Multiworld

Jeśli zjazd w wakacje dojdzie do skutku, to mam zamiar przygotować na niego LARPa (czyli, jak napisałem w temacie - Live action role playing). Pewnie nie każdy się orientuje co to jest, więc na tym topicu znajdziecie odpowiedzi na wasze pytania, ewentualnie możecie podzielić się swoim doświadczeniem, lub pomysłami.

Wprawdzie nie jestem autorem poniższego tekstu, ale został on zredagowany przez profesjonalistów, więc myślę, że będzie odpowiedni.


Co to jest LARP?

Na pewno wielu z Was wie czym są zabawy określane z angielska mianem LARP-ów. Nie zaznajomionym z tematyką należy się parę słów wyjaśnienia. Otóż coraz większą popularność zdobywają sobie gry odrywające graczy od tradycyjnych, stolikowych rozgrywek RPG. Ludzie coraz częściej pozostawiają karty postaci, kości, chipsy i ruszają w teren. Grając na żywo robisz to co o czym zwykle w RPG mówisz, czyli np biegniesz za kimś, płaczesz, chowasz się w ciemnym zaułku a nie tylko mówisz że: "skręcam w pierwszy zaułek i padam na ziemię". Taka gra wymaga większego zaangażowania emocjonalnego, lepszej gry aktorskiej ale i dostarcza "mocniejszych" wrażeń. Czy czujesz tą adrenalinę gdy uciekasz przed goniącym Cię wilkołakiem? Albo gdy na czele oddziału Colonial Marines czekasz na rozkaz do ataku na bazę, w której widziano Obcego? Oczywiście istnieje dużo ograniczeń i symboliki. Dużo łatwiej jest przeprowadzić grę dziejącą się w Świecie Mroku niż w np. Śródziemiu. Choć zwykle w grach na żywo są narratorzy, pełnią funkcję pomocniczą, są bowiem raczej aniołami opiekuńczymi niż bogami- Mistrzami Gry. Liczba fabularnych opisów jest minimalizowana na rzecz używania jak największej liczby rekwizytów. Walki zwykle są rozgrywane zgodnie z zasadą "bez dotyku". Dla gier na żywo zdecydowanie najważniejszy jest klimat, warstwa scenariuszowa spełnia zadanie drugorzędne wobec głównego celu - niech gracze przez parę godzin pobędą swoimi postaciami. Najmniejsze LARP'y mogą być przygotowane dla zaledwie kilku graczy, w największych grach tego typu bierze udział po kilkadziesiąt osób, niekiedy nawet ponad 100. W tego LARP'ach teoretycznie nie występują NPC. Każdy z graczy dostaje określoną rolę, wszelakie ważne dla gry postacie odgrywane są przez graczy.

10 przykazań LARPowicza.

I Grać będziesz.
W LARP'ach chodzi o aktorskie odgrywanie postaci. Kiedy coś przestraszy Twoją postać krzycz i uciekaj, gdy zostaniesz zraniony zwijaj się z bólu, pokazuj emocje. Jesteś aktorem w teatrze gry, bierzesz udział w swoistym przedstawieniu, myśl i działaj jak postać, którą odgrywasz.

II Oszustw żadnych czynić nie będziesz.
Jeżeli usłyszysz przypadkiem jakieś informacje, nie wykorzystuj ich, w grach tego typu zwykle napotykamy pewną umowność, zwykle nią ma odpowiednich warunków aby tajne pertraktacje toczyły się w osobnych pomieszczeniach. O takich rzeczach jak nie zaglądanie w czyjeś karty postaci, dokładne liczenie pieniędzy, punktów krwi, amunicji też wspomnieć warto.

III Wszelkie spory rozstrzyga Pan Twój, Narrator.
Nie wykłócaj się w konfliktowej sytuacji z innym graczem, spory rozstrzyga narrator.

IV Dotykać Braci swych nie będziesz.
Dotyk jest dość osobistą formą nawiązania kontaktu, ktoś może odczuć Twoje działanie jako naruszenie prywatności. I pamiętaj, walka w LARP'ach przebiega zgodnie z zasadą "no touch", unikaj w ogóle takiej formy kontaktu, chyba, że w gronie ścisłych znajomych ustalicie, w jakich wypadkach omijać tę zasadę.

V Broni wszelakiej używać nie będziesz.
Absolutnie! Nigdy! Nie wyciągajcie żadnej broni białej z pochew. Wypadków już parę było, zawsze ktoś może na Was wpaść, jeżeli ktoś złamie tą zasadę proponuję wywalić go z gry! Jeżeli używacie pistoletów na kulki wszyscy muszą mieć okulary, ale wtedy i tak ktoś może stracić przez uszkodzenie bębenków, słuch, wiec lepiej dać sobie spokój.

VI Telefonów komórkowych włączonych mięć żadnych nie będziesz.
Niewiele rzeczy potrafi tak rozbić klimat gry jak dzwonek komórki podczas na przykład walki.

VII Na osoby postronne uważać będziesz.
Unikajcie interakcji z ludźmi spoza gry, dobrze, jeśli uznają Was za wariatów, gorzej gdy zadzwonią po policję, co nie raz się już zdarzało.

VIII Grać będziesz na wyznaczonym terenie, przez czas określony.
W gestii organizatora należy dokładne wyjaśnienie, dokąd sięga teren gry, jeżeli gra się poza budynkami warto po prostu taśmą zaznaczysz gdzie toczy się gra i w takim wypadku odgórnie sprecyzować kiedy LARP się kończy.

