Multiworld

Przysypiałam...

Stanę w obronie. Trójka jest stanowczo lepsza od dwójki.

Dwójeczka miała muzykę tak nie wpadającą w ucho, że nawet jej nie pamiętam. Trójeczka może pochwalić się kilkoma bardzo dobrymi utworami, które od razu człowiek zapamiętuje.

Do tego akcja polegajaca na bieganiu w te i spowrotemw dwójeczce, nie wolno zapomnieć, że pełno gagów przy tym i jakakolwiek akcja w trójeczce.

Kiedy pierwsza część była zrobiona jako film przygodowy z elemantami humorystycznymi, tedy dwójeczka była komedią z elementami przygodowymi, dlatego dla mnie to trójka jest lepsza, ponieważ jest zdecydowanie filmem przygodowym.

Ostatnio usłysząłam komentarz, ze za mało Sparrowa było, no faktycznie te piętnaście minut kiedy go nie pokazują....to nie jest film "Jack Sparrow i spółka" tylko "Piraci z Karaibów" i nie mogą pokazywać tylko jednego gościa.

Owszem nie podoba mi się, że damę jaką Elizabeth niewątpliwie była zrobiona na takiego babochłopa, ale jak Chimeria określiła "za dlugo zadawąła się z piratami":P
Również nie odpowiada mi postać wiedźmy Kalpiso, tu jej za dużą rolę już dali i kompletnie nie potrzebnie>/

Uważam, że twórcy filmu wspaniale przedstawili mieszankę wierzeń z tamych czasów jako rzeczewistość nie uznawaną przez tych bardziej cywilizowanych:3

Żałuje że na niego poszedłem strata czasu i pieniędzy. Ta część była najgorsza ze wszystkich "/. Jak w dwójce i jedynce paru momentach się uśmiałem do bólu i łez tak w trójce może raz i nawet nie pamiętam z czego =/. Bogini Kalipso której piraci się tak obawiali była LOL i guzik warta . Końcową bitwę powinni nie wygrać piraci choćby ze względu na ilość przeciwnika. Piosenka śpiewana przez piratów nie była zbyt zachwycająca.

Tutaj doskonale widać, jak różne są oczekiwania w stosunku do produkcji filmowych od różnych forumowiczów. Jednej osobi nie podoba się za mało akcji, drógiej nie odpowiada jej zbyt dużo.

Zelot, widać z twojego posta, że poszedłeś na Piratów w oczekiwaniu na świetną komedię. Nic dziwnego, że się zawiodłeś.

Xelli ma rację, ten film jest znacznie bliższy pirwszej części, niż drugiej. Znacznie więcej się dzieje. Nie uważam jednak, żeby działo się "za dużo". Nie odniosłem wrażenia, że niektóre rzeczy były tam wciśnięte na siłę.

Przede wszystkim jakoś dziwne mi się wydają stwierdzenia: Nie warto na ten film iść, bo jedynka/dwójka była lepsza. Moi drodzy. Wszystkie trzy filmy stanowią pewną całość i to nie jest kwestia: ah, obejrzę sobie tylko drugą część, bo podobno trzecia była do dupy. Aby poznać całą historię, trzeba obejrzeć wszystkie trzy. Bardzo mi to przypomina zdanie typu: "Przeczytałem tylko Dwie Wieże Tolkiena, bo podobno Wyprawa była strasznie nudna, a Powrót Króla kończy się happy endem".

Odnośnie spojlerów, które umieścił w swoim tekście Zelot: w obu przypadkach nie masz racji. Kalipso nie była LOL i guzik warta, a bitwy wcale nie powinna wygrać Kompania Wschodnio-Indyjska. Żeby jednak udowodnić mój punkt widzenia, musiałbym wdać się w dyskusję, ujawniając szczegóły akcji filmu, czego nie chcę czynić. Możemy założyć osobny temat ze słowem "Spoiler" w opisie.

UWAGA SPOILERY!!!!

Na pewno w dużej mierze zależy to od podejścia do filmu, towarzystwa i atmosfery w jakiej ogląda się film, ale At Worle's End bardzo przypadł mi do gustu. Ot taka opowiastka z dużą ilością akcji i całkiem ciekawymi postaciami.

Podobnie, jak przedmówcą, bardzo przypadła mi do gustu postać Barbarrosy. Szalony kapitan, miłujący się w boju, morzu i przelewie krwi. Nigdy nie należałem do wielkich fanów kapitana Jacka Sparrowa i nie przeszkadzało mi, że właściwie grał przez cały film rolę drugoplanową. Jack przypadł mi do gustu, choć daleki byłem od tak powszechnego uwielbienia tej postaci, w części pierwszej. W drugiej już jego charakter uległ pewnej zmianie, co w części trzeciej było kontynuowane, z dużą stratą dla tej postaci. Nie podobał mi się też sposób przedstawiania choroby psychicznej Jacka i sceny w których rozmawia sam ze sobą uważam za najsłabsze w całym filmie.

