Multiworld

- Sir! Mamy nowe odczyty na sensorach!
Daedlus odszedl do oficera. Spojrzał na niego.
- Jakie IFF?
- No, tego... - oficer był chyba lekko zdezoriontowany.
- Jakie. IFF. - powtórzył kapitan.
- Nieznane, sir. To nmie sa nasze sily, ani żadne ze znanych.
- Jacys piraci?
- Nie sądzę. Nadają.
- Cholera! Człowieku, na początku powinieneś mi o tym powiedzieć!
Z głosnika zaczął plynąc zniekształcony głos.
- Niestety nie mamy wizji. Jeszcze nie naprawiliśmy do końca wszystkiego.
Tutaj siły ZCM pod dowodztwem <bzbzbzbz> Do rozbitkow. Zidentyfikujcie się.
- Nadawaj: Tutaj GTCv Orpheus pod dowództwem Daedlusa. W czasie ochrony konwoju napadły nas znaczne siły piratów. Nie jesteśmy waszymi wrogami.
Doskonale. Przygotucjei się, za około 5 minut będziemy obok was lądowac. Over.
- No i dobrze. Wyglada na to, że zbyt długo to nie posiedzimy. Wychodzę ze statku, powitam naszych wybawców.
- Kapitanie!
- Co jeszcze? - Daedlus odwrócił sie.
- Straże na zewnątrz melduja, ze ktos sie zbliża.
- Dobrze... Niech opuszcza broń i dadzą mu przejść. W koncu jesteśmy tu goścmi.

Na zewnatrz Shien zbliżał się do zmasakrowanego Deimosa. Nawet nie zauważył imperailnych mareens, ukrytych w natce marchewki O_o.
Zauważył za to, że w kadłunbie statku otworzyła sie śluza. Wyszedł z niej ok. 40-letni czlowiek z insygniami kapitana. Skierował się prosto na niego.

- Piekne ladowanie - Shien krzywo usmiechnal sie do mezczyzny przed nim - Witam na marchewce. Jacys ranni?

- Mamy ponad setkę rannych. Zabitych nikt jeszcze nie liczył. - odpowiedział Daedlus - Chyba musimy tutaj zostać az przybędzie jakis statek ratowniczy. Ahh, zapomniałem się przedstawić. Kapitan Daedlus ze statku GTCv Orpheus.

- Shien Natern, ZCM. Witamy na Marchewce. Jak tylko moi towarzysze wyladuje, zapewnimy wam opieke medyczna. Do tego czasu prosilbym jednak, byscie nie oddalaji sie od swojego...statku. Stworzenia tu zyjace sa bardzo niebezpieczne.
Akurat gdy skonczyl mowic, ponad jego glowa pierwsze ladowniki ZCmu poczely przebijac sie przez chmury.

Sanitariusze sprawnie zajeli sie rannymi. Widzac, ze w tym temacie raczej nikomu nie pomoze, Shien wrocil do swojego statku. Szybkie spojrzenie na ekrany pozwolilo mu stwierdzic, iz kotuliki w okolicy sa na szczescie spokojne. Jednak nie mogl dopuscic, by po Marchewce paletaly sie takie rzesze ludzi. Siegnal do konsolety komunikacyjnej i wywolal okrety na orbicie...

Shien rozlozyl sie z polowa kuchnia niedaleko wraku. Z zapasow zalogi nie zostalo wiele, gdy uszate bestie postanowily sobie urozmaicic diete....

Wlasnie rozlewal ostatnie kubki kawy swiatlo slonca przyslonil podluzny cien.

- Hej, to po was? Szybcy sa - Shien odwrocil sie do swoich przypadkowych gosci i zamarl. Ci, zamiast sie cieszyc, szykowali bron. Szybko myslacy najemnik doszedl do wlasciwych wnioskow zanim Daedlus odpowiedzial- To piraci, ktorzy nas zestrzelili.