IX Wyglądać w sposób odpowiedni będziesz.
Gracie postacie o określonym stylu ubierania się, zachowania. Próbujcie wyglądem oddawać charakter postaci, umiejętnie dobranym makijażem podkreślać naturę istoty, tylko błagam, jeżeli ktoś gra wampira z Camarilli niech nie robi sobie śladów krwi wokół ust! MASKARADA!

X Polecenia Organizatorów wykonywać będziesz
Nie ma dyskusji z organizatorami! Kiedy mówią, iż kończą grę czy coś innego polecenia ich należy respektować.


Narazie to tyle. Niedługo napiszę co nie co, o grze, którą mam zamiar przygotować. Oczywiście pomoc mile widziana.

Wygrzebałem gdzieś kilka zdjęć z pewnego LARPA....może one dadzą wam bliższe wyobrażenie o tym rodzaju gry. Niektórzy z uczestników mają naprawdę fantasytczne stroje i wiele bym dał, aby się znaleźć na takim zjeździe. Poniżej kilka lepszych, resztę znajdziecie na http://www.heroquest.org/album/setheniahq/.

Bardzo, bardzo interesujące. Z pewnością zrobienie tych stroi wymagało trochę pracy i wysiłku. Choć z drugiej strony musieli być naprawdę głęboko w lesie by nie wzbudzać sobą sensacji. Rozumiem Windu, że bardzo byś LARPa chciał zoorganizować. Czy myślałeś już nad jakąś fabułą? Podobno ciąży nad tobą pewnego rodzaju fatum, że jakoś nigdy nie udało wam się LARPa zakończyć a bo to ktoś w bagno wpadł albo główny bohater zgubił się w jakiś krzakach... ;]

Rzeczywiście musiało zabrać sporo czasu i energii zrobienie tych strojów. Ja w moich LARPach wspomagałem się teatrem (odziwo nic się zniszczyło). Trochę kosztowało, ale za to szczególnie orki wyglądały świetnie. Mimo wszystko tego rodzaju gry nie trzeba osadzać w świecie fantasy, ani w lesie. Można spróbować cyberpunka w mieście. Wprawdzie możesz się czuć trochę głupio wyprawiając różne rzeczy, ale za to zyskujesz ogromną liczbę NPCetów .

Prawda, mam ochotę zorganizować LARPa, jeszcze bardziej chciałbym zagrać ^^. Co do fabuły to męczę Crowa, żebyśmy coś razem wymyślili, ale uznał, że to można jeszcze odłożyć. Kolejna sprawa, ze ja gustuję w tak zwanych heavy LARPach. Czym one się różnia od zwykłych? Wymagają więcej czasu i przygotowań, a za drużyną nie podąża obserwator. Walki toczą się naprawdę ( a nie za pomocą kości) z użyciem specjalnie spreparowanej, nieszkodliwej broni i pancerza.

A co do fatum, to popularne jest powiedzenie, że "początkujący ma szczęście", ja go niestety nie miałem. To co z daleko wyglądało na łąkę okazało się bagnem. Za drugim razem, niestety zgubił się łowca prowadzący graczy (Macz, który nie miał zbytniego rozeznania w terenie, tymbardziej, że gra toczyła się w nocy). Na dodatek orki (których oddział składał się z najlepiej zbudowanych ludzi, jakich miałem pod ręką) bały się chodzić po ciemnym lesie, a kiedy wreście wyszli z obozu, zostawili go bez straży, tak, że gracze nie mieli żadnych problemów ze złupieniem go. Wyjątkiem był szaman zielonoskórych, którem też los nie sprzyjał, bo kiedy zaatakował bohaterów (a Ci mieli rozkaz w takim wypadku uciekać) przewrócił się i herosi zamiast uciekać, nie mogli wytrzymać ze śmiechu. Żeby jeszcze nie było mało, o północy zaczął padać deszcz i trzeba było zakończyć grę, ze względu na nimfy, ubrane w odpowiednio lekkie kostiumy. Ale dzięki temu, nauczyłem się kilku rzeczy i myślę, że nie powtórzę więcej tych samych błędów.

Poniżej zamieszczam informacje do Larpa, który odbędzie się Pierwszym Zjeździe Multiświata. Proszę wszystkich uczestników o uważne przeczytanie poniższego tekstu.

Świat w jakim osadzona jest gra:

Astria.
Odbicie Ziemii w jednym z alternatywnych światów. Na tej planecie postęp technologiczny doprowadził naszą rasę do odczłowieczenia. Istota ludzka praktycznie nie odchodziła od komputera, tworząc jakby jedną małą komórkę w ogólnoświatowym systemie. Nie ruszając się z miejsca można było zrobić, wszystko obejrzeć film, posłuchać muzyki, pogadać z przyjaciółmi, zamówić jedzenie, zrobić zakupy, pracować. Z czasem ułatwiono też załatwianie potrzeb fizjologicznych. Sterować komputerem można było za pomocą samych myśli, a brak stymulacji mięśni zaczął
powodować ich zanik. Były też inne skutki: większą ilość czasu człowiek musiał spędzać na przetwarzaniu napływających potokami informacji, brak innego niż wirtualny kontaktu z ludźmy spowodował pewne odchyły
moralności. W głównym interesie przeciętnego człowieka leżało głównie zaspokojenie własnych potrzeb i poszukiwanie coraz to nowych przyjemności. Rozwój nauki spowodował też masowe szerzenie się ateizmu, nikt kto logicznie myślał nie wierzył już w bogów.....

