Multiworld

Olbrzymia pustynna równina, kamieniste podłoże, zero roślin, wysoka temperatura, oślepiające słońce a także wiatr, który czasem osiąga prędkości przy których niesione ziarna piasku są w stanie zedrzeć tkankę aż do kości. Tak wygląda płaskowyż używany od wieków przez Fremenów jako pole walki dla młodych członków siczy pragnących wstąpić w elitarne odziały fedajnów Muah'diba. Czy ja powiedziałem Fremeni i pustynia? Nie obawiajcie się... Czerwie nie przedrą się przez kamieniste podłoże.

To miejsce wybrał Dis oraz Seymour na krótki sparing. ;]


----------------
Prosiłbym o nie postowanie na tym topicu prócz nas. Testujemy ;] Posty nie proszone będą usuwane.
---------

Lucky. wylosowane 90, wyszło 50

- - -

Stali naprzeciwko siebie w milczeniu. Słońce prażyło niemiłosiernie, żar lał się z nieba jednakże dwie postacie niczym posągi wpatrywały się przez dłuższą chwilę jeden na drugiego. Jakieś przybrudzone ziemią dziecko wyłoniło się zza skały i podbiegło do przybyszy z zaciekawieniem, jednakże matka dogoniła je i pośpiesznie odciągnęła w tył ganiąc. Dało się poczuć mocniejszy powiew wiatru co sprawiło, że obaj na chwile poczuli ulgę. Upał był niemalże nie do zniesienia.
Seymour zerwał się nagle z miejsca. Począł biec w kierunku Distanta wyciągając kciukiem miecz z pochwy. Po chwili szybkim ruchem skierował ostrze w okolice klatki piersiowej przeciwnika. Jego reakcja była na tyle szybka i gwałtowna, że Distant nie zdążył się osłonić przyjmując cios prosto na ciało

54.. Enough

---

Distant zdążył zobaczyć błysk stali. Nawet nie mrugnął okiem gdy Seymour przeciął go praktycznie na pół. Miecz wszedł na wysokości lewego barku a wyszedł na wysokości prawego biodra. Seymour cofnął się o krok zadowolony z doskonale przeprowadzonego ataku. Mimo to zdawał sobie sprawę, że to za mało.

- Nawet nie bolało. - Dis rzekł spokojnym głosem. Dotknął palcem początku rany i powoli ruszył w drogę wzdłuż cięcia. Nim dojechał palcem do końca cięcia, rany już nie było.

23. Miss

- - -

- Prosze, prosze... Dość imponująca technika - Seymour nie krył zdziwienie gdy zobaczył, że w miejscu gdzie przed chwilą ostrze dotknęło skóry przeciwnika nie było nawet skrawka poszarpanej odzieży. Wyprostował się i schował miecz do pochwy sięgając wzrokiem gdzieś w dal. Uśmiechnął się pod nosem i zmrużył oczy łapiąc za kołnierz prochowca
- Zobaczymy jak sobie z tym poradzisz
Zgiął energicznie kolana poczym odskoczył w powietrze do tyłu odsłaniając prochowiec. Po chwili z wnętrza płaszcza posypały się malutkie, okrągłe przedmioty lecące w strone Distanta. Ten jednak dostrzegł w porę co zbliżało się w jego kierunku. Granaty. Zdążył wysunąć obie dłonie na których powoli generowały się dwie czarne kule, po chwili złączyły się w jedną
- DEATH POINT!
Z dłoni wystrzelił promień, który przybrał formę płaskiej powierzchni. Seymour dostrzegł w jej wnętrzu jedynie ciemną otchłań prowadzącą do nikąd wraz z nasilającymi się wyładowaniami elektrycznymi. Granaty zawirowały w powietrzu poczym utoneły w dziurze, która także zniknęła chwilę później
Seymour opadł na ziemie wpatrując się cały czas w swojego przeciwnika
- Niech to...

