Multiworld

Wystarczajaco duzo widzialem roznego rodzaju prowokacji dziennikarzy by cedzic przez sito kazdy ze skandali ktore oni opisuja. Do politykow rowniez nie mam zaufania. Ale w tej sprawie ewidetnie dziennikarze przyczynili sie do promocji Polski jako kraju homofobicznego.


Tekst a propo prowokacji:


Inne teksty zwiazane z ta sprawa(podaje tylko czesc z nich):






czy glupi to juz sobie sam odpowiedz. Wg mnie to para Kwasniewskich wizualnie lepiej wyglada, ale chyba nie tylko o to w tym chodzi

Termin "prowokacja dziennikarska" został wymyślony (a jeśli nie, to jest przynajmniej nadużywany przez rząd naszej obecnej koalicji). I służy on tak, jak wiele innych określeń, do tłumaczenia się z błędów. Pisowi prawie przez gardło przejść nie może, ani przepraszam, ani popełniliśmy błąd (właściwie w pewnym sensie jest jakaś metoda, ale tworzą oni ciężką atmosferę niechęci, jeśli nie nienawiści, opierając swoje argumenty głównie na odwoływaniu do emocji, oczywiście nie w każdym przemóweniu, ale ten typ motywowania swoich twierdzeń jest u nich bardzo widoczny).

Prawem dziennikarzy i opozycji jest oceniać krytycznie rząd, (bo tak na prawdę więcej zrobić nie mogą). Wytykanie błędów często jest odbierane, jako atak, jednakże powinno służyć przede wszystkim poprawianiu popełnionych błędów i tak powinno być odbierane, oczywiście czasem rząd jest zmuszony do wprowadzania niepopularnych reform (ale aktualny raczej tego unika, no chyba, że są one skrajnie głupie patrz. reformy Giertycha).

Tak więc często zamiast powiedzieć, czemu nie tak, albo "pomyliliśmy się", czy "to rzeczywiście trzeba poprawić" ... słyszymy "prowokacja dziennikarska" (pamiętacie taśmy Renaty Beger, jak oskarżali dziennikarzy o wykorzystanie technologii służb specjalnych i współpracę z nimi?), "prowokacja politiczna", "komuniści", "układ", "pewne grupy nacisku, które nie chcą reform", "ja chciałbym przypomnieć, że pan X w roku X zrobił to i to to.." itd..

Cóż o wiele łatwiej zwalić wszystko na tych podłych dziennikarzy, niż powiedzieć "walnąłem głupotę". Myślę, że wciąż jest sporo rządów nieprzyzwyczajonych do tego, że każdego dnia patrzy im się na ręce i że z każdej decyzji odpowiadają przed obywatelami. Tak to jednak wygląda w demokracji, w której każdy obywatel ma dostęp do informacji.



Aha i powiem też, co mi się podoba w tym rządzie, ostatnio pierwszy raz znalazłem powód do bycia z niego dumnym, po tym jak minister spraw zagranicznych pani Fotyga nie pojechała do Rosji. Strzał w dzisiątkę. Niestety nie spodziewam się, że był to jej pomysł, bo dyplomacji ona jeszcze musi się uczyć. Ale zakładam, że premier nad nią czuwa.

WSZYSCY POLITYCY MUSZĄ OSZUKIWAĆ?

: O

Wybacz, ale moim zdaniem to jest spaczony sposób myślenia. Mam nadzieję, że jednak znajdujesz w nim coś obcego.

Co do notowań partii, która by wprowadziła znaczne reformy - siły w rządzie się nam zmieniają drastycznie od kilku kadencji (coraz to nowe partie dochodzą do władzy), więc czy tak na prawdę jest się czym przejmować? Poza tym są kraje, w których nawet drastyczne reformy przeszły - ludzie odnaleźli się w nowej rzeczywistości i zrozumieli, że wcale nie jest źle. Oczywiście gorzej z niepopularnymi poglądami dostać się do rządu. Tutaj podałbym przykład PO, której program bardzo mi się podobał, chociaż jak wiemy nie zdobyli większości, to jednak zyskali w pewnym sensie spore poparcie. Z tego można wyciągnąć wniosek, że czasy się zmieniają. Myślę, że z czasem ludzie zaczynają miec po prostu dość sytuacji i wreszcie decydują się na partie proponujące zmiany. Dobrym przykładem jest Francja i ostatnie wybory prezydenckie (chociaż niestety prezydent nie ma takiej władzy, jak parlament, czy ogółem pełni głównie trochę inne fukcje).

(PIS też proponował zmiany, powiedzmy moralne - w stylu walczyć z korupcją, łapać złodziei, co okradają nasz kraj itd.. Zresztą sama nazwa dużo obiecuje.) Dlatego powstawały te wszystkie afery, bo w kampaniach slyszeliśmy coś innego.


Podejście, że nie ma nigdy lepszej drogi - jest zapędzaniem się w kozi róg. Zresztą się z tym nie zgadzam. Po prostu trzeba umieć podchodzić do rzeczy. Na prostym przykładzie w sensie dosłownym słowa "droga". Określasz sobie cel. Powiedzmy chcesz się udać do Krakowa (jak najszybciej i być w miarę wypoczętym na miejscu). Określasz środki jakie masz (70 zł, internet i legitymację). Zastanawiasz się i robisz listę dostępnych dróg, sposobów dojazdu. I teraz mi powiedz, że nie znajdziesz lepszej drogi? Parę kroków i możesz wybrać przynajmniej bardzo optymalny dla sytuacji sposób.

A wmawiając sobie, że nie ma nigdy lepszej drogi, nigdzie byś nie zajechał.

- Tzn tam powinno byc "musi" w cudzyslowie, ale nawet i bez niego ciagle tak uwazam. Z zalozenia glosujemy na osoby ktorych bezposrednio nie znamy, wiec nasze decyzje opieramy o doswiadczenia danej osoby, to co nam obiecuje, oraz to z jakiej parti jest. niestety doswiadczenie wskazuje ze wybierane sa osoby ktore potrafia najlepiej sie wypromowac a nie te ktore by najlepiej na te stanowisko pasowali. Moim zdaniem marketing jest pewnego rodzaju oszustwem, bo promuje tylko te dobre cechy, albo poprzez gre slow wprowadza ludzi w blad. Promujacy sie politycy obiecuja poprawe w sektorach ktore dadza im jak najwieksza ilosc glosow wyborcow. Nie zaleznie od partii ktora rzadzila, opzycja zawsze krytykowala reformy. Czesciej jest to zagrywka polityczna niz faktyczna ocena reformy- czy ktos potrafi przytoczyc mi reformy ktora poparlaby opozycja? Moze i jakas byla, ale sa to sprawy tak zadkie....

- Czyzby ktos tu nie znal stopniowania? Napisalem najlepszej a nie lepszej . Ma to o tyle znaczenie ze inna jest interpretacja.

-

Jakby mi na końcu kampanii PiS walnął taką chamówę, jak to zrobili PO też nie wiem, czy bym chciał z nimi współpracować.