Multiworld

Faroo obejrzał się. Bombowiec szybko się wznosił, zostawiając za sobą platforme Agendy. Po kilkunastu sekundach budowla zamieniła się w małą plamke, która następnie zatonęła w morzu zieleni.
- Zaskakujące - mruknął do siebie. Miał nadzieję na uzyskanie najwyzej danych o położeniu jednego z dragoonów, tymczasem otrzymał technike ich masowej produkcji.
Owszem, w zamian wciągnął Imperium w największą w jego historii wojnę, jednak cena nie była duża. Przeciwnik, walczący na dwa fronty ze Zgromadzeniem i Imperium posługującym się seryjnymi dragoonami był skazany na porażkę, prędzej lub później.
Jaki był haczyk? Czemu Agenda udostępniła te dragoony? Powstrzymanie Electry? Stworzenie przeciwwagi dla Zgromadzenia, gdy Chaotic Allience zostało osłabione przez Electrę? A może rzeczywiście powodem był rozwój Imperium?
Nie miał pojęcia, jakimi powodami kierowała się Agenda, ale miał nadzieję, że zareaguje właściwie, gdy przyjdzie zapłacić prawdziwą cenę.

Wysoko wznoszący się złu światła, rozpraszający ciemność dokoła, górował nad pomniejszymi budynkami tego miejsca. Patrząc przez szybę widział setki, tysiące pojazdów, mknących ku górze, zmierzających do swych celów, podobnie jak jego winda, oszklona konstrukcja dawała przepiękny widok na to tętniące ruchem miejsce.
Dojechał w końcu na miejsce, gdy drzwi się otworzyły przywitał go znajomy osobnik.
Lykajos czekał już na przybysza, zdziwił się jednak troszkę w tym, co zobaczył. Ten człowiek, nie przypominał tej samej istoty, z jaką rozmawiał jeszcze tak niedawno. Przedstawicielstwo Baator powiadomiło go jednak przed chwilą o jego obecności i tożsamości, nie mogło być mowy o pomyłce. Demon skłonił się lekko. Diabeł kiwną głową na znak przywitania, ruszyli wzdłuż korytarza.
Szli tak w milczeniu, przemierzając poszczególne odnogi i skrzyżowania, aż Lykajos doprowadził gościa do głównego pomieszczenia ambasady.
Kiedy weszli do przestronnego pomieszczenia, wyposażonego w księżycowy stół, z jednym miejscem wewnątrz i trzema fotelami na zewnątrz, oświetlonego w niewyjaśniony sposób.
Lykajos zajął miejsce wewnątrz, podczas gdy diabeł jedno z zewnętrznych.
- Serdecznie witam pana w naszej ambasadzie, czy podróż minęła sprawnie? –
- Jaka podróż? – Spytał unosząc brew diabeł.
- Pańska. – Ciągnął Lykajos domyślając się już wszystkiego.
- Nie jest to istotne. – Diabeł przerwał ten tok rozmowy, chciał załatwić wszystko w miarę szybko.
- Tak, więc, jaki jest cel pańskiej wizyty? – Lykajos oparł ręce na biurku przyglądając się gościowi, nie będąc jednak natarczywym. Zachowywał wszelkie normy dyplomatyczne, wyuczony i posłuszny. Robiło to wrażenie na diable, lubił porządek. Sięgnął pod swój płaszcz, i wyciągnął spod niego zwój, owinięty sznurem zakończonym pieczęcią, poczym położył go na biurku.
- Proszę o przekazanie tego do rąk własnych waszemu zwierzchnikowi, sądzę, że będzie zainteresowany. – Lykajos miał coś powiedzieć, lecz diabeł przerwał mu wstając z miejsca.
- Pojazd już czeka na dole do pańskiej dyspozycji. – Lykajos odprowadził gościa do drzwi zgodnie z procedurą.
- Nie będzie to konieczne. Postarajcie się aby ten list trafił do niego w miarę szybko. Będę znał odpowiedź. – Bokler wyszedł a drzwi zamknęły się za im błyskawicznie. Szedł korytarzem którym tu przyszedł, aż do windy. Która ponownie zjechała na dół. Kiedy zatrzymała się na dole, czekający pasażerowie ze zdziwieniem stwierdzili że była ona pusta, lecz cóż, czasem automatyka płata figle, nawet tutaj.

Po wykonanej misji Arii nie uśmiechało się siedzenie w Phoenix’ie, więc wróciła do
Złowieszczego Zamku.

- Dzięki za współpracę Wielki G …- Gilgamesh nie odpowiedział, posłał w stronę Arii jeden ze swoich licznych grymasów. Aria była pewna ze uśmiech mógłby go zabić.

- …i dziękuje, że mnie odprowadziłeś.

- Distant kazał.

- Nie chciałbyś zostać ze mną?

- Niestety, mam jeszcze wiele roboty w centrum dowodzenia- Wielki G zdobył się na uśmiech- inaczej bym skorzystał z twojego zaproszenia- Skinął głową na pożegnanie, odwrócił się na pięcie i ruszył by dostać się po za obszary Złowieszczego Zamku, w którym obcy nie mogli się teleportować. Rozejrzał się. po jaka cholere jest tu ta chołda piasku? nim zaczął się nad tym problemem głębiej zastanawiać usłyszał wołanie Arii. Odwróci się.

- Wielki G! Wielki G!- Machała do niego uśmiechając się radośnie.
- Czego jeszcze chcesz?!
- Będę za tobą tęsknić Wileki G! – Aria uśmiechnęła się jeszcze szerzej.
- em… ja za tobą też!- odmachał jej Czego ona się tak szczerzy jak głupi do sera? ==’ i uśmiechnął się do niej, tak szczerze, tak prawdziwie. Nie robiłby tego gdyby wiedział, że za nim z hołdy piasku wynurza się rozbudzony krzykami Ruby.
Aria natomiast uznała za stosowne uciekać.