...do pewno dnia. 5 lipca 2145 mimo milionów systemów zabezpieczeń, nikt nie przewidział, że światowa sieć może poprostu wysiąść, powodując błyskawiczną reakcję łańcuchową. Planeta zgasła jak przepalona żarówka. Skutki były katastrofalne.....Zaczynając od braku możliwości dotarcia do przeciętnego mieszkańca globu, dostarczenia mu jakichkolwiek środków do przeżycia do wyłączenia stabilizatorów pogodowych, awarii elektrownii atomowych, wypadków wielkich transportowców, doszło do kilku, krótkich wojen pozycjyjnych prowadzonych za pomocą broni międzykontynentalnej. Z braku przepływu informacji, część mieszkańców planety nawet nie dowiedziała się o tych konfliktach. Ludzkość cofnęła się w rozwoju o kilkanaście wieków, a świat pogrążył w chaosie, stająć się jednym wielkim złomowiskiem. Które wkrótce wychowało swoje dzieci...

Tysiąc lat później, wśród mrocznych wieków, zamigało światełko nadziei. Zieleń porosła żelazne tereny. Ludzie żyją w małych skupiskach, broniąc się przed masowymi atakami potworów - zwierząt zmutowanych na polach radioatkywnych. Powstała nowa wiara Imanizm. Jej wyznawcy uważają, że to bogowie sprowadzili katastrofę na ludzi w ramach kary i przypomnienia o swoim istnieniu. Jest to zlepek wszystkich religii. Słowo Imani, oznacza prawdziwego boga\ów i wszystkiego jego wcielenia. W ten sposób ponieważ niewiadomo, który bóg jest prawdziwy, czci się wszystkich. Technologia została wyklęta, jak sprawca całego zła. A osoby, które próbowają odzyskać resztki utraconej techniki, zostały uznane za innowierców. Uważa się też, że przyczyną ciągłych ataków potworów, jest wola boska, aby nie doprowadzić do ponownego rozrostu ludzkości i postępu nauki. W każdym zakątku globu cierpią ludzie, lecz Imaniści wierzą, że czas ich męk zbliża się ku końcowi.

Istnieje legenda, że pewnego dnia bogowie ześlą przedmiot, który pozwoli pozbyć się kreatur i przywróci ludzkości dobrobyt, jeśli zostanie użyty przez człowieka o czystym sercu. Zbliża się czas próby....

Jak na planecie pojawiła się magia.
Pierwsi magowie pojawili się kilkadziesiąt lat po katastrofie. Byli to ludzie, którzy żyli w okolicach pól radioaktywnych i zostali napromieniowani lub ich potomkowie. Rzecz jasna nie wszyscy, tylko ten procent, u których doszło do istotnych zmian w mózgu (a dokładniej np.: w szyszynce). Byli to tylko nieliczni osobnicy, łatwo jednak rozpoznawalni, ponieważ zwykle nosili na sobie ślady innych mutacji. Po za tym rodzaj ludzki wykląwszy technologię i naukę, zwrócił się ku pradawnym praktykom, jak vodoo i tym podobnym.

Co to jest Pelota.

Bez wątpliwości Pelota jest najbardziej popularną grą na całej Astrii. Nie wiadomo czy postała, bo ktoś spostrzegawczy zauważył, że trzeba podnieść kondycje społeczeństwa, czy dlatego, że kapłanii uznali, że trzeba wymyślić sposób, aby wyselekcjonować osobę, która będzie miała szansę odnaleźć, a potem użyć boski artefakt, a może powstała z pragnienia jakiejkolwiek rozgrywki. Gra w bardzo szybko zamieniła się w sport i rozprzestrzeniła po planecie. W każdym zakątku globu na wybitnych graczy czekają bogactwa i chwała. Najlepszy, znany gracz na świecie rasy żółtej Hawaki Hirokito odbiera cześć równą tej, oddawanej często niektórym bogu, posągi przedstawiające jego postać są warte majątek. W Pelocie wyraża się też lokalny patriotyzm mieszkańców. Prawie wszystkie miasta posiadają własnych stadion, albo chociaż jedną drużynę. W Kudos dotąd zacięte boje prowadziły dwa zespoły: dworskich Royal Falcons i trenujących dzięki chojności zakonu Sacred Unicorns. Jednakże w tym roku, po oświadczeniu głównego inżyniera, spodziewany jest debiut nowej drużyny, Mechanical Golems. Obserwatorzy spodziewają się dużych emocji.

Głównym centrum wydarzeń jest miasto

Kudos

Niewielkie miasto położone gdzieś w środku dziczy, w którym ścierają się rozmaite siły polityczne. Niedawno doszło w nim do przewrotu. Młody książę zirytowany nieudolnością swego poprzednika, przejął władzę, dokonując zamachu stanu. Oziębiło to stosunki między dworem a zakonem, jako że wyznawcy Imanii uważają, że wszelka władza pochodzi od boga, a więc książę nie powinnien zdobyć jej w ten sposób. Relacje jeszcze bardziej się pogorszyły, kiedy władca pozwolił wrócić do miasta technikom. Do pałacu doszły też pogłoski o powstającej wśród obywatelii rebelii. Sytuacja w mieście jest mocno napięta.

