Multiworld

Wlasnie, jak szanowne forumowiczki i rownie szanowni forumowicze traktuja Boga, boga, czy tez bogow (boginie rowniez mile widziane ) . Jak tam u was z wiara w sile wyzsza, zycie po smierci ...

Wierzę, że:
- nie ma bogów
- świat uformował się samorzutnie
- życie uformowało się samorzutnie
- człowiek jest zwierzątkiem powstałym w wyniku ewolucyjnego rozwoju inteligencji
- nie ma duszy
- pamięć, myśli, uczucia są wynikiem procesów zachodzących w mózgu
- wszystkie istoty żywe to maszyny biochemiczne
- śmierć człowieka jest zaprzestaniem funkcjonowania, pamięć i świadomość zanikają w procesie

Innymi słowy, jestem ateistą, wyznaję poglądy czysto racjonalistyczne.

Jednak pierwszy wyraz wskazuje, że twoje ateistyczne poglądy oparte są na wierze ;]

Zgodzę się z wersją przedstawioną przez tilka. Choć nie wykluczam istnienia jakiejś wyższej istoty czy wyższych istot odpowiedzialnych za nasz świat z racji, że nikt nie udowodnił, że one nie istnieją. Można jednak założyć, że o wiele prostszym rozwiązaniem jest powstanie naszego świata w wyniku bliżej nieokreślonego procesu fizycznego (choć istnieją już pewne całkiem interesujące modele fenomenologiczne) niż, że powstał w wyniku zewnętrznej inteligentnej interwencji. Podobny pogląd mam na powstanie życia. Nauka aktualnie udowadnia, że życie to jedynie skomplikowana biologiczna maszyneria oparta na DNA. Swego rodzaju samoorganizujący się układ. Również inteligencja nie jest niczym nadzwyczajnym. Już aktualnie można zasymulować wiele składowych tego niesamowitego zjawiska czyniącego nas ludźmi. Śmierć także uznaję za ostateczny koniec. Nie ma życia po śmierci, gdyż człowiek duszy nie posiada. Skoro miałby posiadać to do dziś potrafiono by duszę od człowieka odzielić, wyekstraktować , zmierzyć. Jak na razie nikomu to się nie udało więc możemy założyć, że nie istnieje.

Zamiast na bogów radziłbym jednak spojrzeć na ludzi. Spójrzcie jak wiele człowiek osiągnął na przestrzeni ostatnich 10 tysięcy lat. Od Piramid po loty na księżyc a jeśli dopisze nam szczęście i nie zniszczymy się w jakiejś katastrofie czekają nas wspaniałe możliwości. Rozwinie się nanotechnologia, poznamy fundamentalne prawa rządzące Wszechświatem, zbudujemy kwantowe komputery, rozpracujemy biomaszynerię człowieka, kontrola jakiejkolwiek fundamentalnej siły nie będzie stanowić problemu w żadnym zakresie energii. Zapewne teraz te prognozy ktoś skojarzy z moją postacią. Tak, mniej więcej tak widzę ludzi za te odległe miliony lat. Zdolnych narzucać porządany kształt swemu otoczeniu bez najmniejszego wysiłku, godnych miana Bogów przez duże B. Jeśli w kogoś należałoby wierzyc to właśnie w nich, i właśnie do takiego stanu powinniśmy dążyć.

Podsumowując moja wiara to wiara w możliwości nauki i technologii.

Jako rozszerzenie wypowiedzi Distanta polecałbym książkę dość popularnego ostatnio pisarza, Terryego Pratcheta, pod tytułem: ‘Dysk’. Znajdziemy tam swoiste zestawienie naszego świata z takim, gdzie wszystkie zjawiska naturalne są kontrolowane (tworzone) przez maszyny. Dodatkowo pojawia się inna koncepcja świata. Jest całkiem logiczna ale ma syndrom ‘kurzego jajka’. Kto już przeczytał to pewnie wie o co chodzi. Ja nie powiem bo właściwie jest to idea całej książki.

Natomiast, jeśli chodzi o mnie, to opisałbym swoją wiarę jako działanie matematyczne:

Deizm + ‘Zakład Pascala’

To drugie, to w bardzo dużym uproszczeniu założenie, że lepiej wierzyć, gdyż nic się nie traci w wypadku, gdyby Bóg nie istniał.

Najpierw Maczer:

Zakład Pascala - jeżeli tak to traktujesz? Wiara w Boga nie ma nic wspólnego z tym, że się coś traci lub nie. Chodzi o to, że jeżli wierzysz, a Bóg nie istnieje, to sam siebie oszukujesz. To tak jak wierzyć dziewczynie, że jest Ci wierna, bo jak byśmy nie wierzyli, musielibyśmy sprawdzić i mogłoby się okazać, że nie jest. Bardziej opłaca się samemu siebie oszukiwać. Ale czy jesteś w stanie tak żyć?

Teraz pozostali:

Zagłada - nie trzeba aż wybuchu słońca. Wystarczy niewielki (jak na standardy kosmiczne) kawałek skały na trajektorii kolizyjnej z naszą planetą i żaden Bruce Willis i kolesie z platform wiertniczych nam nie pomogą. Zginiemy jak dinozaury... Niewiele trzeba, żeby te nasze "ogromne" osiągnięcia zrównać z ziemią...

