Multiworld

"....i zaklinam niech żywi nie tracą nadziei" GOla_s
Przy takiej ilości zwichorwanych umysłów jaka jest na forum niedługo zaroi się tu od wierszy , trzeba tylko poczekać.

Droga życia

Trudne chwile do przeżycia
Kolejne próby, kłody rzucane przez okrutny los pod nogi
Setki kilometrów przebytych po bezdrożach, szukajć szczęścia
Jednak to nie koniec drogi, czeka jeszcze jej kolejna część
Odcinek który jak pozostała reszta jest koszmarem
Niekończącym błąkaniem się po ścieżkach życia
wszystko po to by odnaleźć tę jedną właściwą drogę
Trakt, rytm swego serca wybijany gdy trafisz na nią
Droga wiadąca przez meandry życia
Kończąca się zbyt szybko by zakończyć podróż tą ścieżką
Po drodze osłabniesz, stracisz wszystkie siły, a na końcu cel
A kiedy będziesz blisko, już na wyciągnięcie ręki
Ostatnie resztki sił opuszczą twe obolałe ciało
Pogrążysz się w końcu w otchłani, która oplatać będzie Cię do końca
Końca wszystkiego co znałeś
Zapomnisz, jaźń odpłynie, ciało rozpadnie się, w ostatnich chwilach ogarnie Cię błogość zapomnienia, ulga i spokój po długiej podróży
Jednak pamięć po Tobie zostanie, pozostaniesz w sercach innych
Osób kochanych i kochających


* * * * * * * * * * *

Kochasz
Cierpisz
Chcesz się zabić
Już chcesz pociągnąć za spust
Jednak coś cię powstrzymuje
To jedno uczucie
Czujesz, że robisz źle
Jednak chcesz to zrobić
Chcesz pociągnąc za spust
Skończyć z cierpieniem
Zakończyć swój ciężki żywot
Już trzymasz palec na spuście
Naciągasz powli
Pozwalasz by łzy ciekły po twarzy
Połykasz je z bólem
Chcesz by to nie bolało
Palec drży na cynglu
Naciskasz powoli
Słyszysz suchy trzask iglicy
Huk... ciemność
Padasz powoli na ziemię
W drugiej ręce ściskasz zdjęcie
Przykładasz je do piersi
Serce jeszcze bije
W ostatnich sekundach życia widzisz jej twarz
Tak jak wtedy gdy widziałeś ją pierwszy raz
Ostatnia chwila
Przez głowę przemyka jedna tylko myśl
Czy było warto
Czy ona naprawdę była tyle dla Ciebie warta
Już nie zdążysz pomyśleć
Odchodzisz... powoli
Ciepło ogarna twe ciało
Czujesz ulge... ostatnie łzy spływają po twarzy...
Odpływasz... poraz ostatni widzisz jej twarz
Jednak nie uśmiecha się
Ona także płacze


* * * * * * * * * * *


When heart goes crazy from pain
Remember: there is always other way
So forgot your painfully sore
Remember only beautiful moments
You can always find another love

A czas płynie... Krótka improwizacja, mam nadzieję, że topic jakoś ruszy.


bez tytułu

"Leżałem na łące.
I przeleciał motyl,
ale wciąż byłem sam.
Odprawiłem modlitwy
I przyleciała ważka..
ale wciąż byłem sam.
Zamknąłem oczy
i wciąż byłem tam.
Wsród fal..
Twych Włosów"

Brak tolerancji

"Biore młotek
Tłuke żuka
CZego głupek
Tutaj szuka."

Autor: KradłPoezjęNocą

trochę nie na temat, ale muszę to napisać...

Mam takiego kumpla, który zachowuje się jak ten owad w "Braku Tolerancji"... A wiesz co jest najzabawniejsze? Ma przezwisko "Żuku"

Ptak

Gdzież me skrzydła bez miłości?
Gdzież jest radość z szybowania,
kiedy w sercu tyle złości,
gdy wciąż droga taka sama?

Latać mogę w tych przestworzach,
łapać wiartu strun podmuchy,
śnić o przecudownych zorzach.
Lecz któż doda mi otuchy?

A na ziemi jesteś ze mną!
Mogę troski moje wielkie
rzucić w kąt i ufać w ciemno,
bo odganiasz smutki wszelkie.


