Multiworld

W podziemniach pojawił się Ilvean. Był strasznie zziajany. Przebił się przez fale uchodźców z Shiroue i dopadł Khaka
- Do Vertisa szybko - rzucił do chochlika, ten niezwłocznie, zaprowadził go do swojego pana.
- Oto BOZ i prośba od Windukinda, żebyś go strzegł jak oka w głowie - Vertis przyjął skrzynkę ze zdziwieniem, nie wiedząc zbytnio co to jest, Ilvean próbował złapać oddech - na powierzchni toczy się wojna, napadły nas oddziały Anty - Wipu, nie mogli znieść słów prawdy, które usłyszeli od Windukinda. A prosił jeszcze, żebyś dopilnował, aby Irian Bratai włos z głowy nie spadł - podał Vertisowi, mały rulonik, który wygrzebał z małej tubki, zawieszonej naszyi, z czasem elf przyzwyczaił się, że musi nosić informacje, jak posłaniec. - to dla niej, polecenia od Windukinda....... to już chyba wszystko, wracam na powierzchnię - poczekał aż Vertis dał mu znak, że może odejść i wyruszył w drogę powrotną.

Vertis biegl co sil w nogach jednym z korytarzy, gdy nagle skaly wokol niego zadrzaly. AntyWiP moze jeszcze nie dotarl pod ziemie, acz na pewno dotarla tam juz jego magia. Od scian tunelu oderwaly sie kamienne, z grubsza humanoidalne sylwetki i skierwaly sie w strone Vertisa.

Tymczasem na powierzchni Zeg obserwowal odzial pancerny. Kilkanascie czolgow monstrualnych zatrzymalo sie, a z pod ich pancerzy wylonily sie podpory wbijajac sie w grunt. Gdy te juz solidnie zainstalowaly sie w ziemi tylna czesc wierzyczki ulegla zmorfowaniu, a mechanizmy przeksztalcily tylny pancerz w monstrualnych rozmarow mozdziez. Trasformacja trwala dziesiatki minut, lecz, gdy dobiegla konca pierwsze pociski 10 000 milimetrowej srednicy z ogluszajacym hukiem wzbily sie w niebo, spadly na ziemie, wbijajac sie gleboko w same jej trzewia i dotarly do bunkrow.

Niepodobne bylo, by pierwsza salwa przebila rzelbetonowe sciany, lecz podzemia wypelnil huk, w kilku miejscach zaplonely porzary, a oderwane od scian odlamki zaily i zranily wielu obroncow.

Zeg przysltanol i zaczal pomalu zapadac sie w ziemie, po kilku chwilach cala jego postac znikla pod jej powierzchnia. Przeniknal przez glebe oraz systemy obronne bunkra i...

...i zstapil do piekiel. Podziemne korytarze wypelnial dym, huk, wycie alarmow, co jakis czas wstrzasaly nimi eksplozje pociskow przeciwbunkrowych wystrzeliwywanych przez czolgi obleznicze. Z cienia wylonila sie jakas, najpewniej zolnierza. Zeg scial jej glowe Holy Avangerem jednoczesnie przeszywajac serce trzymanym w drugiej rece telemieczem.

<Irian poczuła jakiś lekki wstrząs. Zmarszczyła brwi - niedobrze, to miejsce powinno być idealnie wyizolowane - cenne próbki mogą się zniszczyć.
Dziewczyna uchyla drzwi, próbując zorientować się, zo mogło spowodować zaburzenia tak silne, że dotarły aż tutaj. Wygląda na korytarz, po czym szybko zamyka drzwi, żeby ochronić pracownię od dymu i płomieni.>

-Niedobrze... Całe szczęście, że mam kopie najważniejszych wzorców ^^

<Irian tworzy pośrodku pokoju małe 'okno' na powierzchnię planety - oczywiście szczelnie zamknięte z obu stron. To, co widzi zdaje się ją lekko ogłuszyć. Bitwa wre na dobre, i wygląda to na 'każdy na każdego', przynajmniej sądząc z bałaganu.>

- Are, are... Tyle nowiutkich przyrządów się zniszczy... Mam nadzieję, że wiedzą, że ja nie walczę. Cóż, nie warto ryzykować. <dziewczyna już, już chce przeskoczyć do jakiegoś bezpieczniejszego miejsca, ale nagle odwraca się gwałtownie.> Ruro! Przecież jej tu nie zostawię... Cholera!

