Multiworld

"W piękny majowy poranek, gdy słońce zaczęło leniwie wtaczać się pod górę nieboskłonu a ptaki świergotały już w najlepsze, w górę średniej wielkości zielonego pagórka zaczął się wdrapywać obszarpany i cokolwiek zmizerowany osobnik. Gdy ciężko dysząc wtachał na górę kawał żelastwa przewieszony przez ramie i wózek z nieporęczną stalową puszką, którą zwykł nazywać pełną płytówką odczekał chwilę i wrzasnął:
-Wojna!-<Moment zmiany stylu -dop. Sam> krzyknął ubrany w szkarłatny niczym krew płaszcz wojownik wznosząc miecz o sierpowatym ostrzu pokrytym czarnymi runami w stronę nieba. -Wyzywam was Moce!Wyzywam was i los, który mi zgotowałyście, odrzucam wasze herezje i doktryny. Sam zostanę panem swojego losu i zakpię z Przepowiedni. Teraz mam Ostrze i śmieję się wam w twarz! Przybywajcie na Kalisto okażcie mi swoją siłę! Ha!Ha-ha ha!

Brudas przystanął i przyglądając się wywodom „wojaka” przysłonił usta ręka i ziewnął.-Znowu? Co za przewidywalność i schematyczność. Nie wiem jak wy ale ja już mam dość przydługawych pełnych fałszywego patosu wstępów które mistycznie i zagadkowo wprowadzają w przygodę. Czy oni nigdy nie mogą szczerze i otwarcie się przedstawić zamiast przywalać uczciwym czytelnikom i postaciom pokręconymi metaforami?
Dżizas ktoś im to powinien chociaż uświadomić bo wpadną w taki kicz że dadzą im nagrodę Sapkowskiego.
Młody skinął potakująco głową. - Masz racje staruszku ale co mamy robić? Jesteśmy ograniczeni ich ograniczeniem nie pozostaje nam nic innego jak wyrzucić do kosza wszystkie filozoficzne dywagacje i pomóc temu półgłówkowi bo tak nas opisali, chociaż prywatnie możemy go uważać za pajaca ze schizofrenią musimy heroicznie pomóc mu w fanatycznej krucjacie przeciwko wszyscy-bogowie-wiedzą-tylko-komu i odnajdywaniu tego całego bezużytecznego magicznego rupiecia które i tak potem wyląduje w dole za domem albo splagiatują je na bronie dla swoich awatarów młodorośli pseudopisarze forumowi. -Eh, co to za życie?- dodał sfinks leżący z przednimi łapami podłożonymi pod brodę pod drzewem- Ledwie się zaczęły miłe popołudnia i wróciła zwierzyna na łowiska już jakiś pajac musi robić planetarną rozpierduchę.


Wyzywam was wszystkich bogowie tego wymiaru! -ciągnął w chorobliwym zapale żołnierz nieświadomy dyskusji toczącej się w cieniu orzechowca.
-A zamknij się wreszcie ciulu! -rzucił zdenerwowany sfinks.-Czy w tym kraju nie można dostać chwili spokoju?
A może tak poprosić któregoś z geniuszy żeby go zakopał w lesie?
-Możesz spróbować ale szanse są marne- odparł Brudas. -Jak zwykle w takich przypadkach autor zaraz go wskrzesi, bo nagle okaże się że jest niezbędny bogom, odwiedzą go przodkowie i zrobią mu rezzurecta, ujawnią się mętne agendy magów albo technologów z podziemnych organizacji którym będzie niezbędnie potrzebna wątpliwa wiedza tego tam matoła- wskazał ponownie na komicznie wygrażającego pięścią chmurkom na majowym niebie wojownika- albo też ni stąd ni zowąd okaże się że ten pajac sam w sobie miał taką umiejętność tylko zapomniał albo mu mamusia zapomniała o tym wcześniej powiedzieć.

-W gruncie rzeczy autor nie cofnie się przed żadnym kiczem byle tylko wyszło mu "bohaterskie dzieło"-dopowiedział Młody- teraz już sam naprawde nie wiem co jest lepsze: realizm czy heroic?"


