Multiworld

Na planecie lądował oddział ratunkowy Imperium. Ze statku ewakuowano załoge, którą odwieziono do najblizszych okrętow szpitalnych.
- Z nim co? - spytal się medyk, wskazując na zwijającego się z bólu człowieka. Nosił dystynkcje kapitana. A także nie mial obrażeń fizycznych.
- A co mu jest? - to był dowódca oddzialu ratunkowego.
- Nie wiem. Jest calkiem zdrowy.
Imperialny nie sluchał go. Podszedł do leżącego, i przyklęknął. Tamten sie na chwile opanował, i szepnął kilka słów.
- Jest jedno miejsce, gdzie mu pomogą. - rzekł dowódca wstając - Zawieźcie go do bazyliki żywiołów.
W przeciągu kilkunastu godzin planeta stała się pusta. Pozostala tylko bruzda po deimosie, trochę pogubionych śrub i innego zelastwa oraz okrwawione marchewki.
Kilka lat później grupa badaczy dociekała, czemu Imperialne okrety nie podjęły pościgu jesli mogły zgnieśc piratów.

Dociekali tez, czy wiązało się to w jakiś sosób z osobą kapitana Daedlusa, który zniknął kilkanaście dni o wydarzeni, gdy odbyl już rehabilitacje.

Minelo sporo czasu od ostatniej wizyty ludzi na Marchewce. kotuliki wykorzystaly ten czas, mnozac sie...jak kroliki.
Skany, ktorych dokonal 'Eraidain' potwierdzily ostrozne szacunki biologow Zakonu. Populacji kotulikow osignela zadowalajace rozmiary dwunastu milionow i w stabilnym tempie rosla.
- Znakomicie. Zakodowac i wyslac- powiedzial po przeczytaniu raportu dowodca statku.
Na powierzchni niczego nie swiadome kotuliki w najlepsze skubaly marchewki.
**************************************************
Minelo kilka kolejnych miesiecy czasu Marchewki (jak najbardziej subiektywnego).
Populacja kotulikow przekroczyla 30 milionow i utrzymywala sie na stalym poziomie. Po prostu braklo marchewek, by podtrzymac wieksza populacje.
Przy okazji pochlaniania marchewek kotuliki dokopaly sie jednak do niezwyklego przedmiotu. Stwierdziwszy jednak, iz nie jest on marchewka, zostawily go w spokoju.
A krysztal z zapieczetowanym dragoonem spoczywal w rozpadlinie, czekajac, az ktos wyrazi zainteresowanie jego obecnoscia.

Tymczasem załoga fregaty AIEF prowadziła szerokie badania powierzchni planety. Dokonano dokładnego skanu złóż podpowierzchniowych z użyciem grawitonowych radarów górniczych. Poszukiwano źródła bohactwa marchewek na tej planecie. Jakkolwiek absurdalne było to bogactwo zawsze mogło przynieść jakiś inny ukryty zysk. Kapitan Reiko sądziła, że badania sa na tyle ważne, że zignorowała nawet przylot piratów. Wędrowiec skrył się na ten czas pod kamuflażem.

- Tutaj... - Porucznik Strevnov wskazywał na holo-mapie świetlistą kulkę. - Niewątpliwie mamy tu do czynienia z potężnym źródłem Mocy o międzywymiarowej naturze. Widmo promieniowania wskazuje, że źródło to dodatkowo jest ekranowane. -

- Być może to jest nasza odpowiedź na tajemnicę tej planety. - Reiko uśmiechnęła się. W końcu przeskoczy brata - Unieść statek i posadzić go sto piedziesiąt metrów od pozycji obiektu. Tutaj... - wskazała punkt na holo-mapie...

***

Oddział naziemny pod dowództwem Reiko śmiało zmierzał w stronę wielkiej dziury. Było to niezwykłe trudne ze względu na kotuliki. Rozdeptali już wiele marchewek a te małe, przemiłe stworzonka zlizywały sok marchiowy z butów...

- Tam w dole. Kryształ , średnica półtora metra. Potężne źródło energii lecz promieniuje w pasmach nieszkodliwych dla istot żywych. Raczej maszyna niż forma życia. Wstępna ocena: Nie zagraża nam. Struktura ścian kryształu nieprzenikliwa. Potrzebny skan inwazyjny by stwierdzić przeznaczenie. - Powiedział Strevnov wpatrując się gdzieś daleko. Właśnie zczytywał dane zebrane przez skaner i rzutowane bezpośrednio na siatkówkę jego oczu.