<Irian lokuje się najbliżej odradzającej się Ruro, jak tylko się da i tworzy barierę o promieniu około 5 metrów. Ma nadzieję, że to powstrzyma ewentualne potoki lawy... Narthie siada jej na ramieniu i zasypia, chowając głowę pod skrzydło.>

- Jakis strasznie slaby ten demon - rzekl Zeg - jesli udalo mi sie zranic go telemieczem.

Z pod plaszcza wydobyl Holy Avangera, ktory blysnal jasnym swiatlem, pek karteczek z zakleciami i magiczne ziola druidow. Zapalil ziola, rozrzucil karteczki po scianach, a mieczem nakreslil pentagram i odspiewal zaklecie. Teraz byl gotowy podjac walke z biesem. Bestia wylonila sie z cienia wyjac jak potepieniec. Desperacko zaatakowala, najwyrazniej oslabiona zabiegami Zega. Ten zamachnal sie mieczem i krzyknal: Ugodzenie Zla! Cios trafil stwora w piers i zmusil do odwrotu pod sciane, gdzie skulil sie i zaskamlal.

Tymczasem gdzies przy wejsciu do podziemnego tunelu Shiroue dalo sie slyszec odglosy kopyt, racic, stop i czego sobie jeszcze dusza zapragnie niosace sie po korytarzach. Grupka pomniejszej armi Dzwiedzia napierala caly czas do przodu rozstrzaskujac co chwila kolejne drzwi broniace dostepu do laboratorium ukrytego gdzies w odmetach lochu.
- Stac - krzyknal nagle Dzwiedz do swoich kompanow powstrzymujac w jednej chwili humanoidow nacierajacych na kolejne wrota - Mimo, ze general Dzik rozkazal penetracje podziemi Shiroue i jego slowo jest tu najwazniejsze to jednak stala sie rzecz straszna! Zabraklo nam beczek z piwem.
Grupka nagle przystanela i z niedowierzaniem zaczela spogladac to na swego generala, to na kompana stojacego obok. Slychac bylo nerwowe pomruki dochodzace z oddali. Gwar zaczal powoli narastac i przybierac coraz to agresywniejszego tonu. Dzwiedz poczul zimne kropelki potu pojawiajace sie na jego czole. Zaczal zalowac, ze wspomnial o czyms tak przykrym.
- Jak to nie ma? - odparl po chwili jakis mniej wazny stwor z glebi jednego z regimentow - Toz to zakrawa na kpine! - wtorowal mu drugi
- Panowie spokojnie. Jak tylko dotrzemy do celu nasz pan napewno nas sowicie wynagrodzi. Wiecej wiary - Dzwiedz sam nie wiedzial co mowi, ale wolal grac na zwloke i mowic od rzeczy niz dostapic uczucia chlodnego ostrza buntu ocierajacego sie o jego gardlo.
Ponownie w szeregach slychac bylo cichy pomruk, tym razem aprobaty. General westchnal wycierajac chusteczka poplamiona od krwi jakiegos nieszczesnika pot z czola.
- Tak wiec dalej. Do boju! - zwierzak wskazal mieczem w strone ciemnosci, a armia wnet znow ruszyla forsujac kolejne drzwi.
Tymczasem na tylach szeregu jedna z postaci zaczela przemykac sie pomiedzy stworami oddzielajac sie powoli od regimentu. W koncu po odepchnieciu paru wojakow znalazl sie w miejscu oswietlanym slabo tlacym sie plomieniem pochodni. Przysiadl na kamieniu odprowadzajac wzrokiem ostatnich niedobitkow, ktorzy najwyrazniej zajeci podarzaniem za swoim wodzem nie zauwazyli odlaczenia sie jednego z ich kamratow od reszty.
- Dobrze. Wszyscy na gorze, jak i tu na dole zajeci sa panujaca dookola walka. To mi tylko ulatwia zadanie - Siegnal do kieszeni prochowca wyciagajac zgniecionego papierosa. Zapalniczka rozjasnila na chwile pomieszczenie rzucajac blade swiatlo na otaczajace Seymoura sciany. Usmiechnal sie pod nosem do siebie.
- Nie ma czasu na odpoczynek. Trzeba dzialac
Wstal rozprostowujac nogi i przeciagajac obolale miesnie. Godziny kulenia sie w szeregach AntyWiPu tak, by nikt nie zauwazyl jego obecnosci powoli wychodzily juz mu bokiem.
Poprawil prochowiec wypuszczajac ciemna smuge dymu i pobiegl w strone wyjscia...