Prawo w Kudos

Podobne do średniowieczniego prawa Polskiego (niewolno kraść, rabować, uprawiać bez zezwolenia: prostytucji, hazardu, handlu niewolnikami). Nielegalne jest używanie w mieście magii innej niż lecząca oraz technologii po za specjalnymi miejscami (warsztaty). Zakazane jest wszczynanie bójek i branie w nich udziału. Każdy obywatel powinien okazać władcy szacunek, pochylając głowę. W niektórych miejscach tylko osoby upoważnione mogą nosić broń.

Najważniejsze organizacje:

Dwór książęcy

Przywódca: Książę
Lokacja: Pałac
Status społeczny: Respektowanii jako egzekutorzy prawa.
Opis: Tu można spotkać większość dobrze urodzonych obywateli Kudos. Pełnią oni zwykle honorową służbę jako namiestnicy księcia, nadworni magowie, a czasem nawet jako straż miejska czy szpiedzy.


Zakon Imanii

Przywódca: Arcykapłan.
Lokacja: Świątynia.
Status społeczny: Respektowanii jako słudzy bogów.(Tylko technicy ich nie uznają)
Opis: Do zakonu przybywają ludzie spragnieni wiedzy, spokoju ducha, czynienia dobra, czasem jednak są to zwykli fanatycy. Stają się oni kapłanami, skrybami, albo rycerzami zakonnymi.

Technicy

Przywódca: Główny inżynier.
Lokacja: Warsztaty.
Status społeczny: Dosyć niski, uznawanii są przez resztę społeczeństwa za inowierców i typy z pod ciemniej gwiazdy.
Opis: Technicy zrzeszają ludzi pragnących odzyskać utracą wiedzę. Wierzą, że przyczyną katastrofy 2145 był atak cyberterrorystów lub jakiegoś złośliwego wirusa. Z drugiej strony zła sława przyciąga tu również ludzi z marginesu społecznego, którzy jednak mimo wszystko okazują dosyć się przydatni, bo posiadając dosyć odwagi, aby dotrzeć do trudno dostępnych, niebezpiecznych miejsc i wydobyć z nich resztki utraconej technologii. Główne profesje to mechanik, saper, szperacz.

Rebelia

Przywódca: Nie znany.
Lokacja: Nie mają stałego miejsca.
Status społeczny: Po za prawem.
Opis: Praktycznie nie wiadomo do końca czy naprawdę istnieją. Jeśli jednak, prawdopodonie są to przedstawiciele różnych grup i klas, z różnych powodów niezadowolenii z władcy lub posiadający inne idee społeczeństwa (demokracja, komunizm). Ścigani przez straż miejską, wymyślili własne sposoby rozpoznawania się i porozumiewania.

Pozostali obywatele

Przywódca: Uznają władzę księcia.
Lokacja: Różne.
Status społeczny: Przeciętnii obywatele.
Opis: Ludzie o indywidualnychn poglądach lub niechcący angażować się zbytnio w polityke. Przedstawiciele wolnych zawodów, takich jak: kupiec, łowca, rzezimieszek.

Dalsze informacje w drodze.

Jak powstała magia - dodane. W drodze już jest opis Peloty.

Aha i bym zapomniał o Konkursie na najlepszy kostium, o prócz tytułu może będą też nagrody - wkrótce wrzucę kilka obowiązkowych szczegółów poszczególnych ubiorów i ekwipunku.

A to najważniejsze lokacje w Kudos:

Świątynia

Odkąd religia stała się fundamentem codziennego istnienia przeciętnego mieszkańca Astrii, świątynie stały się bezprzecznie miejscami, gdzie koncentruje życie publiczne. Oprócz brania udziału w obrzędach, czy modleniu się, można tu też z korzystać z niewielkiego zbioru ocalałych dzieł, znajdujących się w klasztornej bibliotece, uzyskać pomoc w warzeniu eliksirów, obejrzeć niektóre relikwie, poprosić o azyl czy chociażby uleczyć ranny. Niestety kapłanii rzadko są bezinteresownii. Cóż utrzymanie domu bożego kosztuje! W świątynii osobom nieuprawnionym (czyli wszystkim po za zakonem i oraz wyższym urzędnikom dworskim) zakazane jest wnoszenie bronii.

Arena

Obecne areny nie mają w sobie nic ze starożytnych koloseuwów, jednakże tak samo mocno przyciągają tłumy. Tu rozgrywane są mecze najbardziej popularnej na całej planecie gry - Peloty. Tu wojownicy poznają nowe mordercze techniki i rozgrywają między sobą pojedynki. Jeśli ktoś ma ochotę może poćwiczyć walke na serio ze skazańcami, za niewielką opłatą. Ci pechowcy, którzy w Kudos złamali prawo i dali się złapać, mają do wyboru dwa rodzaje kar. Albo spędzenie pewnego czasu na widoku publicznym, będąc wystawionym na ośmieszenie lub odpracowanie kary na arenie, jako partner do bicia (rzadko się bowiem zdarza, aby towarzysze skazanego, zechcieli wpłacić jedną z gigantycznych sum za jego uwolnienie). Władze zapewniają więźniów, że nigdzie indziej nie mieliby takiego wyboru.

