1. Dane osobowe
Imię, nazwisko, ksywa, tytuł:
Armakuni
Rasa:
Człowiek
Płeć:
Mężczyzna
Wiek:
Wygląda na około 21-24 lata. Im mniej ludzie o nim wiedzą tym lepiej dla niego
2. Wygląd
Wygląd zewnętrzny:
Armakuni nosi na sobie shinobi shozuki - czyli strój ninja. W skład stroju wchodzi: kurtka, kaptur, spodnie, ogromna liczba ukrytych kieszeni i specjalne buty. Sam strój dopasowany jest do budowy ciała Armakuniego co zapewnia mu niesamowitą płynność ruchu.
Cechy szczególne nietypowe dla rasy pochodzenia:
Nie stwierdzono
Styl ubierania:
Dba o to by jego strój był zawsze gotów do ponownego użycia. Przywiązuje dość sporą wagę do tego by wszystko było zapięte na ostatni guzik. Potrafi załatać najmniejszą dziurę w swoim ubiorze, byle być pewnym, że nie przeszkodzi mu to w niczym
3. Charakter
Osobowość:
Długoletni trening odbyty w młodości niemalże pozbawił go wszelkich ludzkich uczuć. Na codzień spokojny, lubi harmonię i porządek, wykazuje się siłą i wytrzymałością, uparty i wierny. Potrafi jednakże odegrać zamkniętego w sobie pesymiste z równie pozytywnym rezultatem co gadatliwego i żywiołowego sangwinika jeżeli zajdzie taka potrzeba. Trudno mu jest zachować umiar, a w razie nadużycia alkoholu, następstwa są fatalne. Lubi niekiedy zrobić parę żartów ofierze zanim dokona wyroku. Czy to obserwując ją z daleka czy z przystawionym mieczem do gardła(taki pewien odchył)
Sposób postępowania:
Ma na uwadze to, co rozkażą mu z góry i sumiennie wypełnia powierzone mu zadanie. Lojalny wobec osoby, którą darzy zaufaniem. Potrafi poderżnąć gardło każdemu bez względu na to czy będzie to kobieta, która ma na utrzymaniu rodzinę czy płaczące w kołysce dziecko
Gust:
Lubi towarzystwo drugiej osoby(mimo, że sam za wiele się nie odzywa to rola słuchacza bardzo mu odpowiada), zwierzęta oraz dobry trunek. Interesuje się ponadto malarstwem, grą na instrumentach, otoczeniem i nie lubi zmian
Maksyma:
"fryzura oglądana z czterech różnych kierunków powinna wyglądać tak samo"
4. Cechy
Umiejętności:
Armakuni posiadł wiele umiejętności podczas jego pobytu w klanie Fujirawa. Gdy tylko zaczął mówić i chodzić rozpoczynało się mordercze szkolenie we wszelkich dziedzinach począwszy od sprawności fizycznej, bezszelestnego poruszania, czy też umiejetności kontrolowania oddechu, a skończywszy na etykiecie dworskiej i aktorstwie. W razie konieczności używa wszystkiego co jest aktualnie pod ręką, a co pozwalałoby mu stać się niewidzialnym. Ninja zawsze musiał perfekcyjnie wtopić się w tło co oznaczało poznanie folkloru, języka i każdego innego detalu.
Dość dobrze posługuje się mieczem, włócznią, łukiem, kijem, bronią miotaną jak i gołymi pięśćmi jeżeli zajdzie taka potrzeba.
Zdolności:
Jako człowiek nie jest obdarzony żadnymi dodatkowymi umiejętnościami
Ułomności:
Pewnego rodzaju przyzwyczajenie, które stosował od najmłodszych lat. Do każdej osoby zwraca się per "-kun" lub "-chan" bez względu na to czy właśnie ma przed sobą króla czy też żebraka. Wyższej formy nigdy nie używa. Potrafi się jednak opamiętać w ekstremalnych sytuacjach
5. Magia
Armakuni nie potrafi posługiwać się magią. Stawia na własne umiejętności
6. Ataki
Nie magiczne wynikające ze zdolności, umiejętności:
Szybki refleks oraz niebywały czas reakcji. Potrafi w pore uchylić się od ciosu, lub samemu zadać go w najmniej oczekiwanym przez przeciwnika momencie. Po jego zachowaniu najczęściej ciężko wywnioskować co za chwile ma zamiar zrobić
Style walki:
Walka partyzancka. Najczęściej, jeżeli jest to osoba, którą ma wyeliminować, używa do tego celu zatrutej strzałki wystrzelonej z dmuchawki, trucizny wsypanej ukradkiem do strawy, czy też zestawu charakteryzacji, który pozwala mu wcielić się w inną, bliską ofierze osobę. Stara się wpierw dokładnie poznać przeciwnika, jego taktykę i słabości by zawczasu przygotować się odpowiednio
W walce bezpośredniej stawia na szybkość i zwinność. Stara się by ukształtowanie terenu podczas pojedynku wpływało na jego korzyść. Poza tym stara się wykorzystać wszystko, co aktualnie znajdzie się pod ręką. Stawia bardziej na spryt niż bezmyślną szarże
7. Ekwipunek
Posiadane przedmioty:
- Lina i hak
- Dmuchawka
- Kilka specyfików w butelkach oraz para strzałek
Strój:
Strój ninja składa się z maski, pikowanej osłony ciała, spodni, pasa, ochraniaczy na ręce i nogi. Cały strój jest wyposażony w kieszenie i schowki na ewentualny podręczny arsenał. Pod ciemnym ubiorem na ciele zawieszona jest lekka kolczuga.
