Multiworld

Czesc wiem ze zle trafilem ale bachne taki temat bo jestem ciekawy co wy o tym myslicie taka mala dysputa filozoficzna. A temat czym jest wiara nie chodzi mi tu o kosciol i takie tam ale wiara w cos wyzszego i silniejszego od nas czy jest to los ,szczescie czy jakis bog lub moze komputer.

Dla mnie wiara jest punktem zaczepienia dla ludzi. Po prostu człowiek nie potrafi czegoś wyjaśnić logicznie i wtedy zdaje się na wiarę. Wierzy że np. spotykają go różne rzeczy bo tak chce los, wygrywa, bo ma szczęście itp.

wira to wiara, czlowiek wierzy bo chce wierzyć (wiem sam to mam) i nie chce sie poddać, a jak już ma go spotkać coś najgorszego, tudzież śmierć, to na zapas wierzy w boga i ze po smierci do niego pojdzie-z czym wg mnie to po smierci kazdego spotka to w co naprawde wierzy...
dla mnie wiara to poprostu nadzieja na to ze cos sie stanie, ze cos jest, ze nie jest jeszcze za pozno...

Wiara, nie to w co wierzymy, ale ona sama....każdy w coś wierzy. Jeden w technologię, inny w magię, jeszcze ktos inny w boga, a to pod jedną postacią, a to pod drugą.

Ale czym był by człowiek bez wiary?

Wyobraźcie sobie człowieka...pozbawionego siły, bo nie ma wiary w zwycięstwo. Człowieka pozbawionego zapału, bo to i tak ktoś jest lepszy, człowieka bez nadzieji, bo w nią nie wierzy, człowieka bez ambicji, strachu czu jakichkolwiek pozytywnych uczuć, bo onw wszakże łączą się z nadzieją.

A wlejcie tam złość, nienawiść, niechęć, pogardę...otrzymacie to, czyb byśmy byli bez wiary.

Wierzymy we wszystko, wierzymy w postęp technologiczny, we wschody słońca, w miłość, w sęs życia....w ludzkość, w nas samych.

Wiara jest sprawą indywidualną, każdy wierzy na swój sposób, i wierzy tak jak umie. Jeden wierzy w kościele i otwarcie, inny w swoim sercu czy umyśle. Ale każdy wierzy w coś.

Nie możecie zmierzyć czegoś takiego, to jakbyście chcieli zmierzyć wszystko i nic zarazem. A przy mierzeniu pamiętajcie, że to wiara decyduje o tym, czym jestesmy, o tym kim się staniemy.
o tym czy osmienimy nasz świat na taki jaki chcemy aby był, czy nie.
nie ma przeszkud dla ludzi którzy w coś wierzą.

Przykłady, są takie.
Czy zastanawialiście się czasem, jak niektórzy są zdolni do robienia czegoś, co nie było by mozliwe normalnie?
To jest często właśnie to. Powiedzcie, ile razy sami zrobiliście coś, bo powiedzieliście sobie - "uda się".
A ile razy nie zrobiliście czegoś bo uznaliście - "i tak sie nie uda"?

Wiara jest więc czymś co nas napędza, i nie zależnie czy jest to wiara w technologię, boski plan czy ludzka potęgę ducha. Jest to cos z czym wszyscy mamy do czynienia.
A biedni są ludzie którzy utracili tą wiarę, wiarę w cokolwiek, bo człowiek bez wiary jest tylko pustą skorupą, która czekająć na koniec wala się z kąta w kąt.

Aczkolwiek, mogę sie mylić....jednak wierzę że się nie mylę.

Ładnie to napisałeś. Aczkolwiek ja myślę że człowiek bez wiary byłby po prostu pusty. Nie byłoby w nim niczego. Bo złe emocje też skądś muszą się wziąć.

I tak trochę offtopowo.

"Ale to i tak nie ma sensu"

Widzę same górnolotne pojęcia i słowa, których chyba sami nie jesteście do końca pewni.

Moje poglądy poniżej.

To co decyduje o sukcesie to przygotowanie, zasoby, wiedza, wola działania i odrobina szczęścia. Wiara to tylko dwie ostatnie składowe więc nie zgodzę się, że wiara pozwala nam przezwyciężyć przeciwności. Jest tylko jednym ze składników decydujących o sukcesie.

Co do potrzeby wiary. Taka już widocznie natura człowieka, że potrzebuje globalnego punktu odniesienia. Dlatego też przyjmuje sobie na dogmat pewien fakt i bezgranicznie w niego wierzy. Resztę odnosi względem tego punktu. To nie wada... To tylko sposób w jaki ludzie myślą.

Człowiek bez wiary to człowiek, który się nie określił. Bynajmniej nie jest pusty. Po prostu nie znalazł jeszcze swojego miejsca w świecie i nadal poszukuje własnego punktu odniesienia.

Dziekuje ;]

Możesz mnie spokojnie nazwać idealistą Disu, ale takie są własnie moje pogląy.
Zgodzą się z tymi punktami co do osiągnięcia sukcesu, ale jak daleko bys poszedł gdybys nie wierzyl że może ci sie udać, gdybys nie wierzył że ci sie uda.
Nawet bys prawdopodobnie nie zaczął zbierać środków czy przygotowywać, się, skoro to i tak nie ma sensu.