Słup ogłoszeń

Jak by na to nie patrzeć, gazet nie wydaje się od kilkunastu wieków. A nie każdy ma czas i chęci, latać po domach ze swoją ofertą (a napewno, nie wietrznie zalatanii poszukiwacze przygód i awaturnicy). Naszczęście Kudos to małe miasto i dzięki słupowi ogłoszeń można bez trudu dotrzeć do większości mieszkańców (stosowany również przez władzę). Kupię, sprzedam, wymienię, spotkajmy się, zatrudnię... Zawsze warto rzucić tu okiem.

Pałac

Niezbyt okazały, ani wytworny. Pałac został przbudowany na życzenie księcia. Aktualnie można tu znaleźć spokój i atmosferę do rozmyślań, zagrać w szachy, czy załatwić jakąś sprawę z władzą. Wybrańcy mogą zostać dopuszczenii do prywatnych, książęcych zbiorów ksiąg. Osoby nieuprawnione (wszyscy z poza dworu) nie mogą tu wnosić bronii. Po ostatnich pogłoskach o rebelii, zaostrzono reguły i ich łamanie, jest szczególnie niemile widzianie.

Sklep kupiecki
Można tu znaleźć szeroki wybór towarów: wszelkich ekwipunek poszukiwacza przygód, broń, zbroje, eliskiry, księgi, zwoje, nie potwierdzone mapy skarbów lub spróbować swego szczęścia w hazardzie (jedynie kupiec ma oficjalną koncesję na prowadzenie tego typu działalności).

właśnie, do tego jeszcze po co na co, w jakim celu i jakie korzysci z tego płyną Oo.

Takie informacje Agata Christie zostawiłaby na koniec . Dokładniejsze informacje na temat waszych celów, układów miejskich zostaną wam porzekazane prze przywódców grup do, których zostaliście przydzieleni. Jest to rozwiązanie niezbędne, ponieważ większość z was będzie posiadała różne, czasem kolidujące priorytety albo chociaż inne ich powody. Dla każdego z was gra będzie wyglądała inaczej, co oczywiście wynika z faktu, że odgrywacie odmienne role w społeczeństwie. Więc spokojnie, wszystko w swoim czasie. A co do ludzi, którzy nie mają internetu w wakacje, to przyznaję Sao, że mnie zmartwiłaś, chciałem chociaż, żeby wszyscy mieli informacje na temat paru ważnych szczegółów stroju. A i przepraszam za tak wolne tempo prac. Wszystko trzeba dokładnie zaplanować, a na dodatek pare potrzebnych mi osób wyjechało i nie wrócą szybko. Postaram się przyśpieszyć z wrzucaniem informacji na net.

A oto dane, która będą wam przydatne przy tworzeniu kostiumów.

Ogólnie preferowanych będzie styl ubiorów z Final Fantasy ( i to tych, których akcja ma miejsce w cieplejszych klimatach FFX, FFX-2, FFXII). Ci co grali pewnie szybko zrozumieją o co chodzi, reszta niech poszuka w necie (wystarczą google) lub w jakiś czasopismach. Stroje raczej lekkie (no, problem tu będą mieli kapłanii), wprawdzie to końówka lata, ale nie chciałbym, abyście latając po lesie, tonęli w waszych przebraniach. A teraz informacje dla poszczególnych klas postaci:

Wojownicy

Ubiór: nie ma jakiś specjalnych wymagań po za obowiązkiem posiadania gogli (snowboardowych czy narciarskich, jak coś mogę wypożyczyć jedną czy dwie pary, byłoby dobrze gdyby inne klasy też to posiadały, ale u wojowników jest to szczególnie ważne), ewentualnie hełmu. Oprócz tego możecie posiadać jedną wybraną część zbroi (napierśnik, naramienniki, itd..)
Broń i ekwipunek: sztylet oraz dowolnie wybrana broń jednoręczna (miecz, topór, maczuga, morgenstern, starajcie się nie wybierać broni kłutej).

Magicznie uzdolnienii

Ubiór: również nie ma żadnych przepisów za wyjątkiem posiadania jakiś narysowanych na twarzy wzorków (można też na zewnętrznych częsciach dłoni i nadgarstkach, najlepiej jakiś dobrze widoczny kolor)
Broń i ekwipunek: sztylet, magiczna laska, opcjonalnie księga czarów (mile widziane), substrakty do czarów dostarczą wam organizatorzy

Łotrzykowie (złodzieje, szpiedzy, itd..)

Ubiór: dobrze by było , gdyby posiadał dwie kombinacje (noszoną na codzień - ukrywającą prawdziwą osobowość oraz na akcje - dodatko jakąś maskę, itd..), najlepiej tak, aby nie było problemu w ich zmienianiu (najlepiej coś jakąś część zdjąć, coś nałożyć i już wyglądamy inaczej, aha i pamiętajcie, że będziemy w lesie - odpowiednii motyw stroju może się przydać przy skradaniu i maskowaniu)
Broń i ekwipunek: sztylet, pałka, 3 shurikeny (plastikowe prosze i najlepiej jeszcze jakoś obklejone)

Technicy

Ubiór: powinien zawierać jakieś (nawet bezużyteczne elementy technologii, macie tu szerokie pole do inwencji)
Broń i ekwipunek: jako, że posiadacie specjalny sprzęt, zostanie on dostarczony wam przez organizatorów

Kapłani

Ubiór: szaty kapłańskie (co nie zawsze oznacza, aby wyglądać jak ksiądz czy siostra zakonna
Broń i ekwipunek: szylet

Łowca

Ubiór: może być ala hunter z Ragnaroka, ale nie narzucamy stylu
Broń i ekwipunek: sztylet, łuk, kilka strzał, dodatkowy ekwipunek zostanie dostarczony przez organizatorów

Ważne: Wszystkie bronie będą testowane na ich właścicielach (upewnijcie się, że to przeżyjecie ).