Broń:
- Katana
- Malutkie ostrza
- Igły
- Bambusowy kij, który kryje w sobie wysuwające się ostrze
- Metalowe kulki zakończone kolcami
- Shurikeny
- Kastet
8. Inne
Sława:
Nikomu nieznany
Transport:
Na piechotę. Szybki bieg, długie skoki
9. Notka biograficzna
Fujiwara był jednym z najbardziej wpływowych, jak i wzbudzających powszechny strach klanem. Mistrzostwo kontroli nad własnym ciałem, umysłem jak i dzierżonym w dłoniach orężem zapewniało im pewne zwycięstwo podczas rywalizacji w walkach skłóconych klanów i szybko wysuneło na pozycje lidera. Jednakże Kunitoki, szogun klanu Ashikagi, od dawna już zazdrościł im owej perfekcji w posługiwaniu się bronią oraz innych aspektów czyniących z nich maszyny do zabijania i za wszelką cenę zapragnął posiąść tą wiedzę.
Co dwadzieścia lat członkowie Fujiwary są zobowiązani wyruszyć w podróż na wyspę Lin Fen, gdzie składają hołd w świątyni czarnej róży oraz z wielkiej księgi Koga, spisywanej przez wcześniejszych mistrzów klanu, pobrać dalsze nauki sztuki ninjutsu. Kunitoki, widząc okazje wybicia wszystkich członków klanu, wezwał z najgłębszych otchłani negatywne moce i skierował ich cały gniew przeciw zgromadzonym na wyspie Fujiwarze. Przez następne kilka godzin klan bronił się u stóp świątyni lecz ich los był z góry przesądzony.
Wydawało się, że nic już nie stało na przeszkodzie Kunitokiemu, by zdobyć wiedzę znaną dotychczas jedynie ninjom. Odesłał spowrotem negatywne moce i Wraz z grupą najlepszych samurai oraz straży pałacowej wyruszył wkrótce w kierunku wyspy by, posługując się przy tym księgą Koga, zacząć szkolenie własnych wojsk.
Armakuni był jedynym ocalałym z klanu. Pozostawiony by pilnował kaplicy Bujinkan nie zdawał sobie sprawy z niebezpieczeństwa, jakie spotkało jego pobratymców. Ta tradycja istniała od początku Fujiwary. Co dwadzieścia lat wyznaczano jedną osoba nie godną ujrzenia księgi, która pozostawała przy kaplicy. W tym wypadku był to Armakuni. Na jego szczęście aura miejsca w którym przebywał odstraszała złe moce tak więc, nie wiedząc nawet co się dzieje, był bezpieczny.
Godziny mijały, a członkowie jego klanu nie wracali. W końcu zdecydował się opuścić kaplicę i wyruszyć na ich poszukiwanie. Gdy dotarł do świątyni słońce właśnie kończyło swą wędrówkę. Jego oczom ukazał się stos porozrzucanych wokół ciał. Wszystkie poszarpane, niektóre bez kończyn, inne, klęczące, z wbitymi własnymi mieczami w pierś. Jednakże prócz tej sceny dotrzegł jeszcze pewne zamieszanie przy wejściu do świętego miejsca. Wychodzących właśnie strażników ułożył do wiecznego snu swą bronią i wtargnął po cichu do środka mając za osłonę cień. Jego oczom ukazał się mężczyzna w lśniącej zbroi trzmający w rękach księge Koga. Widząc, że nie ma najmniejszych szans wydostać się niezauważonym z wyspy zdecydował się zgładzić tego, który przyczynił się do klęski Fujiwary i jednocześnie zbeszcześcił świętą ziemię. Śmierć tej osoby pozwoli jemu samemu umrzeć godnie. Wiedząc, że to już koniec wyszedł z cienia, dobył katany i zamachnął się na przeciwnika. Ten jednak nie przyjął ciosu, gdyż ostrze zatrzymało się na wpół przeciętej księdze, która Kunitoki zdąrzył się zasłonić. Tomisko poczeło jarzyć się intensywnie i po chwili wybuchło białym światłem, które zamieniło się w kilka poskręcanych snopów. Jedyne co Armakuni dostrzegł to blednąca twarz jego przeciwnika oraz załamujący się obraz otaczającej go światyni. Straże, którzy zdąrzyli się zebrac wokół tego zadziwiającego spektaklu rozpłyneli się. Poczuł chłód, spadające krople na jego ciało, nieprzyjemny wiatr. W jednej chwili znalazł się w innym miejscu. Po Kunitokim nie było śladu jednakże pewne jest, że trafił tak samo jak on w zupełne obce mu miejsce. Plama na honorze pozostała. Do czasu
10. Szkic postaci
Login
Register
FAQ
Search
). Czasem gdy sie bardzo zdenerwuje traci panowanie nad żywiołem i wokół
mniam, przypieczone mięęęsko 