-------------------------------------------------------------------------------------
To pytanie zwracam do was: co jest lepsze, co bardziej wam sie podoba, co wolicie czytać lub odgrywać?

Nagle za plecami bohaterskiego młodzieńca pojawił się osobnik w czarnych spodniach i białej koszuli. Z jego rąk wysunęły się widmowe ostrza.

Po chwili wojownik leżał martwy na ziemii. Władca dusz natomiast z upodobaniem pożerał jego duszę.

- I telasz jusz nikt gnoja nie wskszesi - powiedział Raven z pełnymi ustami - co powiecie na taki realizm?

Wszyscy przez chwilę patrzyli oszołomieni na Władcę Dusz, po czym rozległy się burzliwe oklaski. Raven podszedł do towarzyszy i spoczął w cieniu drzewa.

- No, to jak, realizm? Bo ja jestem za... - uśmiechnął się paskudnie...

"Jedynie znudzony wszystkim i pesymistycznie nastawiony do życia sfinks nie wiwatował a teraz smętnie spojrzął na lewą łapę na której ujrzałby pewnie zegarek gdyby nie była to opowieść w klimacie fantasy- Wiwat na cześć potężnego pogromcy heroizmu,taa z przykrością muszę powiedzieć- Poczekaj chwilę.
Nim Raven zdążył się zastanowić dobrze nad tym co usłyszał , minęła chwila.
Na polanie pojawiła się fikuśna maszyna a w niej grupka stłoczonych trzech osób.Dwoje to podstarzali wygarniturowani profesorzy fizyki eksperymentalnej a trzecim jest...zabity niedawno pseudośmiałek!
-Jakie to szczęście że zdążylismy na czas z wyhodowaniem w sterylnych warunkach całkowicie idealnego klona tego bohatera, jego zniknięcie mogłoby skonczyć się katastrofalnie dla naszej przyszłości- zaczął mętne wyjaśnienia nie wiadomo do kogo bo pozostali jak wiadomo świetnie się orientowali w sytuacji- a teraz...blablablablabla... możemy powrócic do naszego świata z poczuciem świetnie wypełnionego obowiązku- obaj grubi brodacze uściskneli sobie ręce po czym wsiedli do fikuśnego pojazdu i zniknęli tak szybko jak sie pojawili.
-Nie powiem "a nie mówiłem"-Sfinks załamał łapy na głowie a z ust zebranych pod orzechowcem wydarł się okrzyk zawodu gdy nowoprzybyły śmiałek otrzepał się z kurzu po czym spokojnie złożył wózek z zostawionych w zestawie cześci dla śmiałków budujących wózki, włożył do środka swoją pełna "płytówkę" i zaczął się wdrapywać w górę pagórka."
--------------------------------------------------------------------
Opcja dla fanów heroic żeby nie było że Raven uciął dyskusję oraz aby mu pokazać że autor jest niezmordowanym draniem i nic ale to nic go nie powstrzyma przed wskrzeszeniem tego idioty jesli tylko wystarczająco sie uprze!

Heros wspinał się na pagurek. Raven wstał i ruszył w stronę herosa. Spotkali się na szczycie.

- Nie przerazisz mnie, ty demonie. Niech Cię piekło pochłonie - zaczął żarliwie heros wymachując swym mieczem - Bogowie dadzą mi siłę a ja zmiotę tym ostrzem twój ród z powierzchni ziemi. Nie podchodź ani kroku bliżej, co robisz, niee....

Raven postawił jedną nogę na wózku ze zbroją, uśmiechnął się paskudnie do herosa i wykonał lekki ruch. Wózek zjechał malowniczo ze zbocza. Siedzący pod drzewem odprowadzili wzrokiem najpierw wózek, a potem herosa, który podążył za swoim wózkiem.

- Zdakjesz sobie, że on wróci - powiedział znudzonym głosem Sfinks
- Tak, słyszałeś kiedyś o Syzyfie - rzucił Raven i uśmiechnął się - Wracając do naszej dyskusji, to rzeczywiście nudno tu troche. Trzeba jakoś rozruszać towarzystwo, bo heroizm zabija poczucie humoru.