A tu parę przydatnych informacji, jak zrobić bezpieczną broń.

Broń najprościej wykonać z rurki PCV, otuliny (taka gąbka przeznaczona do izolowania w/w rurek) i taśmy izolacyjnej. W przypadku miecza np. na rurkę PCV, która stanowi jego trzon, nakleja się otulinę, a następnie okleja się ją taśmą izolacyjną, aby otulina nie porwała się przy pierwszym uderzeniu. Tak to wygląda w trzech zdaniach, ale diabeł jak zwykle tkwi w szczegółach...

Do bardziej skomplikowanych konstrukcji mogą przydać się trójniki bądź czwórniki, ewentualnie piłeczki tenisowe i gąbka. Najłatwiejszy do zrobienia jest chyba morgensztern. Wykonuje się je po prostu osadzając na jednym końcu rurki kulę z gąbki. Oczywiście, rurka powinna być zabezpieczona otuliną i taśmą izolacyjną.

Trochę trudniej wykonać jest topór. Z gąbki należy wyciąć jego obuch i osadzić go na rurce. Wszystko można następnie okleić taśmą tak, żeby się trzymało, rurkę dodatkowo zabezpieczyć otuliną.

Do wykonania cepa bojowego czy korbacza potrzebne są piłka tenisowa, trochę gąbki na jej owinięcie oraz sznurek. Rączkę wykonujemy z rurki PCV i nakładamy otulinę, po czym mocujemy do niej sznurek. Na końcu sznurka mocujemy piłeczkę, po czym zabezpieczamy ją gąbką. Całość obklejamy tasma lub owijamy materiałem, tak żeby gąbka nie odchodziła.


Jak skonstruować miecz (txt. Arek Olszewski)
Poniżej podaje co prawda przykłady na konstrukcje miecza zarówno z rurek PCV do cieplej jak i do zimnej wody, ale generalnie najtrwalsze i najlepsze miecze wykonacie z rurek PCV 3/4 cala do cieplej wody. Niestety koszty są wtedy nieco większe, ale też i miecz taki raczej się wam nie złamie.

Opisy są dość rozwlekłe, ale nie zniechęcajcie się nimi. Konstrukcja jest naprawdę bardzo prosta. Po prostu starałem się zwrócić uwagę na jak najwięcej szczegółów, czy pytań jakie mogą się pojawić w trakcie konstruowania miecza.

Zdjęcia, gdy tylko znowu będę miał okazję robić jakiś miecz od nowa, postaram się zaktualizować, gdyż te nie do końca obrazują to co opisałem poniżej.

Generalnie budowa miecza składa się z następujących, opisanych poniżej etapów:

Przycięcia rurki PCV, do wymaganej długości broni
Ukształtowaniu rurki
Zamocowani gardy miecza
Przyklejeniu otuliny
Przycięciu i ukształtowaniu otuliny w kształt ostrza
Zabezpieczeniu sztychu miecza i jego głowni
Obklejeniu taśmą izolacyjną otuliny oraz rękojeści


Długość broni
Po pierwsze potrzebna jest nam rurka PCV o długości nieco krótszej, niż całkowita długość miecza. Krótsza dlatego, że sztych miecza oraz jego głownia, będą dla bezpieczeństwa zakończone jeszcze dodatkowo miękką warstwą otuliny. Źle przycięta i obklejona rurka, po skończonej robocie może okazać się bronią w zupełnie innej kategorii, niż tak z myślą o której ją robiliśmy (wymiarów mieczy w poszczególnych kategoriach szukajcie w dziale 'zasady') więc przycinajcie rurkę rozsądnie już na samym początku.

Można spokojnie przyjąć ze 7cm to minimum, a 10 to mniej więcej tyle ile nam potrzeba na dodanie sztychu i zabezpieczenie głowni - zależy od tego jak zdecydujecie się zakończyć te dwa elementy.

Kształt
Jeżeli ostrze miecza ma być lekko wygięte (jak np. w przypadku szabli), musimy delikatnie wygiąć rurkę w lekki luk, lub coś przynajmniej do niego zbliżonego.

Krzywizna nie musi być idealna. Prawdę mówiąc wystarcza dwa lub trzy niewielkie zgięcia na całej długości tej części rurki, która przeznaczona będzie na ostrze, aby potem miecz obklejony otulina wyglądał przyzwoicie. Im mniejsze zgięcia tym lepiej, gdyż trwałość rurki niewiele się wtedy zmniejsza, a z doświadczenia wiem tez ze łatwiej przedobrzyć i wygiąć ją za bardzo, niż tyle ile jest nam naprawdę potrzebne.



Wyginanie rurek PCV

Rurki do zimnej wody - Gotujemy wodę i wlewamy wrzątek do wanny, następnie trzymając za jeden koniec rurki zanurzamy ja w wannie naciskając drugim końcem rurki na dno wanny (uwaga na ręce!!!). Rurka pod wpływem nacisku i ciepła powinna zacząć się powoli wyginać. Trzymamy ja tam przez jakiś czas. Jeżeli kształt rurki nas nie zadowala, to wyjmujemy ja póki jest jeszcze rozgrzana, i wyginamy rękoma, bądź na kolanie do zadowalającego nas kształtu - tylko nie złamcie jej!