[Leniwe słońce...]

Leniwe słońce
Nerwowe bicie serca
Łagodność duszy

Chwile szczęśliwe
Wyrwane chciwie życiu
Ciepło na sercu.


Jak pachnie niebo?

Pachnie mokro, deszczem czystym i orzeźwiającym, zmywając troski.
Pachnie miękko, białą chmurą, przeganianą przez wiatr, otulając.
Pachnie groźnie, grzmotem potężnym strasząc serce płochliwe.
Pachnie jasno, promieniami ciepłymi i radosnymi pieszcząc delikatnie.
Pachnie niebiesko, głębią wietrznego oceany, w którym tak łatwo utonąć.

Pachnie Tobą, gdy sprawiasz, że nie ma już zmartwień.
Pachnie Tobą, gdy Twój oddech łagodnie muska moją skórę.
Pachnie Tobą, gdy Twój głos układa myśli moje splątane do snu.
Pachnie Tobą, gdy patrząc na ciebie czuję radość mego serca niesłychaną.
Pachnie Tobą, gdyż wszystko Tobą pachnie. Wszędzie jesteś, w każdym zakamarku świata.

Dlatego świat jest piękny.

-------

Żaden z tych wierszy nie jest nowy. Niestety, w pędzie życia zapominamy o cudowności słowa słowa i uroku uczuć.

Pierwszy... powstał jako odpowiedź na wiersz, który otrzymałem. Ponieważ jednak utwór ten nie jest mojego autorstwa, nie mogę go tu przytoczyć. Nie jestem pewien również co do autorstwa tego wiersza, więc nie będziecie mogli go sami poszukać.

Jest o nadziei i szybowaniu ponan troskami życia.

Jest drogi memu sercu.


Drugi wiersz, podwójne haiku, jak niektórzy pewnie zauważyli, powstał dla pewnej bardzo wyjątkowej osoby. Ta osoba otrzymała go i sie bardzo z tego ucieszyła. To wszystko, co powinniście wiedzieć. Jeżeli wiecie więcej.. no cóż, wasza sprawa


I w końcu wiersz trzeci, chyba najpiękniejszy, jaki udało mi się stworzyć. Był wtedy przepiękny dzień, wrześniowe słońce mocno świeciło na niebie, a me serce śpiewało z radości. Zobaczyłem u mojego przyjaciela opis na gadu: "Jak pachnie niebo?" Napisałem mu więc odpowiedź. Wiersz po prostu sam się ułożył. Słowa powskakiwały w swoje miejsca.

Tak właśnie działą natchnienie. Nigdy więcej nie poczułem jego łagodnej dłoni tak wyraźnie dotykającej mojego serca.

Kaprys

Poezja jest moją wygodą

bo
nie muszę się tłumaczyć
ze swego spojrzenia

bo
każde słowo mogę
nazwać kaprysem poety

****

Przysięga młodego poety

Jako Poeta zaprzysiężony
sobie
uprawiać będę

ekshibicjonizm emocjonalny
onanizm słowny

by kiedyś osiągnąć
orgazm językowy

przysięgam też wystrzegać się
słownictwa analnego

w ponad poza przed i po
ukochanym akcie twórczym

****

[***]

Suddenly
at the one moment

Silent

in soul
soul in heaven
or hell

it is no important
at first I can't hear
Nothing in me

no song
no sound
no breath

Silent moment
in noisy day of mind
happy short time
of poem

****

kolory

błękit Ci podaruję
bo go lubisz

i irlandię
z koniczyną i zielenią

pod nogi

czerwony sztandar
(bo nic innego nie umiem)

srebrem jesteś
i nim Cię obsypię
tak by móc jeszcze pocałować
długo

i na koniec bursztyn
tak potarty
by Cię ciągnął do mnie


**********************************************************

Te wiersze nie są najnowsze, ale dają pewien wgląd w moją twórczość, jeżeli będziecie chcieli, mogę dodać kolejne

Nic nie widzę, nic nie czuję,
W snach mych mrocznych przesiaduję...
W życiu utraciłem spokój,
Czekam więc na śmierci znak.

Świt nie daję już radości,
Nie odnajdę w nim niczego...
To co kiedyś było wszystkim,
Nie ogrzewa serca już.

