Multiworld

Geralt szedł przez las... przeszedł przez wartki strumień i zobaczył wielką polanę.
-Do diabła! Toż to wygląda jak z mojego świata wyciągnięte! Nawet te góry... jakby przypominały Góry Ogniste! Chmmm... a gdyby tak? - zadumał się Geralt. Wyciągnął mapę, zaznaczył to miejsce na niej i wrócił do najbliższego miasta.

Dał ogłoszenie, na tablicy rynkowej:
"Pilnie poszukuje się maga - władającego magią żywiołów. Dobrze zapłacę, za zbudowanie zamku"

Po dwóch dniach do wiedźmina zgłosił się czarownik.

Czarownik: Witaj, to Ty jesteś Geralt?

Geralt: Tak... to ja.

Cz: Ja z ogłoszenia

G: Jedźmy więc.

Dotarli na miejsce. Geralt wytłumaczył magowi, jak owe zamczysko ma wyglądać. Ze szczegółami. Na drugi dzień, w tym miejscu stało wielkie, obsukrne zamczysko otoczone rowem, który wypełniony był ludzkimi kośćmi. Do zamku prowadził brukowany most.

G: Wspaniały! Oto twoja zapłata - powiedział i dał magikowi dużą sakwę z pieniędzmi.

-Teraz poczuje się jak w domu - Stwierdził wiedźmin i poszedł zwiedzać swoje nowe domostwo.

Przy moście postawił tablicę:

"Kaer Morhen"

-Jest nawet Mordownia... wkońcu jest gdzie ćwiczyć.

A więc zapraszam. W tym zamku może nie jest przytulnie, ale jeśli walczysz za pomocą broni białej, nie nosisz ciężkiej zbroii, to tutaj możesz wspaniale doskonalić swe umiejętności. Jeśli jakiś młodzik się zdecyduje, mogę spróbować poddać go Próbie Traw. Lecz skutki bywają różne...

--- w wolnej chwili dodam dokładniejszy opis tej lokacji, NPCów tutaj nie ma, ale można mnie tu często zastać ---

Przed brama twierdzy (KaerMorhen jest twierdza, choc pada tez okreslenie zamek u ASa) laduje veritech Caibra. Ten po opuszczeniu pojazdu dziarskim krokiem podchodzi do bramy i pomagajac sobie sporym "francuzem" puka >

Geralt przerywając trening na wahadle, podchodzi to drzwi umiejscowionych w głównej bramie (twierdza ta wygląda jak Kaer Morhen w latach swej świetności, oprócz tych kości w fosie ;P), otwiera je.

G: Witaj przybyszu. Z jakimi zamiarami tu przybywasz?

Caibre: Witam. Potrenowac. Ale kosztowaloby wynajecie Mordowni na jedno popoludnie?

G: Chmmm... widzisz... Możesz korzystać do woli z całej fortecy. Tylko porsiłbym żebyś:

a) nie zniszczył czegoś
b) nie wchodził do mojej komnaty
c) nie schodził do podziemii i lochów

Jeśli wszystko jasne, to zapraszam.

Caibre: Wspaniale. Wobec tego wybieram sie na przebiezke.
< I ruszyl na sciezke zdrowia.
{Tu opis mordowni. Jak odkurze zrodla, wstawie}

Minelo pol godziny....Caibre wrocil. Lekko poszarpany.>

Geralt: Co sie stalo?

Caibre: Zepsulem wachadlo >/

-A ile ramion rozwaliłeś? Jeśli jedno, albo dwa, to dalej można nieźle potrenować... najwyżej pobiegaj sobie po Mordowni, albo poćwicz równowage na grzebieniu

Caibre: eeeee....Wszystkie...Przyniesc do ogledzin?

G: Nie... ale miło by było, jakbyś nowe belki pozakładał...