Zeg wzdal policzki jak banie, w oczach krwia zablysna i wyrwal dlon ze sciany wraz z soblidnym kawalkiem sciany. Czlowiek plomien? No problem! (Zeg wyjal z pod plaszcza gasnice i opryskal jej zawartoscia Vertisa).

- Pora sprawic, by nikt nie przeszkadzal nam w walce! - Zeg wyjal z pod plaszcza laptopik i nacisnal kilka przyciskow, nastepnie wydbyl mala, czarna kulke ze sprezynkami. Te upadla na ziemie, mignelo swiatlo i sciany podziemi zastapila ciemna rownina. Jedyna roslinnoscia byly spllatane, czarne ciernie, niebo zasnuwaly atramentowe chmury, raz po raz trzaskanjace blyskawicami, suchy wiatr niosl popiol.

- Przenisolem nas obu do innego wymiaru! Tu mozemy walczy bez biesow, zywych scian i innych przeszkadzajek!

<Tymczasem armia dowodzona przez Dźwiedzia w końcu odnalazła drzwi do labolatorium>
Dź: Dobra chamy! Tam musi kryć się piwsko!
<Na te słowa cała hołota poczęła ochoczo brać się do rozwalania jedynej przeszkody dzielącej ich od ich nopoju bogów o___O -- Dźwiedź w myślach modlił się aby napój tam był^^ - przetarł ponownie czoło, mokrą od krwii i jego potu, chusteczką -- taaak służba u Dzika to nie był łatwy kawałek chleba ;] Jeśli ktoś o tym wiedział to z pewnością on>
Dź: Ruszać się dziewczynki!
Jeden z "ekipy": Ale one nie chcą się otworzyć o___O!
Dź: Huh?
Jeden z "ekipy": Próbowaliśmy wszystkiego! tatan, ogień, podkop, przekleństwa, modlitwy i obietnice - i nic o___O!
Dź: Niech no sprawdzę!
<Dźwiedź wykazał się nietypową dla niego inteligencją i spojżywszy na klamkę pociągnął ją - drzwi się otworzyły z ponurym piskiem>
<Cała ekipa Dźwiedźa spojżała na niego z szacunkiem jakby odkrył nową ważelnię piwa>
Dźwiedź: o____O......heh;]
Dobra! Wtłaczamy się panowie! Atak!
<I cała horda, z wrzaskami radości i rządzy krwii, zaczęła wciskać się w wązki otwór prowadzący do labolatorium mając tylko trzy cele: Pobrać wszelki informacje warte zgarnięcia, Zniszczyć całe labolatorium i odnaleźdź piwo...ten odstatni cel był dla nich najważniejszy^^>