Gdy statek na niebie przesunal sie, Shien mogl mu sie przyjrzec.
Okret rozmiarami odpowiadal korwecie, na tym jednak konczyly sie podobienstwa. Ksztaltem przypominal raczej starozytny okret, jeden z tych, jakie plywaly po morzach i oceanach. Oczywiscie trudno bylo nie dojrzec pierscienia ognia, otaczajacego srodokrecie. Czysta linie kadluba zaklocaly otwory strzelnicze, z ktorych wlasnie wysuwalo sie kilka nascie....Shien zmruzyl oczy...armat?
W zdumienie wprawil go jednak otwarty poklad okretu. I zgraja rozmaitych istot, ktore wlasnie szczezyly sie do swoich najblizszych ofiar.

Jednak zamiast radosnej szarży z unoszacego sie w gorze statku opadla w dol niewielka sylwetka o wyraznie gadzich cechach.

Po chwili przed uslupialymi mezczyznami unosil sie, pracowicie machajac skrzydlami 40 centymetrowa miniaturka smoka.
-Witam szanownych panow. Moje imie brzmi Astus i jestem przedstawicielem mojej zalogii oddelegowanym do negocjacji z Wami. moja wizytowka - tu wreczyl Daedlusowi i Shienowi male kartoniki zadrukowane malymi runami- Tak wiec, przystapny do negocjacji. Jesli bedziecie tak uprzejmi i odsuniecie sie, dajmy na to wzgorze, o tam, bardzo by nam to pomoglo.
-Pomoglo? W czym? -najemnik pierwszy odzyskal glos. Daedlus wciaz gapil sie z lekko zwisajaca szczeka na rozmowce- W zabiciu ich? Moze niech od razu rzuca sie na swoje bagnety?
-Oczywiscie nie! - maly smok zdawal sie byc oburzony- panowie, zabijanie nie jest konieczne. Zawsze staramy sie minimalizowac straty wsrod...oczywiscie nie zawsze jest to mozliwe. Ale zawsze dajemy of...klientom szanse na pokojowe rozwiazanie transakcji. Tak wiec, Wy sie odsuniecie, My uzupelnimy nasze zapasy z waszych. Co wy na to?- maly smok zakonczyl przemowienie usmiechajac sie, mniej wiecej.

Daedlus zaczął mówić. Mówił bardzo szybko, widac było że się bał.
- Piracie, twoja propozycja obraża nas obu. Jesli chcecie coś z mojego okretu musicie nas pokonać, kodeks Imperium zabrania poddania okrętu.
Astus zdawał się być zdziwiony.
- Jak sobie życzysz. Ale czy na pewno jesteś pewien?
Kapitan Orpheusa milczał przez chwile.
- Astusie, nigdy żaden z mojego rodu sie nie poddał. Mój dziadek stracił zycie wraz z okrętem stając samotnie na drodze osiemdziesięciu shivańskim okrętom. Mój ojciec zginął w czasie Wojny Domowej Imperium, w czasie największej bitwy wszechczasów. Zanim poległ zabrał ze sobą blisko 70 wrażych okrętów. Nie mogę im przynieść wstydu.
Daedlus kiwnął na swoich ludzi. Wszyscy biegiem znikneli we wnętrzu swojego okretu, przotowywując się do obrony.

Smok spojrzał na Shiena.
- A ty? Jaki jest twój wybór? Dołączysz do nas czy się zgadzasz nan aszą propozycje?

Daedlus biegł do swojej kajuty. Musiał szybko znaleźc pewien przedmiot.

