Multiworld

"Poeta samobójca
Pukle rozwiawszy brązowe
Nad wodą staje
-Sam, co chcesz uczynić?
-Chcę morze zarzucić na głowę
By nikt nie dojrzał obaw moich."


(wpadło mi do głowy wczoraj a raczej dziś kolo 1 przy przerabianiu starożytności; oczywisty cover Safony)

Obłok, strzepy obłoku
Roztańczone, mewy nad falami
Ziemia, cierpliwie czeka
Człowiek, tak marny, ja
Czyż bez kresu mam błąkać się wieczorami?
Czy w końcu pisane jest mi dojść do końca mej drogi,
w którą zapędzony zostałem, w dniu narodzin.....

Dlaczego, pytam wiatru
Dlaczego, słucham wody
Kiedy, szukam ognia
Kiedy, czy nadejdzie ten czas
Wiem jaki czeka mnie los, czy wy swojego nie znacie?
Czynie czujecie jak potoczy sie wasze życie w taki, specyficzny,
znany tylko wam sposób, i czy rozumiecie.....

Ja wiem, chyba
Lecz co widzę, to nie radość
Nie pisana człowiekowi z chmur
Nie pisana mnie, dziwadłu
Tak obżydliwemu dla siebie samego, i tak głupiemu
Że nie widzie niczego o sobie, tylko to co o innych, i idzie,
Mimo że chce, nie umie nawet pomóc...

I tak będę trwał, kiedy wy już przeminiecie......

No to może ja też czymś zarzucę. Wszystko jest mojego autorstwa. Żeby nie było niedomówień.

Death

I'll find you...
In your last hour...
I'll find you...
Don't worry, i won't get lost...
I know the way...
I always know the way...

I'll save you...
Through pain and suffering...
I'll save you...

You're asking for what and why?
It's pointless...
There is no answer...
I'm the eternal judge...
I'm your destiny...
I'm Death...

Bez tytułu

Czuję to...
Czuję coraz wyraźniej, silniej, prawdziwiej...
Tak, nie mylisz się, to ból...
Widzisz krew...
Myślisz że to moja... masz rację...
Pytasz kto ją przelał...
Znasz odpowiedź... Ty...
Mówisz: „Nie jestem winna”...
Ależ jesteś... wszyscy jesteście...
Ale nikt w to nie wierzy...
Bo łatwiej jest zapomnieć...
Potrzebuję kogoś...
Łudzę się, marzę....
Wiem że ona nie przyjdzie...
Bo jedyna, która chce być ze mną...
To śmierć...

Bez tytułu.

Samotny wśród wielu znajomych twarzy... odchodzę w cień...
Cień, który jest mym domem... od dawna...
Nie chciałem w to wierzyć...
To nie sen... to szara rzeczywistość...
Nie chcę waszych sztucznych łez...
Wymuszonego uczucia... waszych kłamstw...
Chcę czegoś prawdziwego...
Tego mi nie dacie...
Dacie mi ból i cierpienie...
Kolejny raz...
Ja dam wam szczerość, prawdę...
Wy ją odtrącicie...
Chciałbym być dla was piękny... idealny...
Nie potrafię...
Nie pokochacie mnie takiego, jakim jestem...
To moje marzenie, ale ono się nie spełni...
Nie wierzę by mogło... już od dawna...
Odejdę i nikt nie będzie o mnie pamiętał...
Nikt nie zapłacze...
To dobrze... wiem czym jest ból...
Nie chcę sprawiać go innym...
Brak mi już sił...
Zatracam się...
Zapadam...
Zamykam...

Jest twarz którą widzę
Wpatrzona desperacko w przeszłość
Nie ma się gdzie odwrócić
Tonie w morzu przeznaczenia
Nie uciekaj Nie chowaj się
Diabeł znajdzie nas wszędzie
Nie powinniśmy nigdy kłamać
Grzech był w nas zawsze

Co dzień gdy patrzę w niebo
Wtedy gwiazdy mocno świecą
W księżycu widzę tę jedyną
Jej twarz w jego odbiciu
Te spojrzenie głębokie i roześmiane
Słodkie usta moimi rozchylane
Miękkie delikatne włosy
W które wplatam palce
Jej serca bicie czuje przy moim
Ciepło jej ciała rozgrzewa moje
Te chwile które nie nadeszły
Niespełnione uczucia
Już ich nie ma
Odeszły wraz z nią
Gdy zabiła marzenia

Miała marzenia
Lecz legły w gruzach
Miała przyjaciół
Lecz ich straciła
Miała uczucia
Lecz je zabiła
Miała wszystko
I wszystko straciła
Lecz ktoś jej pozostał
Ta jedna osoba
Choć przez nią zraniona
Wciąż ją tak samo kocha

Opadł z sił
Stracił je
Lecz dalej trwał
Choć sił mu było brak
On dalej czekał
I czekać wciąż chciał
Na te jedno spojrzenie
Które niegdyś widział
Choć tylko jeden raz
Zmieniło jego pogląd
Na cały świat
Dało nadzieję
Napełniło radością
Wznieciło żar
Jednak coś się stało
Teraz przestał marzyć
Wierzyć ludziom
Zginęły plany
Pozostał dawny życia ślad
Tylko wspomnienia
I niespełnione marzenia
Zabite uczucia
Już przestał marzyć
Bo to niosło ból
Wyprany z uczuć
Pozbawiony szans
Nie wiedział
Co począć ma
Świat stanął
Pozostał już tak
Dla niego pusty
Bez uczuć i barw
Szary i chłodny
Jak jego serce
W którym szczera miłośc
Została stłamszona
Pozostawiła wiele okrutnych ran

jej serce nie bije
wie że zabiła uczucia
nie tlko ona wie
że coś jest źle
mała kochanka na odległość
gdy wyciera łzy
płynące z oczu
blaknie więdnie zanika
to już czas
czas by powiedzieć
dowidzenia
i pójść dalej
tam gdzie przeznaczenie
nieznane...