Więc tak w czasie zagubiony,
Szukam swoich, nowych szans...
Ślepy, głuchy, zagubiony,
Nie rokuję sobie szans.




Ptak, jak każdy wolny byt, sercem szuka, wolnych chmur,
Żyje nie poznając wad, pośród drzew z naturą trwa.

Kot natury cudem jest, drapieżnik niczym cień porusza się,
Żyje z śmiercią za pan brat, pośród świata szuka szans.

Który prawo ma do życia, który ma wciąż dalej trwać.
Ptaka kot, już dawno zjadł, czy więc zły jest, czy taki jest po prostu świat?





Gazetę złożył na kolanach, nie czyta już
Sił nie ma

W snach przygrywa mu melodia lekka
Z dawnych lat

Przypomina sobie wszystkie swoje dni
O niej śni

Kiedy marzy ciągle o niej tak
O pamiętnych dniach

Sięgną do niej znowu, od tak
Pomiędzy czas

Więc odchodzi spokojnie
We śnie....




Wieko zapadło, zginął czas
Świat już odchodzi, horyzont zgasł
Nie widzę świateł, spowija je mgła.

Trumna złożona, miauczy kot
W sercach jest pustka, odszedł ktoś
Mogiły mówią, co niesie czas.

Trumna złożona, wzleciał kruk
Noc się pogłębia, księżyc wstał
Kolejny pogrzeb, kolejny brat.

Wiersz z serii zakazanych.


Mam ambicje

Mam ambicje co się zowie
Słowo!
Świat pokazać Tobie

Mam ambicje być najlepszy!
Lśnić jak perła pośród wieprzy

Będę stał w promieniach chwały
będą tłumy mnie kochały
I kobiety pożądały
na mój pierwszy widok mdlały

A ja będe niedostępny
ten jedyny
nieprzeciętny

Na ambicji moja mała
nawet piramida stała
Ja zaś pragnę każdą miarą
wdychać życie pełną parą

Mam ambicję moją, własną!
Każdą nocą świecić jasno
Kiedy inne światła
zgasną

Post pod postem, ale muszę to wkleić.
To wycinek autentycznej rozmowy pomiędzy mną a Brujahem jaka miała miejsce na gg.
Ciekawe jak to można interpretować?

Bokler
A gdzież sie możesz włuczyć dzisiaj, podrużniku, w tych czasach niespokojnych, tak dla ducha nie przychylnych?
Brujah
Wszedzie gdzie cię dusza nosi nieznajomy, gdzie pragnie ona sie ukazać gdzie jej najlepiej jest.
Bokler
Tam duszy najlepiej, gdzie miłość i spokuj znajdzie, a nawet pośród czasu złego, sztormu i łez, przyjdzie brzeg, przyjdzie czas, i nastanie nowy dzień, wie to dobrze karzdy z nas.
Brujah
Miłości na tym świecie nie ma prawdziwej, nawet dusza nie wie czym miłość jest, liczy sie jedynie spokuj który pozwoli jej ulecieć z ciała, pozbyc sie jego oków i poszybować z wiatrem gdzie chwilowa waloność ja zastanie.
Bokler
Wielką moca jest wiara, nie ważne w co i kiedy, w wierze jest początek i koniec, bez niej nie ma niczego, od niej wywodzi się miłość, honor, cnota i męstwo, u wielu ludzi dziś zapomniane, pamiętaj o nich, o świecie z swych marzeń, bo będzie on taki jakim sie go buduje, a jeśli wierzyć będziesz wystarczająco, wszystko może się zdarzyć!
Brujah
Mój swiat marzeń to nic innego ja pustka do której dostęp maja jedynie ptaki i wiart, żadnych uczuć żadnych regół jedynie spokój i wolnosć. Żadnych osób żadnych miłości czy wiar. Wierze w siebie w swoje postępowanie, nie ważne czy dobre czy złe dla innych ważne jakie ono jest dla mnie. Wierze w błędy które uczą...
Bokler
Czyż sam swego świata nie stworzyłeś, sam nim nie kierujesz, wierząc w swe decyzje, wierząc w siebie, wiesz co czynisz, i za jaką cenę, wiesz już czym jest miłość, wiesz czym honor, czym zasługi, z czasem sobie to przypomnisz, kotś się zjawi, przegna zimne deszczu strugi, a do tego czasu, lataj, goń w swym sercu swe marzenia, ścigaj słońce po horyzont, niech cię ciepły wiatr poleca...
Brujah
I niech nasze dusze wędruja swoimi drogami które mogas ie zetknąc ze soba i z innymi. Niech bedą wolne dopuki mogą, niech wedrują bo to jest to na czym najbardziej im zależy teraz..
Bokler
Więc niech czas ukoi rany, niech pojawi się nadzieja, ktos cie w mroku twym odnajdzie, niech nie zginie twoja wiara. Człowiek jest przedziwnym stworem, raz uroczym, raz koszmrem, ale w sercu zawsze tli się, ta iskierka z wielkim żarem, lekko tylko coś zapruszysz, a juz wielki płomień ruszy, by odmieniż życia smak!