Elizabeth to typowa postać, na którą sobie można popatrzeć. Skoro nie Jack grał rolę pierwszoplanową, to zdecydowanie wolałem oglądać postępowania młodej piratki, niż zaokrętowanego Legolasa. Nie miałbym nic przeciwko, gdyby nieco bardziej wyeksponowali jej charakter, jej burzę uczuć związaną z koniecznością łamania dotychczasowych zasad i postępowania wbrew wychowaniu i wykształceniu ... ale to nie był film tego typu. Całą osobowość pani Swann można sobie dopowiedzieć. Dodam jeszcze, że bardzo podobało mi się, że nie była ślepo zakochana w swoim zniewieściałym niedoszłym mężu, tylko silne uczucia wiązały ją również z Jackiem i do samego końca nie była pewna swojej decyzji.

Will Turner, jak pewnie można wyczytać ze wcześniejszych paragrafów, od początku serii działał mi na nerwy. Gdybym był sumieniem Elizabeth to już w pierwszej części serii popychałbym ją w stronę Norringtona, a nie Willa. Nie ma co się nad tą postacią co rozwodzić - po prostu w najmniejszym nawet stopniu nie wywołuje u mnie sympatii.

Z postaci drugoplanowych - dla Kallipso nagroda za drugi najgorszy motyw filmu (po rozmowach Jacka ze swoim ego). Jako wiedźma była ciekawą postacią, uzupełniającą całą historię. Motyw z Boginią Morza był natomiast zupełnie zbędny, nieciekawy, a na domiar złego zakończył się w zupełnie nijaki sposób. Lord Beckett był zupełnie bez wyrazu i nie odgrywał w historii tak na prawdę większej roli, czyli na jego miejscu mogłaby znaleźć się dowolna inna postać. Od pierwszej serii natomiast lubiłem Admirała Norringtona. Inteligentny, bystry i wykształcony. Przebiegły, ale jednak przestrzegający kodeksu honorowego. Szkoda tylko, że tak lamersko dał się zabić...

Wrażenia z filmu zacząłem od bohaterów, ponieważ to oni właśnie najbardziej zapadają w pamięć i są bardzo mocną stroną filmu. Czy na trzeciej części się śmiałem – nie pamiętam, kilka razy pewnie tak. Podchodziłem jednak do piratów, jako do filmu akcji, a nie komedii, więc nie zawiodłem się specjalnie pod tym względem. Dodatkowo część trzecia była o wiele lepsza od części drugiej, co już zaznaczyła Xellas.

Zakończenie było dla mnie miłym zaskoczeniem. Oczywiście nie było oryginalne, ani niemożliwe do przewidzenia (wprost przeciwnie), ale przez do samego końca obawiałem się czegoś dużo bardziej patetycznego – przykładowo, że Will i Elizabeth przebiją serce jednocześnie i będą żyli dłuuugo i szczęśliwie. Albo, że Jack zostanie nowym kapitanem Holendra i będzie czuwał nad powodzeniem młodej pary. Dodam jednak, że sam motyw wyboru i konsekwencji pozostania nowym kapitanem Holendra (Flying Dutchman hehehe) jest nieco niekonsekwentny. Davy Jones miał powód, by umieścić serce w skrzynce i było to uzasadnione w filmie. Nagle jednak okazuje się, ża każdy kapitam Holendra będzie musiał wycinać swoje serce ... Dodatkowo, fakt wycięcia serca zdawał się nie nieść dla Willa takich konsekwencji, jak dla Davego.

Podsumowując – film jak najbardziej mi się podobał i cieszę się, że poszedłem na niego do kina. Lubię Gwiezdne Wojny, lubię Indianę Jonesa, lubię Jamesa Bonda i na tej samej zasadzie polubiłem Piratów, wraz z trzecią, całkiem udaną częścią.

A więc jednak... UWAGA SPOILERY!!!!

Nie wiem Crow, czy zauważyłeś, ale Elizabeth od początku do końca była kobietą Legolasa. To, że raz pocałowała Jacka... wynikało tylko z tego, że zamierzała go rzucić na pożarcie Krakenowi. Z niczego więcej. Owszem, lubiła Jacka, rzeczywiście, twórcy bardzo sprytnie w kilku scenach pokazali, że klei się ona do kapitana Czarnej Perły, ale przez większość filmu nie zachowywała się, jakby miała jakiekolwiek wewnętrzne rozterki co do decyzji, którego z bohaterów wybrać. Nie odniosłem takiego wrażenia.

