Multiworld

-‘unik, parowanie, obrót, cios...’- powtarzał program Arden. Aby zwiększyć swoją prędkość połączył się z Famą, wyglądał jak umarły anioł, co budziło szacunek u monstra. Robot nie wiedział jakie zamiary miał przybysz który spektakularnie włączył się do walki, póki pomagał był przyjacielem. Szybkie ciosy były zadziwiająco skuteczną techniką na regenerującego się magią potwora. Większość jego ran bulgotała od trucizny. Był już wycieńczony, niestety jego równie paskudny towarzysz wdrapał się na dach i Mechanoid musiał włączyć do walki ogon aby utrzymać pomiot z dala o siebie.
Szary dumnie pomagał, dźgając monstrum po podeszwach stóp (przez dziurę dachu), własnoręcznie zrobioną dzidą (czyt. karnisz z okna obity szkłem z okna). Niewiele to pomagało ale był zadowolony ze uczestniczy w walce bez strat własnych.
W końcu padło to bardziej pokrwawione bydle, a Trup, widząc ze zbliża się więcej przemienionych, zeskoczył z wagonu na ośnieżone podłoże. To samo uczynił zbrojny, gdy tylko dobił drugie monstrum.
- Wiem jak walczysz, wiem jaki masz charakter, wiem jak wyglądasz, nie wiem jak masz na imię. – powiedział Arden w chwili gdy zbliżali się (z zastraszającą szybkością) następni nieumarli.

-------------------------------------------------------------------------

To może być denerwujące trup kontra trupy ... no i skończyły mi się nazwy... -.-

Szary wystawił głowę z przedziału, rzucając zniszczoną dzidę (taśma klejąca nie wytrzymała). Wyczuł coś niepokojącego w przybyszu... Użył swojej najbardziej podstawowej zdolności magicznej, tej najpewniejszej, której żadna siła nie jest w stanie magowi zabrać. Spojrzał na świat Wewnętrznym Wzrokiem.

Wszysko w polu widzenia rozmazało się, jak szkic potarty palcem Stwórcy. Zabite potwory wydzielały gasnącą szkarłatną aurę przypominającą robactwo toczące ciała. Arden pulsował dziwną mieszanką szarości metalu i rdzawej aury kości. Natomiast aura obcego... Mag wzrdygnął się mimowolnie.

Aura obcego wyglądała jak zło w cieszących oko odcieniach błękitu.

Szarodziej zazwyczaj był blady bladością osób, które za mało czasu spędzają na świeżym powietrzu. W owej chwili, jego twarz była bledsza niż skóra martwych bestii leżących tuż obok. Uśmiechnął się z paniką w oczach.

-Dzięki że nam pomogłeś, nie dalibyśmy sobie rady bez ciebie-zgromił wzrokiem mechanoida, który chciał zaprotestować. Nieznajomy nie zauważył znaczącego spojrzenia i również się uśmiechnął. Błysnęły kły

-"No jasne, wampir! Zaraz, czosnek, ogień, światło słoneczne"-mag spojrzał na bezchmurne niebo-"-_-'odpadają. Pewnie udało mu się uodpornić... No cóż, na pewno nie zamierzam mieć w nim wroga, ani teraz, ani nigdy..."

Rafl nic nie powiedział. No po bo co... Męczyć struny głosowe dla jakiś ‘ludzi’? To przecież poniżej jego godności.

Zimno i śnieg wzbudzały w nim żądzę mordu ale i wzmagały jego siły mentalne. Zniszczyłby wszystko co odważyłoby się stanąć mu teraz na drodze. Arden wyczuł to wiec się nie odzywał, jak zresztą prosił go o to Szarodziej swoim przenikliwym spojrzeniem. Wampir wzbudził szacunek u Robota, miał nad nim przewagę nie tylko w prędkości ale i magii.

Rafl nie czuł się w obowiązku czekać by Mag i Trup zregenerowali siły przed następnym starciem. Rzuciwszy się w pole walki, oddał szereg celnych ciosów, a wspomagany magnetyczną aurą Humanoida powalał wrogów w trzy cięcia. Nie mieli odwagi wstać ponownie.

Arden nie zamierzał pakować się w walkę w zwarciu, chaotyczne ciosy Rafl’a mogłyby nie oszczędzić jego zbroi. Razem z Szarym wpadli na niemalże doskonały pomysł, chwile później Mag rzucał śnieżkami które Mechanoid przebijał bełtami ze smoczych zębów, kierując je w oczy akolitów*. Oślepione były łatwiejszym celem dla Rzeźnika.

...

Ostatniego z nich śniego-lubny przebił z wielką gracją gdzieś na wysokości serca, po czym obrócił się na pięcie i rzekł.

- Jestem Rafl – uśmiechnął się ponuro.
- Miło poznać... – rzucił Szary nieco odruchowo, jakby czekał na te słowa. Przerwał składanie następnego wytwornego zdania gdy usłyszał głos Lisa.
- Pies zapiał, lis zaszczekał... znów się spóźniłem – powiedział Cai, kopiąc cielsko jednego z umarłych. Fama usiadła Arden’owi na ramieniu.
- ‘Był pociąg, był pijak, był alkohol, były trupy... Ciekawe co te istoty mają jeszcze do zaoferowania...’ – Zakomunikował Famie, a ta na znak zrozumienia zatrzepotała radośnie skrzydłami.

-------------------------------------------------------------------------------------

*mogę ich tak nazwać?

Przepraszam jeśli namieszałem ale brakuje mi postów Caibre xD

Więcej nie zmienię, tym postem chcę ukazać fakt jak potężna może być żądza krwi u wampira ; )

Obruszył się, po czym zadźgał; Lisa, Rafla, Disa, Noi.
- Ładnie ... - powiedział Szary.
- Wredna robota - rzucił Arden, czyszcząc miecz i powoli zbierając się do odlotu.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

To tu zostaje póki ktoś czegoś nie napisze ; ) (ale expa : ) )

[Arden, możesz skasować posta. Szary wraca do gry, nie wiem jak inni.]

-"Dobra, dość tego! Jak skasuję te bestie, to może wreszcie odnowi się aura tego miejsca..."-mag zaczął grzebać w torbie. Na horyzoncie pojawiły się kolejne bestie.

Szarodziej wyjął z sakwy długi łuk i kołczan wypełniony strzałami. Gdyby ktoś dokładnie się przyjrzał, zapewne zdziwiłby się, z czego te strzały są zrobione. Nikt tego jednak nie zrobił, więc Szary nałożył cięciwę na łuk i wspiął się na komin lokomotywy.

Potwory zostały wręcz zasypane gradem strzał, znikających natychmiast po uderzeniu w białym rozbłysku. Kultyści przy najmniejszym nawet kontakcie z pociskami wracali do swojej pierwotnej (tzn. martwej) postaci.
-A czy ty przypadkiem nie straciłeś swojej mocy?- spytał Arden[*]
-To nie ja, tylko łuk. On nie lubi żywych trupów. Bardzo-mag poklepał narzędzie zniszczenia po gryfie-Okej, co dalej?

[*Wybacz mi pefidne użycie Twojej postaci. Musiałem to jakoś skomentować, żeby nie było, że to ja czaruję...]