- Widzę go na własne oczy.. - Reiko nie czekając na dalszą ocenę zeskoczyła z krawędzi dziury i powoli podeszła do kryształu. Przejechała dłonią po powierzchni. Nie było czuć żadnych niedoskonałości. Nagle jakby w odpowiedzi na dotyk kryształ poruszył się.

Krysztal poruszyl sie i nieco uniosl ponad grunt. Narastajacy dziek, rozpoczynajacy sie gdzies poza skala sluchu ludzkiego, przybieral na sile w miare, jak krysztalowa bryla wibrowala mocniej i mocniej. W koncu natezenie drgan osiagnelo wlasciwa amplitude. Krysztal rozpadl sie, zamienil w pyl, ktory opadl na ziemie.
Jasne swiatlo, ktore rozblyslo, przyjelo postac sylwetki mniej wiecej humanoidalnej..
Reiko, ktora cala scene spedzila z lekko opadnieta szczeka, ostroznie podniosla sie z ziemi. Nieco dalej jej oddzial zastanawial sie, czy profilaktycznie nie zbombardowac okolicy z orbity. Ostatecznie postanowili jednak jeszcze troche poczekac.
Tymczasem zawartosc krysztalu budzila sie.
-Materializacja awatara zakonczona. rozpoczynie poszukiwanie nosiciela w toku.
Dragoon powoli spojrzal po zgromadzonych, by wkoncu zatrzymac wzrok na Reiko.
-Witaj. Jestem Teresa i od dzis naleze do ciebie.

Tymczasem marchewki dookoła zaczęły zachowywać się dziwnie... Jedna urosła nieco, druga zmalała. Nagle ziemia pod Teresą eksplodowała, jednak awatar nawet nie drgnął.
Dookoła zaczęła rozchodzić się fala, grunt podnosił się i opadał, odsłaniając kilka metrów pod powierzchnią ogromną maszynerię...
Marchewki zaczęły się nadymać i unosić w powietrze.

Kapitan Reiko patrzyła zafascynowana harmonią fali, w pewnym momencie wszystko ucichło... przez krótką chwilę nie było słychać ani jednego tonu. Gdy nagle wysoki dźwięk przeciął ciszę i między zdumionymi członkami Agendy pojawiła się dziura w przestrzeni.
Wyszedł z niej, klnąc na czym świat stoi, Kell aov Beregitt.
- Czy może mi pan powiedzieć gdzie wylądowałem? - zwrócił się lekko zachrypniętym głosem do najbliższego mężczyzny - Kell jestem, podniósł prawą rękę w geście powitania, jednocześnie wyciągając drugą w stronę przybysza, z ogromnej dłoni wyłaniała się butelka wysokoprocentowego płynu... Przybysz chwiał się lekko jakb na wietrze, którego nie było.

Bynajmniej nie zdumienie rysowało się na twarzach załogi Wędrowca w momencie przybycia nieznajomego. Początkowe zaskoczenie szybko zastąpiło lekkie uczucie odrazy względem niestroniącego od wysokoprocentowych trunków przybysza.

- Pani, celem, który wyznaczył mi mój poprzedni pilot nim umarł... było poszukiwanie moich towarzyszy. -

- To jest was więcej ? Jesteś maszyną... inteligentną. Kto cię zbudował? W jakim celu? Kiedy?- Ciekawość typowa dla Reiko wzięła nad nią górę.




---------
Proszę ograniczyć zdumienie i fascynację u członków Agendy. Widzieli znacznie więcej niż nie jeden z was. Agenda posiada podobne środki transportu, Agenda posiada Silver Knighty o podobnej konstrukcji co Dragony.

Kiedy pierwsze oznaki szoku skoku międzywymiarowego minęły, Kell popatrzył przytomniej...

Do jego mózgu zaczęły dochodzić polecenia, od Mistrza Zakonu, czas wracać, na podane namiary...

Wszystko zafalowało, huknęło i dziwny przybysz zniknął.

-Jestem dragoonem, numer dwa. Poprzedni właściciel nazywał mnie Teresa. Posiadam inteligencję, choć mój ośrodek decyzyjny został ograniczony.
- Ograniczony? W jakim sensie?
- Jestem zdolna do autonomicznych działań, lecz pełnię sprawności uzyskuje jedynie przy ścisłej współpracy z właścicielem. D-Knight, takiego określenia używali moi twórcy, jest kluczowym elementem systemu. Bez niego funkcjonuje jedynie podstawowy program decyzyjny.
-I ja jestem twoim...rycerzem?
-Tak.