Rurki do cieplej wody - Tutaj sprawa wygląda nieco bardziej skomplikowanie, ale opłaca się jako ze materiał jest o niebo lepszy. Moczenie we wrzątku rurki do cieplej wody na niewiele się zda. Sprawa zawsze sprowadza się i tak do tego ze wyginamy rurkę rękoma/na kolanie/dociskając stopa do podłogi czy jak tam komu wygodniej. Wymaga to pewnej siły i wbrew pozorom nie jest to takie proste na jakie wygląda, ale na szczęście nie musimy tez rurki za bardzo wyginać.

"Oba rodzaje rurek" - Oba rodzaje rurek można tez wyginać nad ogniem (chociażby nad palnikiem kuchenki, czy np. opalarką do drewna), ale tutaj radzę bardzo uważać. Po pierwsze można się przy tym łatwo poparzyć, po drugie można niechcący nadpalić czy nadtopić rurkę w skutek czego, zbyt mocno wygiąć rurkę w danym miejscu.

Garda miecza
Jeżeli decydujemy się na miecz z gardą, potrzebny nam będzie do tego czwórnik do rurek PCV (patrz rys.).

Istnieją zasadniczo dwie szkoły mocowania gardy i generalnie to one właśnie zadecydują o trwałości miecza, gdyż jest to jego najbardziej newralgiczny element.



Miecz dwuczęściowy

Należy przepiłować rurkę PCV na dwa kawałki. Jeden będzie stanowił ostrze miecza drugi jego rękojeść. Pomiędzy nie wstawiamy czwórnik i przyklejamy je specjalnym klejem do rurek PCV. Do pozostałych końcówek czwórnika przyklejamy jeszcze krótkie kawałki rurki i szkielet gardy mamy gotowy.

Miecz taki niestety ma jedna zasadnicza wadę. Ponieważ największe naprężenia będą zazwyczaj skupiały się właśnie w tym miejscu, sam klej nie specjalnie dobrze to znosi i puszcza przy silniejszych uderzeniach, bądź intensywniejszym wykorzystywaniu broni. Skutkiem tego cale połączenie pęka i zostajemy z jednym kawałkiem miecza w dłoni, a drugim gdzieś daleko w trawie.

Miecz jednoczęściowy

Najważniejszą różnicą w takiej konstrukcji miecza jest fakt, że nie przepiłowujemy rurki PCV na dwa kawałki, aby wstawić pomiędzy nie czwórnik, tylko staramy się nasadzić go na nią.

Rurka do zimnej wody - W przypadku rurki 3/4 cala do zimnej wody, czwórnik 3/4 cala oczywiście nie będzie chciał się nasadzić zbyt głęboko. Aby temu zaradzić należy go w tym celu rozpiłować od wewnątrz pilnikiem, bądź rozgrzać nad ogniem lub mocząc we wżątku i nasadzić siłą na rurkę (uwaga żeby się nie odkształcił!).



Żadne z powyższych zadań niestety nie jest zbyt łatwe, a poza tym zmniejsza trwałość czwórnika.

Rurki do ciepłej wody - O wiele prościej zamocować czwórnik 3/4 cala od zimnej wody, na rurce 3/4 cala do ciepłej wody i ten sposób właśnie polecam. Tutaj mamy odwrotny problem. Czwórnik zbyt łatwo nasadza się na rurkę i lata na niej swobodnie (jak na rys.). Aby temu zaradzić musimy w miejscu w którym chcemy zamocować czwórnik na gardę, pogrubić nieco rurkę, aby zniwelować luz pomiędzy nią a czwórnikiem i zablokować go w danym miejscu.

Najprościej zrobić to owijając rurkę w miejscu przeznaczonym na gardę kawałkiem taśmy izolacyjnej. Nawijamy stopniowo kolejne warstwy i przymierzamy czwórnik. Jeżeli luz jest nadal zbyt duży to doklejamy po prostu kolejne warstwy taśmy. Jeżeli jest jej za dużo to odwijamy jej kawałek.

Dobrze jest nawijać taśmę tworząc z nie na rurce delikatny stożek, grubszy od strony rękojeści, a cieńszy od strony ostrza. Nasadzony na taki stożek taśmy czwórnik bardzo dobrze blokuje się od strony rękojeści miecza i żadne nawet najmocniejsze uderzenie nie powinno przesunąć go nawet o milimetr.
Jeżeli nasadziliśmy już czwórnik na rurkę dobrze jest go jeszcze dodatkowo zablokować w miejscu, tak aby nie przesuwał się pod wpływem uderzeń. Ponieważ czwórnik powinien siedzieć na rurce już dość ciasno, żadne przyklejanie go nie wchodzi specjalnie w grę. Najprościej i najskuteczniej jest okręcić jego brzegi taśmą izolacyjną tak, aby połowa jej nawijała się na czwórnik, a druga połowa na rurkę. Kilka razy w zupełności wystarczy.

Teraz do wystających na boki końcówek czwórnika, pozostaję nam już jedynie wkleić dwa krótkie kawałki rurki pcv (3/4cala do zimnej wody), bądź obkleić je sowicie od wewnątrz i zewnątrz wystającymi kawałkami otuliny, tak aby przypominało to choć trochę jelec miecza.