Sarość nie radość
Dobrz o tym wiesz
Pierwsze siwe włosy
W krzyżu łupie też
Ciągle prześladuje Cię pech
Serce wolniej bije
Krew płynąć przestaje też
Stajesz się zimny nieczuły
Wszystko drażni Cię
Z dnia na dzień
Czujesz się gorzej bardzo źle
Na nic nie masz czasu
Masz go coraz mniej
Chcesz by świat zwolnił
A on dalej do przodu gna
Nie masz już sił
W tak krótkim czasie
Straciłeś je
Nadszedł już Twój czas
Czas by umrzeć
I znów narodzić się

Krew... Widzę ją dookoła...
Stoję w niej... Po me kostki...
Wokół... Setki ciał...
To byli ludzie... Przyjaciele...
W ręce... Nagi miecz...
Na klindze... Także krew...
To ja ich zabiłem... Upuściłem krew...
Czemu to zrobiłem... Czemu dalej chcę...
Czemu jej chcę... Krew...
Jej widok... Uspokaja mnie...
Czyże oszalał... Co stało się...
Chyba już wiem... Rozumię...
To demon krwii... Znów obudził się...
Uśpiony we mnie... Wyzowlił sie...
Już rozumię... Oddaję mu się...
Miecz nzów... W ręce pewnie dzierżę...
Czuję jej zapach... Czuję jej smak...
Krew... PRAGNĘ JEJ!!!

Kilka utworów, wszystkie bez wyjątku powstały na nudnym wykładzie z analizy matematycznej


Język współczesny

pozostałość po języku
strzępy słów

to zostało
między ludźmi

matematycy i fizycy
mają jeszcze algebrę


pamięć

Jak skończą mi się kartki
gdy stracę pióro i ołówek
złamię

to zacznę
pisać i liczyć
w pamięci


Mathematics Walks

Throught Forest of Mathematics
my walks with Logic
my Odyssei to knowledge
or illusion of power

I look for Symbol Tree
and I seek fallen Fruits of Equals
or something like that

Bye
I must go to Function Dinner
than
see you on Exams


Virginity of Paper

Silent
after a few words
after shy paper

my idea
one from Chaos
Chaos of me
my lifetime

one idea
can destroy
Virginity of Paper


Negocjacje z miłośnikiem piasku

Czarne ślady na piasku
- Musiałem jakoś wytrzeć brud
Ale na moim piasku? Na piasku?
- A na czyim?
Swoim
- Nie mam, wziąłeś go do swej kolekcji
Hmm, racja, ale co ja teraz zrobię?
- Masz nowy element kolekcji
Ach, doskonałe, odsuń się to podpiszę


Mathematics

Throw away mind
go into logic
frames

logic pure and virgin
Mathematics - abstraction
my abstraction

that is my life
unreal pure logic

it go with me
throught me
the
symbols bush

Numbers
can't be counted
but you'll have to learn it

It's too late
To say sorry
It's too late
To reverse the time
Thewre is no love
Between us
There is only pain
Hte and evil in my heart
It's time for revenge
U'll bring you to my knees
You'll be asking to be with me
Than I'll look into your eyes
And say with smile
Go to hell
Suffer and die

A wszystko przez te dwa lata przez/dla jednej dziewczyny... Kasi...

Hehe, jak je teraz czytam to mam dziwne wrażenie... Nie wiem czemu... Że zrobiłbem to co ta pisze...

Holy Swords in a black night
Are shining bright in a moon light
Drops of blood are falling down
We are fighting from dusk till dawn

Krew... Widzę ją dookoła...
Stoję w niej... Po me kostki...
Wokół... Setki ciał...
To byli ludzie... Przyjaciele...
W ręce... Nagi miecz...
Na klindze... Także krew...
To ja ich zabiłem... Upuściłem krew...
Czemu to zrobiłem... Czemu dalej chcę...
Czemu jej chcę... Krew...
Jej widok... Uspokaja mnie...
Czyże oszalał... Co stało się...
Chyba już wiem... Rozumię...
To demon krwii... Znów obudził się...
Uśpiony we mnie... Wyzowlił sie...
Już rozumię... Oddaję mu się...
Miecz znów... W ręce pewnie dzierżę...
Czuję jej zapach... Czuję jej smak...
Krew... PRAGNĘ JEJ!!!

Ból i cierpienie
Sprawiać je
To od wieków
Moje marzenie
Nieść chaos
Zabijać uczucia
Rozplenić smutek
Przynieść zagładę
To od dziś mój cel
Spalić wszystko
Co miało sens
Zostaną zgliszcza
Zniszczę je też
Nie zostanie ślad
Po tamtych dniach
Przemnieły dawno
Nie ma już ich
Nie wrócą już nigdy
Za późno na to
Teraz już tylko płomień
Nie taki jak kiedyś
Pełen miłości nadziei
Teraz pełen goryczy
Zła i ciemności
Więc płoń ogniu
A ty idź do piekła
I za kłamstwa
Zniszczone marzenia
W wiecznym ogniu
Spalaj ciągle się

zabawka

język - lego

instrukcje dla prozy
poeci swoje wyrzucili

ptak

sięgnąć gwiazd
nie sztuka

artysta
macha skrzydłami