Idąc tym torem, widzimy, że człowiek, który nie wierzy, będzie poprostu stał i pozwalał aby świat robił z nim cokolwiek zechce.
Ale biorąc człowieka z trwojego punktu widzenia, patrzymy również na kogoś kto wierzy w swój własny sukces. A to też jest wiara, wnioskiem oczywistym jest więc że wiara stanowi fundament do wszelkich działań.

Bo nie wierząć w ich skutek, nawet bbyśmy ich nie zaczynali.
A juz napewno jest podstawą własnego sukcesu, bo tylko osoba wierząca w tenże jest w stanie się do tego przygotować,i spełnić sobie to co zamierzyła.

Wiara nie jest koniecznie potrzebna do działania. To czy coś się może udać czy nie to często sprawa prawdopodobieństwa. Nasze działania mogą jedynie zwiększyć szanse na sukces. Wiele czynników nie zależy od nas, więc wiara czy jej brak nie ma znaczenia - czy mówisz sobie "wierzę że wyrzucę orła rzucając tą monetą" czy też "mam szansę wyrzucić orła" efekt będzie ten sam.

Ale nie podejmiesz skomplikowanej czynności, lub przynajmniej nie przyłożysz się do niej bez tego czynnika.

Jeśli do wszystkiego będziesz podchodził bez wiary, t wszystko cie przerośnie, i nic nie będziesz w stanie zrobić jak należy.

Więc chcąc nie chcąc jest ci ona potrzebna. Nie wygrasz z czymś, jesli w to nie wierzysz. Ile ważnych spraw czy to życiowych czy fikcyjnych zostało przegranych przez to że ktos nie wierzył w zwycięstwo?

Przykład?A jak zachował się nasz wspaniały król Poniatowski, kiedy przystapił do Targowicy? Zrobił tak bo nie wierzył że walkę można wygrać, a została by wygrana, o tym mówią same suche fakty historyczne.
Widać więc jak brak wiary jednego człowieka zaważył na losie całego narodu.

A myślisz że ktokolwiek z nas przygotował by sie do egzaminu, czy to maturalnego czy na studia, gdyby nie wierzył że mu sie uda?
Jak byś sie uczył wiedząć że ci się nie uda?
Czy może jednak siadałeś do nauki z myślą, "jak się dostanę", czy "a może się jednak uda".
To tez jest wiara, czasem we własne siły,czasem w siły innych. Ale jest.
I może nie jest potrzebna do podjęcia takiego działania, ale mnie się wydaję, że człowiek całkowicie bez wiary, nawet nie rzucał by monhetą, bo wiedział by że przegra.

Nie zgadzam się więc że wiara nie jest potrzebna do podjęcia jakichś działań, a jeśli nawet, to jest potrzebna do ich skończenia.
Czy bracia Wright kontynuowali by swoje dzieło pop tylu porażkach gdyby nie mieli wiary w to że im sie uda?

Wiec z tego co tu czytam wiara jest narzedziem ktore podnosi na duchu jest tym wiatrem w skrzydlach ktory pomaga kazdemu kto jej potrzbuje, jest wielkim silnikiem ktory jedyne czego potrzebuje to paliwa czyli nas, ale rowniez jest niepotrzebna bo i bez niej czlowiek jest zdolny do dzialania i sukcesu bo rzadzi los czy przypadek lub wszystko gdzies tam juz zostalo ustalone i zapisane.

A jesli nasza wiara ma duze szanse jednak wpywac na wszystko, w mniejszym lub wiekszym stopniu?

dark-wiesz, wg mnie ma duze szanse, naprzyklad leki, 33% dzialania lekow to to ze masz swiadomosc ze ci to pomoze, czyli masz wiare...
w tym ja to widze tak ze jak jestes chory i wierzysz ze wyzdrowiejesz to ci to pomoze, poprostu umysl ludzki ma bardzo duze pole manewru wzgledem ciala, ktore operuje sie jako taka wiara...
a GvS-wiesz, chyba mi nie powiesz ze jakbys mial isc kogos ratowac czy cos, to najpierw bys usiadl i na kartce zaczal wyliczac rachunek prawdopodobienstwa cyz ci sie uda...sorry ale dla mnie to chore i nieco debilne...

oj, Ryu, to były tylko szczególne przykłady udowadniające większą tezę, przeczytaj post Darkstara powyżej, bo jemu udało sie zrozumieć.

Swoją drogą w opisanym przez Ciebie przypadku, sporo osób rzuca się na ratunek bez żadnego namysłu i potem sami idą na dno...

Nie powiedziałbym, że wiara jest niepotrzebna.
Jest jak najbardziej potrzebna... choćby do kontroli ludzi, jak to robi kościół katolicki od stuleci i pewnien będzie robić dalej jeśli znajdą się ludzie którzy chcą wierzyć. Ja sam jestem jeszcze (tak do 18 czyli grudnmia) lektorem choć nie chce mi się juz nim być. Poprostu przyzwyczaiłem się do tego i już. Po drugie w mej głowie jest zasiane zbyt wiele pytań bez logicznych odpowiedzi.

Im więcej czytam Bibli tym więcej pytań narasta. Więc leje już na to (czytanie nie na Biblię !!!) i egzystuję. A wg mnie po śmierci nie ma nic. Jaźń przestaje istnieć i tyle. Koniec żadnego nieba piekła czy co ta jeszcze człowiek wymyślił. Tyle mojego zdania w tej sprawie... Narazie...