Multiworld

Do rozpoczęcią tego tematu zainspirował mnie znany stanfordzki eksperyment więzieny.

Grupę studentów podzielono na więźniów i strażników i dano im do dyspozycji przygotowane w podziemiach uniwersytetu pomieszczania przerobione na więzenie. Eksperyment miał trwać dwa tygodnie, jednak już po sześciu dniach przerósł oczekiwania psychologoów i musiano go zakończyć. Więźniowie, strażnicy, a nawet psychologowie, którzy udawali kierowników więzienia przekroczyli granice między odgrywaną przez siebie rolą a prawdziwym życiem.

Zastanawiam się, czy łatwo tą granice przekroczyć i czy waszym zdaniem jest to niebezpieczne? I co myślicie o tym eksperymencie.

Był kiedyś taki film
Myślę ,ze te granice bardzo łatwo przekroczyć. Jak już człowiek ma możliwość by uwolnić pewne emocje i ukryte "chore" chęci to ne ma większych zachamowań... Niestety człowiek jest mordercą z natury bo zawsze musiał zabijać by mieć co jeść, walczyć o pozycję w grupie, przetrwanie. Czasem wypełza taka mroczna natura człowieka gdy ne jest organiczany przez zasady i normy. Gdy ma władzę, może zrobić coś czego wcześniej "normalnie" zrobić by ne mógł.

I wtedy wychodzi taki ktoś z pałką i zaczyna okładać innego na śmierć bo ma władzę w rękach swych.

Właśnie czy to natura człowieka? BO konkluzją tego eksperymentu było, że możliwe, że dotąd psychologowie nie doceniali sytuacji i systemu, a przeceniali charakter. Moim zdaniem często postępujemy według utartych schematów (czego przykładem są też sytuacje, w których nie wiemy, jak się zachować, ponieważ nie doświadczyliśmy ich wcześniej i nie mamy żadnej innej wiedzy o możliwych sposobach postępowania).

Jak to się ma do odgrywania postaci np.: w LARPach. Początkowo zwykle są śmiechy i trudno się wczuć, ale czy grajac odpowiednio długo nie zapomnielibyśmy się w grze?

Chciałem przygotować rozłożoną w czasie gre, podczas której przez okres mniej więcej miesiąca ludzie prowadziliby podwójne życie agentów. Zastanawia mnie czy to nie wpłynęłoby zbytnio na ich psychikę.