***

<Po wkroczeniu do labolarotium ujrzeli standardowe wyposarzenie labolatoriów średniowiecznych...probówki, butle, płyny...komputery, turbiny, parę szafek z chemikaliami o___O ale nie widzieli nigdzie TEGO płynu - znów poczęły odzywać się pomruki buntu - tym razem Dźwiedź nie wykręciłby się tak łatwo, ale nadeszło jego jedyne wybawienie: Dzik...krocząc majestatycznie wszedł do labolatorium, a jego twarz wykrzywiła się w niesmaku - jego sługi widząc go w paskudnym chumorze natychmiast stracili jakiekolwiek chęci do buntu, a Dźwiedź wiedząc, że dziś jego futrzasta skóra została uratowana rzucił się na kolana przed Dzikiem całując jego stopy>
Dź: Panie...prowadź nas *___*
<Łzy pojawiły się w oczach miśka, ale Zwierz tylko bezlitośnie posłał go ciosem w odległy kąt komnaty i skupił swą uwagę na labolatorium>
Dzik: Heh ;] - brać wszystkie zapiski i próbki! Niczego nie uszkodźcie, albo wasze łby się potoczą...gdzieś tu musi być osobna komnata...nie wierzę aby to labolatorium było tak małe - szukać przejścia!
<Ekipa natychmiast wzięła się do wykonywania poleceń, a Zwierz tymczasem przeglądał zapiski>
Wszystko to tylko marne wróźby i prototypy jakiś marnych urządzeń...teraz to pewne że znajduje się podziemne labolatorium, to niemożliwe aby nikt go nie strzegł!
Tana'ri: Panie... JEST!
<Odsunąwszy potężnych rozmiarów komputer - oczom Dzika ukazały się schody prowadzące do prawdziwego labolatorium...odgłos pracujących urządzeń tylko go w tym upewnił...splunął na swoją kosę i począł powoli schodzić, a jego horda wraz z nim...paskudny uśmiech przeciał twarz Dzika...to będą dobre łowy i doskonała okazja na uzyskanie odpowiednich komponentów do jego zaklęć^^>
Mwuhahahaaaa^^ - śmiech Dzika przeszedł przez korytarze ;]

<Przetarłwszy skroń zlizał krew z dłoni, a na jego twarzy zagościł wpierw uśmiech, a następnie szczery śmiech>
Mwuhahahaaaaa^^
W końcu pozbyłem się tych darmozjadów ;]
Przecież po to ich tu przyprowadziłem ^^ - trzeba zrobić w Wieży miejsce na niewolic...niewolników hehe ;]
Dobra! Labolatorium może poczekać...wpierw znajdziemy tego chochlika - nie lubię pozostawać dłóżny ^___^
<Począł więc przeszukiwać komnatę i odnalazł otwór - za mały dla człowieka, ale w sam raz dla nizołka>
Innej drogi dla tej pchły nie było! Hmmmm...prześlę mu swe gorące podziękowania ;]
<I Dzikus zmaterializował kulę ognia w dłoni, którą z paskudnym uśmieszkiem wprowadził w tunel...po kilku minutach od wybuchu słychać było skrzek i swąt palonego ciała - Khrak wyleciał natychmiast z jakiegoś otworu i wtedy zauważył paskudnie uśmiechniętego Dzika...blask w jego oczach mówił wiele co do przyszłości chochlika>
Khrak: o___O Eee...słuchaj z tym Hadesem to był żart^^ Nigdzie nie byłem..proszę <zaczął skomleć> nie rób krzy..AAArrggg!
<Dzikus złapał małe stworzonko za kark, uśmiechnął się do niego gdy ten próbował bezskutecznie wyrwać się z jego uścisku, i rozmachnąwszy się uderzył z całej siły nim o ścianę, która pokryła się posoką wyciekającą z czaszki Khraka. Dzikus rzucił wciąż żywego chochlika o posadzkę i słychać było obrzydliwy chrupot łamanych żeber gdy Dziks z sadystyczną minął nadepnął mu na klatkę piersiową>
Dzik: Tym razem przyjemniaczku nic Ci takiego nie zrobię, ponieważ przysłużyłeś się mi - ale wybaczyć Ci to że uraziłeś mą dumę? Nigdy!
Khrak: Ug...gghhh...<świst pełen bólu wydobył się z krtani zakrwawionego chochlika>
Dzik: Milcz! Nie będę słuchał byle sługi!
<I wrzucił nieszczęśnika w pomieszczenie gdzie płonęła jego bezurzyteczna ekipa, zamkną za sobą drzwi i począł się zastanawiać>
Dz: Heh ;] Jak mówiłem: Nie lubię pozostawać dłużny^^
A teraz labolatorium!
<I podążył korytarzami stapiając się z cieniem - wiedział on iż w pojedynkę zdziała więcej ;] - tym razem skierował się do głębszych komnat, ponieważ wiedział z doświadczenia, iż tam znajdują się najistotniejsze pomieszczenia>