Shien spojrzal na Daedlusa, na wrak jego statku, po czym przeniosl spojrzenie na unoszacy sie w gorze piracki okret.
-Coz, nie planowalem zginac ze starosci. jak to szlo....A, Wkroczyliscie na prywatny teraz, nalezacy do Zakonu Cienistego Mlota. Macie trzy minuty na opuszczenie atmosfery, albo zostaniecie usunieci sila. Taa, skoro formalnosci zakonczone, to mozemy brac sie za robote.
Astus ulozyl pysk w smoczy odpowiednik zmartwionej miny- to zle, bardzo zle. oj, nie tak mialo byc, nie tak- po czym szybciutko nabierajac wysokosci polecial w kierunku okretu piratow.
Przez trzy minuty nic sie nie dzialo. A potem rozpetala sie burza sniezna.
imperialni nerwowo rozgladali sie w poszukiwaniu wroga, lecz nikogo nie widzieli. A snieg padal coraz gesciej. Po chwili dolaczyl do niego grad, glucho uderzajac w pancerze. Zamarzajaca woda, wespol ze sniegiem poczela wypelniac wizjery helmow, utrudniajac widocznosc.
Wiatr wzmogl sie, osiagajac predkosc kilkuset kilometrow na godzine. Kawalki ziemi i marchewek lataly wszedzie, mieszajac sie za szlamem, w ktory zamienila sie ta cala zamarznieta woda. Widocznosc, do tej pory marna, spadla praktycznie do zera.
Nagle wszystko ucichlo. Shien, ktory mial na sobie jedynie lekki pancerz, zbieral sie spod zwalu blota. Rozdygotanym wzrokiem poszukal na niebie statku piratow. nie znalazl go tam, gdzie byl ostatnio.
Ruch za soba bardziej wyczul, niz zobaczyl. Sprobowal sie podniesc, obrocic, siegnac po bron - nie zdazyl. proste ostrze zaglebilo sie w jego gardle, gladko przebijajac kregoslup i wynurzajac sie w potylicy. Shien zmarl, zanim zdazyl to sobie uswiadomic.

Daedlus widzial cale zajscie. niestety, krotka, lecz gwaltowna zamiec skutecznie unieruchomila go pod cialami jego wlasnych zolnierzy. Kilku jednak zdolalo ustac i teraz rozgladali sie w poszukiwaniu celow.
Lecz poza odziana na bialo kobieta z okrwawionym katarem nie bylo widac zadnego pirata.
Imperialni nie wiedzieli za bardzo co zrobic. Spodziewali sie walnej bitwy, a jak na razie musieli walczyc z podlozem zamienionym w bloto i lodem w wizjerach...i jeszcze ona. poruszajac sie niczym duch, nie zwazajac na grzaski teren, dziewczyna niemalze tanecznym krokiem mijala dzwigajacych sie z trudem zolnierzy, nieomylnie zblizajac sie do ich dowodcy.
Deadlus zdolal sie w pelni uwolnisc w momemncie gdy zakrwawione ostrze dotknelo jego tchawicy.
-A teraz, glupcze, zobaczysz jak twoi ludzie gina- dziewczyna odezwala sie cicho.

Wysoko ponad chmurami od kadluba statku piratow oddzielilo sie kilka sylwetek. piec z nich niczym kamienie pomknelo w dol, jeden spiralnym kregiem zaczal opadac o wiele wolniej.

Piraci opadli na zaskoczonych imperialnych. Potezne sylwetki i rozmyte ksztalty, tak jawily sie ludziom demony, ktore ich zaatakowaly.

Czyli stales sobie ze swietej pamieci Shienem na trawce, bez ubezpieczeniai oslony? Ty, czy raczej Daedlus, tak doswiadczony zolnierz... ale niech bedzie, zedytuje...
Dziewczyna nawet nie uskoczyla przed lecaca w jej kierunku kula ognia. zywiol, ktorego ona sama byla przeciwnoscia zatrzymal sie na niewidzialnej sferze kilka centymetrow od celu. Zamiast jednak wygasnac, zajadla kula ognia poczela przebijac sie przez oslone piratki.
Ta zaklnela szpetnie i wykonala gest w kierunku opadajacego okretu piratow. Z jego pokladu wystrzelilo kilka blyskawic, ktore blyskawicznie odnalazly cel, czyli kadlub Orpheusa. W jednej chwili pancerne plyty poszycia pokryly sie mozaika wyladowan elektrycznych. Wewnatrz, mimo ze zewnetrzny kadlub byl ekranowany, co delikatniejsze systemy wylaczaly sie po kolei.
A potem cos zaczelo uderzac w poszycie kadluba. Kazde uderzenie wprawialo w drgania caly okret. Kazde uderzenie wydawalo sie silniejsze od poprzedniego.
Zolnierze, ktorzy stali przy zapieczetowanej sluze z przerazeniem patrzyli jak ta po kazdym ciosie powoli odksztalca sie, coraz bardziej i bardziej, tak, jakby pancerz byl nieczym wiecej jak niewiele znaczaca przeszkoda.