Beztroską rozmowę przerwało dość niecodzienne zjawisko atmosferyczne. W jednej chwili błękitne niebo zszarzało, następnie przybrało barwę ciemnogranatową, by w końcu otulić obu rozmawiających nieprzeniknioną ciemnością. Sam brak oświetlenia nie wywarł większego wrażenia ani na Wiedźmienie, ani na Demonie, ale obaj zamilkli nagle pod wrażeniem tego fenomenu. Geralt usłyszał jakieś kroki w jednym z korytarzy swojego nowego zamczyska, pomimo tego, że był całkiem pewien, iż nikogo tam nie ma.
Garalt: ‘... Jakiś poltegreist? ’
Cichym z początku krokom zaczęły towarzyszyć odgłosy, przypominające rozmytą rozmowę. Także Caibre usłyszał jakieś nienaturalne śmiechy. Wszystkie dźwięki dobiegały zniekształcone, przypominając odgłosy, wydobywające się z pracującego na zbyt wolnych obrotach magnetofonu. Szczególnie częste i gwałtowne wybuchy śmiechu brzmiały z tego powodu niepokojąco. Caibre usłyszał jakiś szept całkiem blisko obu mężczyzn i odruchowo odwrócił się, szukając wzrokiem i wszelkimi innymi zmysłami ewentualnego przeciwnika. W tym momencie podskoczył aż do góry, ponieważ poczuł czyjś ciepły oddech na odsłoniętym karku. Nim zdążył się obrócić z hukiem otworzyły się wszystkie okiennice w stworzonym w magiczny sposób zamczysku. Niczym woda wylewająca się z dziurawego garnka potężne stada czarnych wron i kruków wzbiły się w niebo. Nie zdążyły się jeszcze wznieść zbyt wysoko, gdy z okien zaczęła wydobywać się biała jak śnieg mgła. Wbrew wszelakim prawom fizyki nie unosiła się jednak spokojnie w powietrzu, a zdawała się niczym macki jakiegoś plugawego istnienia pełzać po ziemi, zbliżając się do niespecjalnie mających jak zareagować mężczyzn. O ile ciemność nie była aż tak znaczącą przeszkodą dla percepcji wzrokowej zgromadzonych, o tyle gęsta mgła spowodowała, że po chwili dostrzegali siebie z trudnością. Przed oczyma Ciabra mgła zaczęła przybierać fantazyjne kształty. Trzech jeźdźców na rozpływających się koniach pędzących w nieznanym kierunku, z nieznanym celem. Ich trasa zdaje się jednak nagle skręcać i po chwili cała trójka znika w karykaturalnie dużych zębach ludzkiej czaszki. Ta ostatnia podpływa do demona i delikatnie całuje go w ucho. Cała wizja kończy się jeszcze szybciej niż się rozpoczęła. Niebo nad twierdzą znów przybiera jaskrawą i radosną barwę i słońce oświetla twarze obu mężczyzn. O ile Geralt też brał udział w tym niezbyt przyjemnym wydarzeniu, o tyle nie było wątpliwości, że przekaz był kierowany przede wszystkim do Caibra. Gdy demon otrzymał pocałunek mu się przypomniało. Teraz siedział zamyślony na ziemi i powiedział jakby sam do siebie:
Caibre: ‘Punkt trzeci...’
Geralt: ‘Proszę?’
Caibre: ‘No jasne... punkt trzeci!’
Geralt: ’...’

G: Do diabła! To raczej nie było naturalne... mgła nigdy nie przybiera takich kształtów. Nad czym tak dumasz, Caibrze?

Caibre: Nad punktem trzecim. Przepraszam, macie tu gdzies sklad ?

<Wiedzmin wskazal na drzwi wiodace na dziedziniec> G: Po prawej, przy murze. Pelni takze role stajni.

Caibre: Hmm. Nie przejmuj sie nawiedzeniem. To wiadomosc, przekazana w bardzo sugestywny sposob. I skuteczny.

<Fechtmistrz opuscil nieco zmieszanego charakternika celem naprawy sciezki zdrowia, mordownia zwana. Wciaz majac dziwne wrazenie bycia sledzonym.>
Caibre: E tam. Wyobraznia.


{Stolarke dopisze pozniej}

-=mordownia - została tak nazwana przez młodych uczniów. Jest to ścieżka, otaczająca Kaer Morhen. Twierdza ta stoi w lesie, niedaleko od źródła pewnej rzeki. Od Wschodu otacza je pasmo Gór Ognistych. Mordownia to, jak wspomniałem, ścieżka. Usiana pułapkami, narzędziami treningowymi itp. Vesemir często wysyłał na kilka okrążeń swych podopiecznych. Za kare biegali ich kilkanaście. Wahadło - nie wiem dokładnie jak ono wygląda. Wyobrażam je sobie jako słup, z belkami w poprzek na różnej wysokości. Belki wprawione w ruch, są tak wywarzone, że długo się nie zatrzymują. Można na nim ćwiczyć uniki, skoki, salta itp. lub parowanie ciosów (dla tych silniejszych ). Grzebień jest urządzeniem do balansowania. Można na nim ćwiczyć w pojedynkę, lub z partnerem, zarazem walkę, jak i samą równowagę. tyle rzeczy z kaer morhen pamiętam, najwyżej poszukam jeszcze czegoś ciekawego, lub coś wymyśle jestem otwarty na propozycje=-

Caibre... Mordowni naprawiać nie musisz... zdaje sie że zepsułeś wahadło ;]

G: w składzie znajdziesz młotek i takie duże gwoździe - Geralt pokazał rękami długość ok. 20cm - belki powinny leżeć pod ścianą. Są wyważone, wystarczy że zamontujesz je na starych zawiasach.

<Fechtmistrz zabral potrzebne narzedzia i materialy, po czym wyruszyl naprawic szkody.

po kilku godzinach lomotu i okazjonalnych wrzaskow, gdy Caibre zamiast gwozdzia trafil palec, Mordownia wrocila do stanu uzywalnosci. A rudzielec z obolalymi palcami wrocil do Kaer Morhen.>

Caibre: Geralt, mogles mnie ostrzec, ze ten mlotek lubi tracic glowe.

G: Wybacz... kupiłem te narzędzia na przecenie, bo cała kasa na zamek poszła... ide poćwiczyć na wahadle... puszcze sobie wszystkie 6.... miłego trenigu.

Wiedźmin oddalił się...