Multiworld

Ten topic jest chyba najlepszym dowodem, że się nigdy nie zestarzeję.

UWAGA:

Jeśli słyszałeś o Ambasadorze i tak warto przeczytać, gra w tej wersji przechodzi pełną rewolucję ( koniec z turówką, czas na dymiczną grę, gra będzie toczona na otwartym terenie i na dodatek pewnie dość sporym, gra będzie otwarta dla dowolnej ilości osób i przy stosowaniu zasady "dla każdego coś miłego" jak u Roevana w Piekle.)

Jeśli nie słyszałeś o Ambasadorze, to śmiało czytaj dalej.


Celem tej wersji jest stworzenie uproszczonego symulatora średniowiecznego państwa. O ile główna rozgrywka będzie toczyła się pomiędzy książętami walczącymi o władzę, o tyle pozostali gracze będę mogli dynamicznie wpływać na jej przebieg, a nawet przejąć władzę. Będzie można zostać kupcem, handlarzem niewolników, bandytą, dowódcą wojska, strażnikiem karawany, skrytobójcą, poborcą podatków, szlachcicem, posłem, czy rycerzem zakonnym.

Ważne: żaden z książąt nie ma szans wygrania tej gry w pojedynke, cokolwiek by nie robił będzie musiał zorganizować sobie pomocników, a także nie rzadko koszytać z pomocy nieznajomych). Roboty więc dla zwykłych graczy będzie co nie miara, tym bardziej, że przy okazji powinni dbać też i o własne interesy (rozwijać umiejętności, gromadzić wojsko).

Gra będzie toczona głównej mierze pod gołym niebem i na całkiem sporym terenie, zmusząjąc graczy do podróżowania między miastami (około pięciu), wioskami (prawdopodobnie piętnaście!) i kryjówką bandytów (raczej będzie tylko jedna). Walki będą walczone za pomocą kart (odpowiednie karty są już prawie gotowe!) i mam nadzieje utrakcyjni to znacznie walki.

Zarodkiem pomysłu był już San Radków, gdzie gracze mogli korzystać z różnym przybytków (baru, domu publicznego, kasyna). W przeciwieństwie do tamtego LARPA nowy ambasador będzie mógł się powchwalić już pełni rozwiniętym systemem i znacznie rozbudowanym światem!

Dla tych co chcą rządzić:

Wyobraźcie sobie dowolną grę strategiczną i... co by się stało gdybyś:

Musiał wystawić generałów do rządzenia swym wojskiem (możesz im zaufać? czy mogą mieć więcej wojska niż ty? czy są tak dobrzy w dowodzeniu jak ty?

Mógł korzystać tylko z własnoręcznie zrobionej mapy (nie widzisz całej rozgrywki, gra nie jest automatycznie wprowadzana na twoją mapę, musisz wysyłać zwiadowców, słuchać kupców, na dodatek wszystko działa jak gluchy telefon, bo ludzie mogą nie wiedzieć, się pomylić, lub po prostu cię okłamać, czasem musisz płacić za informację).

Musiał stosować się do praw rynk, negocjować, przekupywać i pożyczać pięniądze (jak zaspokoić ambicje swoich generałów, zbudować rynek za pieniądze kupców, ustalić odpowiednie podatki, zaoferować doradzcom lepsze warunki niż inni książęta, przekupić wroga).


Dla tych, co którzy chcą prowadzić życie awaturników:

Czeka was mały świat pełen intryg, wojen i bandytów. Możliwości jest wiele, jeśli dobrze ruszyć główą wkrótce możemy być właścicielami dwóch dochodowych wiosek, najbliższym doradzcą księcia, lub najgroźniejszym z bandytów.


Dobra, to na początek. Jestem otwarty na wszelkie pomysły, komentarze i życzenia. Uważam, że trochę kreatywności i wszystko da się zrobić.

Yaaay ! Ambasador powraca.
Sądząc po ilości miast i wniosek strzelam, że nawet nasze forum może być niewydolne pod względem ilości graczy ale być może jednak istnieje możliwość zorganizowania tego z większym rozmachem.
Właściwie ciężko mi sobie wyobrazić wiele aspektów systemowych ale to jest na pewno też do ustalenia. Największe wątpliwości wzbudza we mnie system walk. Rozumiem, że karty byłyby jedną ze składowych wyniku potyczki wraz z ilością wojska (?) jakością generałów (?) ilością świętych rycerzy (?) Jakość sporządzonej mapy (?) . Pierwsze o czym pomyślałem to "Gra o tron" ale tam wszyscy mieli równą liczbę generałów i bez tego system ten nie jest w stanie zbytnio funkcjonować.

Zastanawiam się też trochę nad problemem z kategorii "Ej chłopaki! Gramy wszyscy bandytami!". Oczywiście w rzeczywistości gdyby siatka bandytów rozrosła się ponad miarę najprawdopodobniej padliby z głodu ale zapewne taki czynnik ciężko uwzględnić w ambasadorze. No i sporo arbitrów by się przydało do pilnowania bandytów, kupców i wojska - to też komplikuje sprawę.