cdn...

Na zewnatrz piraci zatrzymali sie na chwile.
-Znowu rozwalili golema? - bialowlosa zapytala sie drobnego stworzenia uzbrojonego w zakrzywione ostrze- a jak postepuja walki wewnatrz?
-Nienajlepiej-glos istoty byl zaskakujaco dzwiecznyi czysty- ich urzadzenia stawiaja powazny opor. Zalecalbym siegniecie po mniej bezposrednie srodki.
Kobieta zamyslila sie. Stojacy obok mezczyzna zajmowal sie zakladaniem opatrunku, cicho przy tym nucac. Lekka poswiata zeszla z jego dloni, by otoczyc smukle ramie kobiety.
-Yuki -Onbim skonczyl swoja prace - nie ma sensu posylac naszych demonow tam. tylko stracimy czas ponownie wzywajac je spowrotem.
Kobieta imieniem Yuki pozwolila sobie na grymas niezadowolenia, po czym zapytala sie- Gni, jak sie maja nasi czarodzieje?
-Calie jest pijana, jak zwykle- w glosie malego demona dalo sie wyczuc dezaprobate - Eiki jest gotowy.
- DObrze, on powinien wystarczyc. Najlepiej niech jezdziec ustawi sie tam - wskazala skrawek nieba obok wraku imperialnej jednostki- i niech strzelaja, nie za czesto. Nie chce, by naszla ich ochota na wygladanie na zewnatrz. Gnistra, wez swoja grupe i idzcie z magiem. Wiesz, cc robic?
- Poczekac i dobic. Jak zwykle. Nie brac jencow?
- Zapasy i bron. Jesli beda bronic dostepu do zapasow, zabic.
- Tak jest.

Piracki okret bezszelestnie poplynal po niebie. Jedna z burt jezyla sie doslownie lufami dzial. Na dany rozkaz kilka z nich odpalilo, trafiajac w kadlub zaryty w marchewki.
Tymczasem do rufy tegoz samego wraku podeszla niewielka grupa, prowadzona przez wielkiego gada w szatach maga. Wystarczylo kilka gestow, by grupe otoczyla sfera, chroniaca przed ostrzalem z ich macierzystej jednostki. Pozniej Eiki zaczal zarabiac na swoj udzial w lupach.
Wewnatrz Heliosa temperatura zaczela gwaltownie opadac.Woda w mesie zamarzla chwile pozniej. Sciany pokryl szron. Gdzies w glebi okretu dal sie slyszec lomot, gdy jakas rura pekla.
A temperatura spadala coraz bardziej.
Po dziesieciu minutach zewnetrzy pancerz ofiary piratow zaczal rowniez pokrywac sie lekkim nalotem szronu. Wewnatrz temperatura spadla niemalze do zera absolutnego.
-ssSkonczone- wysyczal mag- docuciliscie ta pijJaczke?
-Uwazaj, kogo nazywasz pijaczka, jaszczurko- czarnowlosa kobieta ciezko opierala sie o swoja rozdzke. Lekko zataczajac sie, zajela miejsce Eiki przy kadlubie. NAstepnie zamknela oczy i zaczela sie cichutko spiewac. Przez kolejne 10 minut nic sie nie dzialo. A pozniej nawet przez gruby kadlub okretu wojennego dalo sie slyszec krzyki przerazenia.
Przyzwane w srodku cienie ruszyly na zer.



