Multiworld

W ciemnym holu M'ustwer egso - domu potepionych pojawil sie nagle jasny punkcik, zalewajac wnetrze bladym blaskiem. Z kazda chwila powiekrzal sie tworzac na scianach rozedrgane, fantazyjne cienie. W koncowym etapie zalal cale pomieszczenie jasnym swiatlem po czym zniknal. W jego miejscu, na podlodze lezala przemoczona postac.
Guzlif... Nugfi O'Guzli...
Dzwignela sie powoli na kolana. wokol niego, pod podloga, jak gdyby pod gruba warstwa lodu rozpalal sie ogien, powoli rozprzestrzeniajac sie na boki.
Postac powoli wstala i po krotkiej chwili ruszyla w strone strzelistego portalu naprzeciw niego. Za nim dostrzec mozna bylo kamienny tron wyrastajacy z dwuch kolumn, a wokol niego morze ognia.

"NitopiR był już przy wyjściu z komnaty spotkań , kiedy zatrzymał się w pół kroku , zupełnie jakby coś sobie przypomniał .
-Zarov , czy kryształy są w dalszym ciągu dla ciebie dostępne ? "
- Większość, pozostał tylko jeden u Dam”Kawash lecz problem jego braku został niedawno rozwiązany – Nitopir spostrzegł subtelną zmianę na twarzy Zarova, stała się bardziej pogodna, jakby wielki ciężar spadł mu z serca.
- Powiem inaczej. Potrzebuje jednego kamienia.
- Do czego? – podejrzliwe spytał Zarov.
- Doskonale wiesz stary łgarzu.
- Fakt. Pewnych nawyków trudno się oduczyć. - odparł z uśmiechem.
- W twoim wypadku nawet bardzo trudno, nie odpowiedziałeś na moje pytanie.
- Jakie?
- Sergiej!
- Hehe.. trochę humoru nie zaszkodzi.
- W twoim wypadku może oznaczać to tylko kłopoty – surowo dodał Nitopir – Więc, co z kamieniem.
- Na jak długo go chcesz?
- Kilka minut.
- Dobrze – Zarow począł zdejmować jedną z gwiazdek przy kołnierzyku munduru – Za 5 minut spotkamy się w galerii na stacji – wręczył Nitopirowi kryształ i odszedł.


Tymczasem w ciemnej chmurze otaczającej siedzibę zgromadzenia zapanowało dziwne poruszenie. Wcześniej bezczynnie dryfujące jednostki Shivan, zaczeły formować szyki. Umieszczony obok stacji czarny portal co jakiś czas wypluwał ze swego wnętrza najeżone szpicami okręty.

Jednocześnie miedzy olbrzymami manewrowała niewielka kapsuła, niosąca w swym wnętrzu przesłanie Zgromadzenia. C914 z galerii na stacji uważnie śledził tor jej lotu. Gdy znikneła za welonem ciemnych chmur pobieżnie obiegł wzrokiem cały wid oczy mu obszar przestrzeni Punktu Zero.

Tuż za nim z cienia wyszedł Nitopir.
- Masz – wręczył Zarovowi kamień, ten przez chwilę ważył go w rękach i ponownie wpiął w gwiazdę na swym mundurze.
- Czy to już się zaczęło – spytała hybryda bio-roju – wyglądając przez wielkie niczym witraże okna galerii.
- Tak – odparł krótko c914 i dodał - Będę potrzebował jednego z twych statków - sferę. Chciałbym żeby była gotowa jak najszybciej tutaj w Punkcie Zero.
- Mhmm..dobrze.
- Radzę wam także zacząć własne przygotowania, Rój nie będzie czekać.
- Jeszcze jakieś sugestie, życzenia? – z ironią w głosie spytał Nitopir.
- Jedna..a właściwe dwie rzeczy. Pierwsza, podczas mojej nieobecności niech nikt nie zbliża się do stacji i innych budowli Shivan. Druga, sfera musi być pozbawiona załogi, na jej pokład wejdą tylko Sithowie, ja i jeśli masz ochotę ty ze swoją świtą oraz Renler.
- O mnie się nie martw Sergiej na pewno nie oddam ci w twoje czerwone łapska okrętu bio-roju. – na twarzy c914 pojawił się uśmiech.
- Czyżbyś nie ufał moim zdolnością pilotażowym
- Nie – rozbawiony odparł Nitopir.

Zarov uaktywnił kryształ i jego postać rozpłynęła się w powietrzu. Chwile później czerwone okręty jeden po drugim poczęły wylatywać z Punktu Zero.
- Koniec jest już blisko – skomentował Nitopir po czym pospiesznie wyszedł z komnaty.

Zakończyło się długo oczekiwane przez Zgromadzenie etemaki. Punkt Zero został rozpieczętowany, a jego szczątki zniszczone. Nie pozostał żaden ślad po Shivanach i Xenach ..... a przynajmniej tak mogłoby się wydawać.

Dziesiątki lat świetlnych od byłego punktu zbornego znajduje się planeta zwana Shiroue, to tam udali się ci , którzy przeżyli. Tam wykonuje swój ostatni rozkaz Shadow Storm. Tam też uśpione okręty bio - roju czekają ..... jednak na co ? Tego nie wie już nikt.

Gdzieś w przestrzeni dryfuje mała kapsuła z na wpół żywym ciałem morlockiego żołnierza. A może nie dryfuje ? Może ma dokładnie wyznaczony cel ?Jaki jest w takim razie cel jej podróży ?

Niedaleko Marsa słońce chwilami oświetla mroczny kadłub piętnastokilometrowego kolosa lewitującego samotnie wśród kosmicznej pustki. Czy kiedykolwiek jeszcze jego systemy powrócą do życia zasilone przez wciąż bijące serce okrętu ? Czy też pozostanie on na zawsze trybutem dla tych , którzy już odeszli .....

Błysk wierz shivańskiej Scylli odbija się o wschodzie słońca na Khaj`Litt. Opuszczona konstrukcja nie jest jednak sama, wokół niej kilkanaście gniazd także daremnie oczekuje na porót swych gospodarzy.

Gdzie podziała się stacja o nazwie Babylon 5 należąca do ziemskiego sojuszu, a sprowadzona przez rój do Multiświata ? Czy jej pojawienie się było tylko chwilowym kaprysem dzieci pierwszych, czy może czymś więcej ?

Zasilane przez generatory mogące działać prawie nieskończenie długo , maleńkie Detectory wciąż pracują , wciąż zbierają dane mimo iż ich właściciele nigdy nie odwołają się już do wiedzy tu zgromadzonej. Lecz one niepomne dalej przemierzają Multiświat wykonując jedyną znaną sobie czynność.

Zwabiony obietnicą nowych doświadczeń, napędzany niepochamowaną potrzebą ewolucji, spragniony wiedzy Prime, istota będąca arcydziełem kreacji obu roi i poniekąd ich spadkobiercą niestrudzenie przeczesuje światy Elektry. Nie poprzestanie do momentu aż wykona swoje zadanie .... tylko co jest jego zadaniem ? Czy jest ono nadal aktualne ? Czy może jego droga jest tak napradę ścieżką do nikąd.

Ukryte w falach podprzestrzeni, nasiona zniszczenia czekają by wykiełkować. Mimo iż są reliktem dawno zakończonej wojny, ich misja jeszcze się nie skończyła.



Coś się zakończyło ...