Oczywiście profesi powstało już sporo ale gdybyś chciał dać większe pole możliwości to można dodać na przykład standardową klasę kapłanów wraz z ich głową. Trucicieli, którzy co prawda nie zabijaliby aby nie psuć zabawy ale mogliby na jakiś czas zmusić gracza do "leżenia" w szpitalu (o ile jesteśmy już w renesansie bo wcześniej to przerąbane dla otrutych ) To z kolei nasuwa kolejną profesję medyka (Wspinanie się po szczeblach kariery od wioskowego mędrca do nadwornego medyka może też jakoś wciągnąć) A nawet... hahahaha architekta O ile jesteśmy już w tym renesansie to architekci już nie anonimowo zajmowali się nie tylko tworzeniem kaplic, kościołów, szpitali, czy całych zamków ale też fortyfikacji miejskich. Co za tym idzie władcy też mieliby interes aby powalczyć o dobrego architekta aby ten uatrakcyjniał miasto jak i wzmacniał jego struktury obronne. Mówiąc nieładnym językiem mógłby być takim command center czy raczej wręcz SCV-kiem XD

Jakkolwiek we wcześniejszych edycjach ambasadora udziału nie brałem, bo nie widziałem się w roli dowodzącego, to w tej mógłbym chyba trochę sił popróbować, na którejś z mniej znaczących ról... Jestem nastawiony pozytywnie ;]






... obiecałeś mi posta do SR, dziki wunżu

A wiesz, że pamiętam. : P Jak znajdę dłuższą chwile i natchnienie to skrobnę.

Macz, o żesz, o architekturze nie pomyślałem : P. Ale prawdopodobnie zostanie dodana jako jedna z umiejętności, dzieki której będę mógł wywindować ceny i dostępność , co ważniejszych budynków. O kapłanach wciąż myślę, z drugiej stronie nie możemy zbudować zbyt skomplikowanej wersji, bo się ludzie pogubią. Gra ma być prostsza do wytłumaczenia niż „Gra o Tron”… o wiele prostsza.

W miastach pewnie cały czas będą siedzieli książęta, ich rodzina lub ich namiestnicy (jeśli znajdzie się ktoś odważny by oddać miasto po czyjąś opiekę). Wymuszone zostanie to przez prowadzenie bitew za pomocą kart (nie możemy zostawić samego wojska, w mieście musi być osoba, która zagra tymi kartami).

Wsie zaś będę służyły głównie do zbierania podatków i naboru rekrutów (wieś będzie symbolizował okrąg ze sznura, najprawdopodobniej ustawiony naokoło drzewa i koperta – w której ambasadorowie będą zostawiali podatki i nowych chłopów). Będzie można wybudować parę ulepszeń zwiększając maksymalną ilość chłopów w wiosce. Każdy chłop będzie, co turę wypracowywał jedną monetę.

Generałami będą zwykli gracze, co oczywiście może doprowadzić do braku balansu w grze, ale od tego głowa dowodzących, aby im ludzi nie brakowało. Z drugiej strony tworzy to wiele ciekawych sytuacji gdzie książę może mieć problemy z wysłaniem samobójczej misji, albo nawet z wysłaniem zwykłej ekspedycji (generał może uznać iż nie posiada dostatecznie dużej armii i nie chce iść w niewole).

Sami bandyci, myślę, że szanse są znikome, ale bardzo by to skomplikowało sprawę (właściwie liczę, że nawet jeśli ktoś zostanie łotrem to i tak co pewien czas będzie wykonywał brudną robotę dla któregoś ze szlachetnie urodzonych, brak dostępu do wszystkich miast może bardzo boleć - konsekwencja jest brak możliwości zdobywania nowych umiejętności, kupowania tańszych oddziałów, sprzedawania jasyru).

Mapę zaś trzeba będzie sobie samemu naszkicować i samemu nanosić zmiany. Dzięki czemu w świecie gry cena informacji powinna mocno wzrosnąć. Czyli tak jak w życiu : ).

Jeszcze wracając do kart, to chciałbym aby teren gry wpływał również na prowadzone bitwy. Kawaleria oczywiście radziła by sobie lepiej na równinach, zaś banici w lesie.

W wypadku śmierci będzie można wrócić do gry po 20 min. ( niestety w roli niewolnika prowadzonego na targ przez kupców i z zupełnie nową kartą).

W trakcie rozpisywania gry natrafiłem na jeden problem. Czy gra powinna być do bardziej podobna do realiów średniowiecza, czy raczej jakiegoś miksu fantastyki, kto jest gorszy poborca podatków czy czarny rycerz?

Żadnymn konkretnym argumentem tego raczej nie poprę ale od samego początku widziałem to raczej jako klimaty średniowiecza. Właściwie nawet trochę na pograniczu z nowożytnością.
Chyba dlatego, że fantasy kojażone są bardziej z epickimi bitwami niż tym co miałby reprezentować Ambasador.