Cieni jest 6. Sa niematerialne i niewrazliwe na bron materialna. Bron energetyczna zadziala normalnie, ale raczej nie jest zaprogramowana, by strzelac przez sciany? Ich celem nadrzednym jest lokalizacja magazynow i zapasow Twojej jednostki, faroo

Kilku techników razem z kapitanem Deimosa skonczyło naprawiać wieżyczke flak.
- Doskonale - Daedlus zatarł ręce - Przełączcie na ręczne sterowanie i sie odsuncie.
Technicy posłusznie wykonali polecenie. Kapitan zasiadł w małym stanowisku operatora wieżyczki. Zazwyczaj nie było używane.
Pelne zbliżenie... Zobaczył ją. Ta w bieli, która chyba była ich przywódca.
Położył palec na guziku. Wstrzymał oddech...
- Aaaaaaaaaaaaahhhhhhhh!!! - ktoś obok niego potwornie krzyknął.
Takie krzyki słyszał tylko wtedy, gdy jeszcze służyl w piechocie, i z HellMakerami szturmowali pozycje wroga. Tak krzyczał człowiek, któremu ktoś robił coś strasznego.
Blyskawicznie wstał ze stanowiska i się obejrzał. To, co zobaczył, zmroziło go.
Nad jednym z techników unosiła się półprzeźroczysta sylwetka. W ciele imperialnego były zagłębione jakby widmowe pazury.
Daedlus nie zdązył nawet zareagowac, gdy technik oklapł, zaś zjawa skierowala sie na niego. Drugiego imperialnego nie było widać.

Kapitan siegnął po karabin.

Nie miał karabinu. Odłożył go przed wejściem na stanowisko strzeleckie. Zaklał szpetnie i rzucił się do broni.

Zjawa skoczyła na niego.

Dostał się do karabinu, zanim zjawa go złapała. I tu skończylo mu się szczęście. Wymierzył w ducha i nacisnął spust. Nic sie nie stało.
- Rozładowany - przebiegło mu przez myśl.

Wtedy cień do niego dotarł. Zobaczył przed twarzą widmowe pazury, i ostatnie co zapamiętał to ból. I jego własny krzyk.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

- Kapitanie? - głos dochodził z bardzo daleka. Był wyraźnie zmartwiony. - Żyje pan?
Z trudem otworzył oczy. Światło natychmiast go oślepiło. Natychmiast też poczuł obrzydliwy, mdlący ból w okolicy serca.
- Co się... Stało? - wystękał.
Zebrani nad nim ludzie popatrzyli po sobie. Jeden zaczął mówić.
- Przybiegli do nas rzerażeni technicy. - Wyjaśniał - Wolali, że coś ich zaatakowało. Spojrzeliśmy przez kamery, i zobaczyliśmy to... Coś. wieżyczki obronne nie chciały strzelac, więc musielismy przejść na sterowanie ręczne. Zanim nam się udało, już pana atakował. Ale jednak - mówiący uśmiechnął się lekko - ta zjawa nie była odporna na broń strumieniową.
Daedlus słuchał, jednak bardziej był skupiony na staraniu się nie krzyczeć.
- Człowi.. Ek... Który był.. Ze mną! Co... Z nim? - mówienie rzychodziło mu coraz trudniej, w miarę jak wracała świadomość.
Ludzie nad nim pokręcili smutno głowami.
- Nie żyje. Dziwne, żadnych ran cielesnych tak samo jak u pana. Jajogłowi uważają, ze ten potwór atakował powłokę niematerialną pana ciała.
- Dobrze... Idźcie...
W kilka sekund kajuta, do której go zaniesiono opustoszała.
Daedlus spróbował wstać. Przewrócił się na ziemie. Dokładnie wiedział, co mu się stało. Demon nie zdążył zniszczyć jego duszy, wydarł mu tylko jej kawałek.
Krzyknął przeszywająco. A potem, Kapitan Daedlus de Ikan po raz ierwszy od dwunastego roku rozpłakał się z bólu i rozpaczy.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Strażnik po drzwiami usłyszał krzyk dobiegający z kajuty. Drgnął, ale nie wszedł do środka.
Po chwili usłyszał niewyraźny szloch. Uznał, że sluch płata mu figle i powrócił do dawnej postawy.