Miłość, wielki dar
Honor, siła, jedna z miar
Kim żeś jest czlowiek pyta
Pajac, co śmiać sie ma
A w sercu smutek i trwoga
Niewolnik przeznaczenia,
A niezna zakończenia
Patrzysz wciaz jak na psa
A gdzie kurwa dusza twa.

„Bard”

Jam bard
Człek zwykły
Nie mający majątków
Ni ziemi
Wędrując ciągle
Jak marynarz na morzu
Lecz bez swej przystani
Jednak gdy spotka ją
Panią swą - jedyną
Będzie ją wielbił po wsze czasy
Ballady śpiewać będzie
Pieśni po karczmach snuć o niej
O urodzie, wdzięku i wielkiej miłości
O swej pani tej pięknej jedynej
A gdy dzień przyjdzie
Gdy o swą ukochaną
Bić się będzie
A słowa miecz zastąpi
Piersią swą
Ukochaną zasłoni
Bić się będzie
Myśląc o niej
A gdy upadnie
Śmiertelnie raniony
Myśl jedna - życzenie ostatnie
Przemknie przez usta skrwawione
Aby ta jedna
Pani kochana
Miłością wieczną
Na zawsze pokochała

Słowa...
Tyle można przez nie powiedzieć...
Tyle wyrazić...
Uczucia...
Poglądy...
Przemyślenia...
Jednak słowami można także zranić...
Dogłębnie, zranić nie ciało, lecz umysł i duszę...
Kilka słów...
Może przesądzić o całym ludzkim życiu...
O tym jak się potoczą jego dalsze losy...
Kilka słów...
Może zdziałać prawdziwe cuda...
Lecz te kilka słów...
Słów z przeszłości...
Może zabić każde uczucie...
Zabić człowieka...
Nie ciało, lecz duszę...
Wnętrze człowieka...
Jego uczucia...
Słowa mogą wzniecić...
Lub zgasić pożar...
Morze ognia...
Ognia miłości...
Ognia, który płonąć może aż do kresu świata...
Ale równie dobrze może zgasnąć...
To zależy tylko od...
Słowa...

Czas juz uplynoł
Koniec sie zbliza
Krew pulsuje w zylach
Podniecenie siega granic
Jednak Juz Zapóźno

Sprzedałem co mialem
Moj skarb jedyny
Sciskam papier w dloni
Z pismem twym
Jednak Juz Zapoźno

Czas juz uplynoł
Koniec sie zbliza
Krew pulsuje w zylach
Podniecenie siega granic
Jednak Już Zapóźno

Sprzedałem co mialem
Moj skarb jedyny
Sciskam papier w dloni
Z pismem twym
Jednak Już Zapoźno

W oczach łzy
Co w słońcu schną
Na dłoniach bród
Nie zmyje już go
Bo Już Zapoźno

Czas juz uplynoł
Koniec sie zbliza
Krew pulsuje w zylach
Podniecenie siega granic
Jednak Za Poźno Już

Sprzedałem co mialem
Moj skarb jedyny
Sciskam papier w dloni
Z pismem twym
Jednak Za Poźno Już

W oczach łzy
Co w słońcu schną
Na dłoniach bród
Nie zmyje już go
Jednak Za Poźno Już

Tak dużo bym chciał
Tyle słów powiedzieć
Patrzec, mieć, nie oddać
Nie zginać na fali
Jednak Za Poźno Już