Multiworld

Cóż, moim zdaniem ten pomysł jest dość oryginalny... Znaczy, stworzenie świata ze śpiewu.

Pico -> zajrzyj tutaj: . Jeśli czegoś tam nie ma, to małe szanse na znalezienie tego gdziekolwiek indziej ^^

A według mnie Trylogia jest najlepsza - szczególnie peirwsze dwa tomy, trzeci zaczął się robić nudny.
Hobbit jest troszkę, wybaczciue, dziecinny. Powieść dla młodszych czytelników.
Irain -> moze i oryginalny, ale zbliżony do Biblii - śpiew, słowa, jedno licho..
W ogóle, dla mnie Sil był zbyt bardzo pokręcony i nużący, toteż zarzuciłem jego czytanie i wypowiadał się nie będę.
A własnie, było coś takiego Tolkiena:
'Rudy Dżil i jego pies' [albo jakoś tak] - czytał ktoś ?

W sumie ja jako pierwsz przczytalem Trylogie....ale chyba najleprzy dla mnie byl Silmarillion, ale Niedokonczone Opowiesci tez sa fajne

Dla mnie Silarillion, Trylogia, NO i Hobbit, w tej właśnie kolejności .
A co do ekranizacji, to najgorsza była część trzecia, oko Saurona, Frodo wywala Sama z druzyny, widok calego Mordoru, nie ma Sarumana, Denethor to juz nie ten co w ksiazce i wiele innych rzeczy. No beznadzieja.

hehe, tak jakoś zapomniałem dodać o tych duchach, słoniach i sałej reszcie . Ale i tak nic nie przebije oka saurona, te wspaniała poświata

Wszystkie wymienione pozycje są ciekawe z punktu widzenia literackiego, ale mnie przesadne opisy po prostu nużą i nie umniejszając rangi tym dziełom po prostu mi się nie podobały. Wolę już Wiedźmina poczytać, tam opisy są, ale nie wielgachne, na stronę i więcej, dotyczące kto był czyją babką itp. Ale muszę przyznać, że mimo swojej niechęci, Powrót Króla najbardziej przypadł mi do gustu. I tutaj opisy, choć długie, są na miejscu, a opis bitwy na polach Pellenoru po prostu kunsztowny.

Zacząłem czytać Twojego posta Ro i miałem Wiedźmina proponować już ;] Właśnie z powodu zbyt nużących opisów u Tolkiena, wole Sapkowskiego. Tolkien nie oddaje tak dynamiki walki, jak AS

A ja stane w obronie Mistrza.

Na poczatek trzeba wziac pod uwegae czasy w jakich Tolkien pisal.
Byly to lata ok 40-50, czasy kiedy w ksiazkach malo sie widzialo przemocy, gdzie rozkladowki z Playboya bygladaly jak dzisiejcze reklamy ubran w jakims pierwszym leprzym czasopismie. Sex, czy strumienie posoki byly nie do pomyslenia w tamtych czasach. Dodatkowo, na dobra sprawe to Tolkien zapoczatkowal swoimi ksiazkami gatunek fantastyki <moze i byli wczesniej inni, ale to wlasnie o JRR mowi sie jako o tworcy>, i gdyby napisal przynajmniej cos w rodzaju ocenzurowanego Wiedzmina zostal by zlinczowany przez krytyke. No bo jak to, ksiazka dla dzieci, a tu na kazdej stronie morduja sie w coraz to wymyslnniejsze sposoby.
Mistrz stworzyl podwaliny fantastyki, na tych podwalinach dopiero mogli stanac inni pisarze, nie obawiajac sie juz duszacej krytyki, bo po przeczytaniu LOTRa czulo sie niedosyt i siegalo po wiecej. Ale ile mozna czytac o krysztalowych rycerzach w lsniacych zbrojach, ktorzy to nawet nie spojza na rozneglizowana ksiezniczke gdy ratuja ja z brudnych lapsk coraz to bardziej plugawych potworow. < i oczywiscie to wszystko z jak najmniejsza iloscia krwi> Zaczely sie wiec pojawiac coraz to ciezsze klimaty, cos co zwa dzis hard fantasy <jakos nie podchodzi mi to okreslenie> Gdzie bohater zanim uratuje ksiezniczke to sobie troche podupczy, np. Conan < no ale wszystko w granicach rozsadku >. Ale czytelnikowi bylo nadal malo <umysl coraz bardziej wyprany przez telewizje i np. "egzekucje na zywo" jakie byly tam pokazywane w pewnym okresie> Po prostu pragniemy wiecej krwi, wiecej sexu, wiecej trupow, jednym slowem akcji do ktorej przyzwyczaja nas dzisiejsze kino.

Nie zdziwilbym sie gdyby za te 60 lat Wiedzmin byl uwazany za zbyt cukierkowy jak okresla sie teraz LOTRa. Po prostu z kazdym dniem pragniey wiecej krwi...


A tak na marginesie to za najwiekrze dzielo Mistrza uwazam SIlmarilona.

REnler... po pierwsze, LOTR nie jest cukierkowy ;] ani odrobinę... po drugie - w LOTRZE podczas bitew trup także ściele się gęsto... a po trzecie - w Wiedźminie wcale nie "na kazdej stronie morduja sie w coraz to wymyslnniejsze sposoby". Wszystko jest w zasadzie realne... Dostał płytko ostrzem w szyję? Tam jest tętnica... dlatego krwi jest dużo. Dlaczego Wiedźmin 'dziwnym' trafem zawsze celuje w tętnice? Bo tak jest najskuteczniej... cóż... taki 'zawód'. Oczywiście Wiedźmak to nie tylko walki... popatrzmy na głównego bohatera - czy to jakiś żądny krwi i seksu amerykański Conan? No raczej wątpie... jest to postać szukająca człowieczeństwa... i czasem bardziej ludzka niż niejedno z nas... Nawet na tle śmierci... bo jeśli ktoś ma zginąć, to bardziej ludzkim jest go zabić szybko, bez bólu... czy znęcać się nad nim ile się tylko da? No dobra... bo krążę tylko wokół zabijania. Ale trupy to nieodłączna część chyba 70% literatury fantasy... no może nie trupy, ale chociaż ranni. Oczywiście, nie zaprzeczam, że jest wiele pozycji, gdzie nawet walka to ogromna rzadkość... Ale literatura fantasy mocno kojarzy się z grami fabularnymi, prawda? A w co przekształciły się ostatnimi laty gry fabularne? Idea odgrywania postaci zostaje tylko tym, co faktycznie grają... reszta wyżywa się na wyimaginowanych goblinach... A sam Tolkien napisał świetne dzieła, co nie zmienia faktu, że opis stepu na dwie strony potrafi mnie znudzić. Choć pewnie są tacy, co właśnie to w Tolkienie lubią... no, ale jedni wolą truskawki a drudzy schabowego ^^ (uh.. teraz mi wyszło porównanie "cukierkowość & krew" --' nie taki był mój zamiar ;P )

Zupelnie zapomnialem
3 styczna wypadaly 113 urodziny Mistrza Tolkiena.