Pozostalo ich juz tylko trzech. Pozostalych dosiegla bron imperialnych. Ale wykonaly swoje zadanie. Trzy magazyny zostaly zlokalizowane.
Na zewnatrz wciaz zataczajaca sie czarodziejke otoczyly cienie. Szepczac, i krazac wokol niej przekazaly informacje...i dusze pokonanych. Po czym rozplynely sie w powietrzu, gdy swiatlo dnia rozwialo czar, wiazacy je na tym swiecie.
Cal: Wiem, gdzie sa trzy magazyny. Tritstez, masz runy?
Szczuply mezczyzna, do tej pory siedzacy na kamieniu nieopodal, drganl, slyszac swoje imie. Ciemna skora zdawala sie swiecic, gdy plynnym ruchem podniosl sie o podszedl do czarodziejki. Spokojnie siegna l do sakiewki i rozplotl zamykajacy ja wezel. Wewnatrz spoczywalo kilkadziesiat kamieni, kazdy z wyrytym na powierzchni symbolem. Ciagle milczac, mezczyzna ponownie przymocowal skorzany woreczk do pasa. Po czym skinal ubranej na bialo dziewczynie.
Yuki podeszla do kadluba. Wczesniej obnizyla temperature wewnatrz do poziomu spotykanego za kolem polarnym. Tym razem temperatura spadla do poziomu spotykanej na ciemnej stronie ksiezyca.

Wewnatrz zolnieze poczuli gwaltowny chlod. Ci, ktorzy nie mieli na sobie pancerzy, natychmiast zaczynali miec problemy z oddychaniem. Kazdy wdech zamienial im pluca w lodowe bryly.

Tristez stanal obok swojej kapitan. Za nim Eiki skonczyl tkac zaklecie. Zaklecie,ktore uczynilo fechtmistrza niematerialnym. Po czym wszedl w kadlub rozbitego okretu.
Czarodziejka szybko odnalazle jego umysl. Polaczenie telepatyczne bylo pewne, choc nie pozwalalo na przekazywanie slow, ograniczajac sie jedynie do obrazow. Co jednak bylo wystarczajace.
Mezczyzna przenikal przez sciany i poklay, mijajac zwijajacych sie z bolu ludzi. Tych kilku, ktorzy byli w pancerzach bylo zbyt zajetych ratowaniem towarzyszy, by przejmowac sie kolejnym gosciem.
A fechtmistrz spokojnie przeplynal do magazynow. na kazdym z pojemikow, kontenerow ktore zamierzali....hmm, zarekwirowac, umieszczal kamien ze swojej sakiewki.

Szybko, szybciej, niz mozna sie bylo spodziewac, wynurzyl sie z kadluba, niedaleko reszty piratow. Gdy tylko w pelni wydostal sie, odzyskal dawna forme.
-Zrobione.
Slyszac to, Yuki cofnela reke. W tym samym momencie potworne zimno wewnatrz po prostu zniknelo.
Y- W porzadku. Zabieramy sie z tej planety. Onbin, wez..te zwloki -wskazala na zakrwawionego najemnika ZCMu- moze sie nam przydac.
Piraci sprawnie wrocili na poklad swojego dziwnego statku. Rownie szybko znikneli, unoszac ponad chmury i pozostawiajac rozbity imperialny statek pelen rannych.

Runy, umieszczone na skrzyniach w magazynach statku pozostawaly uspione, poki na pokladzie Jezdzcy chmur gadzi mag Eiki nie zamknal kregu w najwiekszej ladowni pirackiego jachtu. w jednej chwili oznaczone przedmioty pojawily sie wewnatrz kregu, znikajac z ladowni ofiary...tak po prostu.