Ateizm - z tego co wiem, to nie chodzi o "niewiarę w cokolwiek" ale o " niewiarę w boga i siły nadnaturalne".

To tyle. A w co ja wierzę? Szczerze mówiąc w nic. Nie zastanawiam się nad tym. Nie potrafię nic udowodnić a nie lubie się oszukiwać. Moze jak zgłupieję na starość, ale teraz po prostu nie mam teorii.

bla bla bla pewnie tak mówisz bo cię szatan opętał
jesteś be
joke

--------------------------------
nie bawią mnie twoje żarty
Distant
--------------------------------

grunt że mnie bawią XD
btw tilk skąd masz pewność że ta brzytwa ockHana jest poprawna

tilk:
Bardzo przypadło mi do gustu stwierdzenie: "to nie bóg stworzył człowieka na swoje podobieństwo, lecz zupełnie odwrotnie". Fajne jest.

Co do praw i stałych, to uważam, że są one niejako "wbudowane" w nasz wszechświat. Tak samo jak prawa nim żądzące...

Brzytwa Okhama:
To nie jest prawo naszego świata w takim wymiarze, jak na przykład prawo Ohma. To po prostu wskazówka, żeby sobie życia nie utrudniać ponad to, co konieczne

Ragnarok_666:
A very lame joke...

Tak też myślałem, że jeśli nie napiszę dokładnie o zakładzie Pascala to będę musiał to naprawiać. Rozpiszęto mniej więcej w ten sposób:

Istnieją dwie możliwości:

1) Bóg istnieję.
Moje zachowanie:
a) Wierzę w Boga, żyję zgodnie z przykazaniami i otrzymuję życie wieczne.
b) Nie wieżę w Boga, pogrążam się w zepsuciu i deprawacji (itp.) i zostaję potępiony na wieki.
Wniosek: Wierzymy w Boga gdyż chcemy otrzymać życie wieczne.

2) Bóg nie istnieje.
Moje zachowanie:
a) Wierzę w Boga, mam, być może, jakieś ograniczenia swobody ale ostatecznie jestem szczęśliwy
b) Nie wieżę w Boga, robię co chcę i bez żadnych konsekwencji.
Wniosek: Nie ma znaczenia czy wierzę czy nie.

Rozpatrując oba przypadki, widać wyraźnie jeden pozytywny scenariusz. Ponadto chyba jasne jest, że lepiej wierzyć w Boga kiedy go nie ma, niż nie wierzyć gdy faktycznie istnieje. Nie wiem czy w ten sposób się jakoś oszukuję ale wydaje mi się, że nie.

tak se myśle że jak istnieje Bóg ( DOWOLNEJ RELIGI MONOTEISTYCZNEJ> nie wgląbiałem się w poli) to ma głęboko w... nosie to w co człowiek wierzy , a liczy się dla niego sam sposób życia tego człowieka (czy żył zgodnie z sumieniem czy był 'dobry') >> to pojawia się w wielu relacjach typu "miałem śmierć kliniczną i było spoko"
wniosek: ważna by żyć w zgodzie z sobą

W sumie oparłem się zakładowi Pascala dlatego, że założyłem, iż jeśli rzeczywiście bóg istnieje (choć jest to mało prawdopodobne), to w swojej nieskończonej dobroci i sprawiedliwości będzie oceniał ludzi po ich czynach, a nie po tym, w co wierzyli.
Raven: masz dużo racji. Co to, religie (z katolicyzmem na czele) mają monopol na dobro? Dlaczego niby miałbym nie żyć moralnie bez boga? Wydaje mi się, że bardziej poprawne jest być dobrym dlatego, że uważa się to za słuszne, a nie dlatego, że Jakaś Wielka i Mogąca Nieźle Ukarać istota to rozkazuje. Ale jakoś dziwnie wielu wierzącym z trudem przychodzi na myśl fakt, że można być dobrym człowiekiem i mieć moralne zasady, nie będąc pod boskim "batem".

Owszem zakład Pascala jest wygodny z punktu widzenia wiary. Daje gwarancję stania po stronie tych dobrych po śmierci w razie gdy Bóg mimo wszystko istnieje. Lecz mnie też nie podoba się idea, że Bóg miałby oceniać ludzi po tym ile dali na tacę i ile wyklęczeli się w Kościele. Sądzę, że nawet jeśliby Bóg istniał to nie obchodziłyby go takie drobnostki maluczkich śmiertelników a o swoim wspaniałym kościele katolickim, który już w średniowieczu zapomniał o swojej duchowej misji pogrążając sie w zdobywaniu nowych dóbr materialnych całkiem zapomniał. Jeśli Bóg istotnie miałby być sprawiedliwy to oceniałby po czynach i argumentacji, którą się kierowały osoby podejmujące się tych czynów.

Osobiście nie wierzę w Boga. Odrzucam go na zasadzie brzytwy Okhama. O wiele prostrzy jest świat bez Wielkiej NadIstoty. Mimo to nie nieodrzucam istnienia Boga z racji, że nikt nie dowiódł, że jest on jedynie fikcyjnym wytworem zbiorowej ludzkiej wyobraźni.