66. Lucky

- - -



Dis skierował dłonie przed siebie. Kula czarnej energii ruszyła do przodu wprost na Seymoura. Im była bliżej tym bardziej zmniejszał się jej promień a ilość wyładowań elektrycznych narastała. Seymour ostatkiem sił rzucił się do tyłu by uniknąć bezpośredniego trafienia, lecz to nie wystarczyło. Był na tyle blisko by z kuli wystrzeliła w niego błyskawica o czarnej barwie. Wyładowania elektryczne ustały a powierzchnia kuli się uspokoiła. Rażony przez fałszywą energię Seymour przyklęknął krzywiąc się z bólu. Kula zatoczyła kółko w powietrzu i bez pośpiechu powróciła nad dłoń Disa...

72. Porażka. Nie uwzględniłem wysokiego vit Disa

- - -

Klęczał tak przez dłuższy czas zagłebiając palce w piasku i zaciskając je ze złości w pięśc. Czuł jak adrenalina zaczęła się pompować w żyły. Złość zaczeła powoli brać góre nad resztą zmysłów. Pozostałości po jego dawnym, niemalże zapomnianym przez niego samego jestestwie dawała się powoli we znaki. Rozluźnił dłonie i spojrzał na chwilę w ziemię. Nie może dać się ponieść emocjom, nie w takiej sytuacji
Wstał i spojrzał raz jeszcze na przeciwnika, który stał w miejscu gotowy na odparcie możliwie ponownego ataku. Seymour wysunął dłoń i sięgnął nią w głąb prochowca. Zbliżając się w stronę Distanta wysunął po chwili kolejny, tym razem szarego koloru granat
- Następny? - Odparł Dis nieco znudzonym głosem - wiesz, że na mnie dwa razy te same sztuczki nie działają
- Przekonamy się co do tego
Seymour przykucnął wyrzucając z dość sporą siłą granat, który począł turlać się po ziemi. Distant wysunął dłonie przed siebie i zaczął przygotowywać kolejny ładunek, podobny do poprzedniego. Przedmiot potoczył się chwilę po ziemi podskakując na mniejszych kamykach, poczym natrafiając na większą przeszkodę odbił się od niej do góry i na wysokości głowy wyzwolił ładunek uwalniając gęsty niczym smoła dym. Widoczność spadła niemalże do zera. Ten moment wykorzystał Seymour. Zaczął biec prosto w stronę wytworzonej przed chwilą chmury mając przed oczyma obraz Distanta. Po drodze zdążył wyciągnąć mały nożyk z którego sączyła się zielona maź. Kilka kropel spadło na ziemię pozostawiając ciemne ślady na piasku. Wszystko to trwało jedynie kilka sekund.
To już ten moment. Seymour wbiegł prosto w ciemną chmurę robiąc zamach bronią w stronę gdzie wcześniej stał jego przeciwnik, jednakże ku jego zdziwieniu nie natrafił na żaden opór.
- Uważasz, że będe czekał jak gdyby nigdy nic na Twój kolejny ruch? - Dobiegł go głos z oddali

96 Mega Fart..

Distant wzniósł się ponad mgłę na tyle wysoko by człowiek nie mógł doskoczyć do jego stóp. Spojrzał prosto w czarny dym lecz nic nie zobaczył. Spojrzał w widmie podczerwonym... również nic. Niestety Seymour nie był do końca człowiekiem i nie miał typowej dla zwykłych ludzi stałocieplności. Akurat dziwnym zbiegiem okoliczności jego ciało miało temperaturę otoczenia. Distant próbował jeszcze inych części widma elektromagnetycznego lecz nie uzyskał rozsądzającej odpowiedzi. Cała ta obserwacja trwała zaledwie ułamek sekundy. Wystarczyło to jednak do podjęcia jedynej słusznej decyzji...

- Czas rozproszyć mrok! Niech się stanie światłość ! - Krzyknął Dis zuchwale i wyciągnął przed siebie obie dłonie. Między jego dłońmi uformowała się błękitna kula światła. Szybko zwiększała swój promień, osiągając w zaledwie 5 sekund rozmiar głowy dorosłego człowieka. Dis odsunął jedną dłoń. Nad drugą, niczym na tacy trzymał już w pełni uformowany kawałek kwarkowo-gluonowej plazmy. Dis zamachnął się kawałkiem plazmy niczym kulą do kręgli i rzucił ją w stronę czarnej mgły.

- Strike! - W odpowiedzi na okrzyk Disa drgnęła ziemia a okolica pogrążyła się na chwilę w oślepiającym świetle....