Sam Will Turner na początku był typem werterowskiego, wzdychającego kochanka. Jednak w ciągu serii zmienia się w człowieka, który potrafi sobie poradzić w życiu. Pod sam koniec jest już równie pewny siebie, przebiegły i męski, co Jack Sparrow. Jeżeli zaś chodzi o twój wybór męża dla Elizabeth, to Norrington był ułożony, sztywny i zasadniczy. Czyli posiadał te cechy, które strasznie mnie irytują, i nie poleciłbym pannie Swan wychodzić za niego za mąż. Spędziłaby całe życie siedząc w wielkim domu sama. Podczas kiedy jej mąż pływałby po morzach, ona opiekowała by się majątkiem i dziećmi. Nie ukrywajmy, została by kurą domową w wydaniu secesyjnym.

Wracając do Kalipso, już w poprzednim poście napisałem, że nie zgadzam się ze zdaniem przedstawionym przez Zelota. Skoro jednak bawimy się w spojlery, to rozwinę. Cały motyw morskiej bogini był w pewien sposób wbudowany w akcję. Bez tego to wszystko nie trzymałoby się kupy. Nie byłoby siły, która popchnęła Daviego w szaleństwo, nie byłoby powodu, aby zwoływać radę wielkich kapitanów. To, że jej uwolnienie skończyło się tak, jak się skończyło? Może jest to mało widowiskowy moment, ale chyba najbardziej realistyczny. Wyobraźcie sobie boginie morza, która przez cały czas jest przekonana, że to wielcy kapitanowie zaklęli ją w ludzką postać. Przygotowuje zemstę. I nagle, w memencie uwolnienia, dowiaduje się od Willa, że to nie tylko Piraci ją zdradzili, ale sam Davy Jones. Więc co robi wielka i nieprzewidywalna pani morza? Aby zemścić się na piratach i jednocześnie Davym, zsyła przed bitwą sprzyjający wiatr obu stronom. Wiatr szepczący "wyrżnijcie się sami". Jak dla mnie rozwiązanie bardzo prawdopodobne i trzymające się kupy.

Oczywiście, pewnie nikt, a na pewno większość, nie została w sali kinowej, aby zobaczyć scenkę po napisach. Haha. Też nie zostałem. Uświadomiła mnie Irian, która przeszukała Wikipedię na temat Piratów.

W ostatniej scence... Will po dziesięciu latach wraca na ląd, żeby zobaczyć się z Elizabeth, ona na niego czeka... z dzieckiem. Will zostaje uwolniony od klątwy Latającego Holendra. Dlaczego? Otóż, jest wyjasnione we fragmencie filmu, który został wycięty przez producenta. "Jeżeli kapitan Latającego Holendra po dziesięciu latach zejdzie na ląd i przywita go pani jego serca, zostanie uwolniony od klątwy". Dlatego właśnie Kalipso nie pojawiła się na spotkaniu z Davym. Musiałaby go wtedy uwolnić od klątwy, a to nie było jej na rękę. Także muszę cię rozczarować, Crow, zakończenie jest jeszcze bardziej cukierkowe i Disneyowskie, niż ci się wydawało. Przykro mi.

Tak samo legenda o tym, że Davy wyciął sobie sercę z rozpaczy po stracie ukochanej kobiety, jest tylko legendą. Nie musi byc prawdą, prawda? Może po prostu kapitan Latającego Holendra musi złożyć swoje serce, a tym samym swoją duszę, w służbie Kalipso? Tak samo wycięcie serca nie spowodowało, że Davy zaczął wyglądać jak młodszy kuzyn Cthulu. To odwrócenie się od swoich obowiązków - przewożenia dusz zmarłych na drugą stronę - spowodowało, że przybrał wygląd potwora, który z powodzeniem mógłby grać w hentaicach japońskich. Will się nie sprzeciwił temu przeznaczeniu, dlatego zarówno on, jak i jego załoga, pozostali ludźmi.

Przyzaję, że drugi film był najsłabszy z trylogii, ale może Crow masz odrobinę zaburzoną ocenę, ponieważ część drugą oglądałem na niezbyt dużym telewizorze, a nie w kinie? To mógby być jeden z powodów.

Kakofilce....nie możecie o fimie bez spoilerów opowiadać? Uszanujcie, że ktoś mógł tego jeszcze nie ogldać.

Dziękuję Ci Raven, właśnie upewniłeś mnie w decyzji by pójść na to jeszcze raz^^ Ja nie byłam na scenie po napisach bo by mi ostatni autobus zwiał...było kuszące, ale rano praca>/