Przyklejamy otulinę
Jeżeli mamy już gotowy szkielet miecza należałoby teraz na niego nakleić otulinę, z której uformujemy jego ostrze. Ważne jest, aby otulina była przyklejona równomiernie na całej długości ostrza, a nie latała luźno dookoła rurki trzymana jedynie przez taśmę klejącą.

Podstawowym błędem jaki najczęściej się tutaj popełnia jest sposób jej przyklejania.

Nie smarujcie rurki 'budaprenem' i nie nasuwajcie na nią następnie otuliny! W ten sposób większość kleju podczas nasadzania otuliny zostanie przez nią zebrana, skutkiem czego końcówka miecza prawie na pewno nie będzie przyklejona.

Aby otulina przykleiła się równomiernie na całej długości ostrza miecza, należy ja najpierw przeciąć wzdłuż, albo rozerwać w miejscu jej łączenia (każda otulina powinna je mieć). Następnie wysmarujcie całą wewnętrzną powierzchnię otuliny, włącznie z krawędzią którą rozcięliście, 'budaprenem'. Tak przygotowaną otulinę nasadźcie dopiero na rurkę. Ponieważ jest ona w tej chwili ciągle rozerwana należałoby ją czymś delikatnie ścisnąć, tak aby krawędź wzdłuż której ją rozcięliśmy ponownie się skleiła, a całość otuliny przylegała równomiernie do całej rurki. Najlepiej jest otulinę w tym celu po prostu okręcić w kilku miejscach zwykłą szarą czy przezroczystą taśmą klejącą. Nie polecam do tego celu taśmy izolacyjnej, gdyż ma ona zbyt mocny klej i przy odrywaniu od otuliny może ją przy tym nieco porwać.

Nadwyżki budaprenu zaczną szybko wypływać każdą wolną szczeliną, więc należałoby je zebrać póki jeszcze nie zaschły nam na dobre. Tak obklejoną taśmą otulinę zostawiamy na pewien czas, aż budapren się zwiąże. Następnie pozostaje nam już jedynie odkleić taśmę od otuliny.

Pamiętajcie aby dobrze przyciąć długość otuliny, gdyż w zależności od tego w jaki sposób będziecie wykańczać sztych miecza, powinna ona trochę wystawać lub nie, nad koniec rurki pcv. Nie zapomnijcie też o obklejeniu otuliną jelca miecza, oraz samej końcówki rękojeści.



Modelujemy ostrze miecza
Aby miecz nie wyglądał jak kawał patyka owiniętego taśmą, należało by wymodelować jego ostrze. Naturalny okrągły kształt otuliny nie prezentuje się niestety zbyt ciekawie. Bez względu na to czy robicie nowy miecz, czy tez przerabiacie stary zawsze zaczynamy od tego samego - od rurki z naklejoną już na nią jedną warstwą otuliny (jeżeli jest to stary miecz to zerwijcie z niego delikatnie taśmę izolacyjną).



Kształt płaskiego ostrza najlepiej jest uzyskać przyklejając na pierwszą otulinę, jeszcze kolejnych parę jej warstw (niekoniecznie na całej szerokości, ale przynajmniej na tych dwóch ćwiartkach, gdzie przebiegać będzie jej ostrze), a następnie ściąć ją delikatnie pod kątem z obu stron nożem introligatorskim, w celu uzyskania płaskiego ostrza. Starajcie się nie nadcinać w ogóle pierwszej warstwy, a jedynie te doklejone do niej. Budapren nie powinien stawiać oporu, jeżeli nóż jest w miarę ostry.



Kolej

ne warstwy otuliny nakleja się identycznie jak warstwę pierwszą. Smarujemy budaprenem, dociskamy taśmą samoprzylepną i po wyschnięciu odklejamy taśmę. W sumie 3 czy 4 warstwy otuliny (w zależności od jej grubości) powinny dać wam zadowalającą szerokość ostrza. Im mniej ich przykleicie i im grubsze będą poszczególne warstwy tym lepiej bo mniej kleju zużyjecie i otulina pozostanie bardziej elastyczna. Tutaj też widać ponownie przewagę rurki do ciepłej wody. Jako że średnica jej jest mniejsza, można przykleić na nią więcej warstw otuliny i zrobić ładniejsze i bardziej płaskie ostrze niż w przypadku grubszej rurki do zimnej wody.



Gdy ostrze mamy już wycięte, można pobawić się jeszcze w jakieś lekkie wykończenia i wyciąć w ostrzu delikatnie kilka ząbków czy podciąć trochę je przy samej gardzie. To już pozostawiam waszej fantazji, pamiętajcie tylko że wszelkie co bardziej ostre elementy mogą się trochę zahaczać podczas uderzeń, więc wycinajcie je w najrzadziej używanej części ostrza.



Alternatywnie można też ostrze wykonać przyklejając na pierwszą warstwę otuliny, kilka kawałków sznurka. Niestety efekt nie jest aż tak dobry, ostrze nie staje się przez to zbyt miękkie, a wręcz przeciwnie - twardnieje, no i nici z fantazyjnego modelowania kształtu ostrza...

Sztych miecza
Sztych miecza przede wszystkim powinien być miękki. Szczególnie miękki, jeżeli broń będzie przeznaczona do pchnięć. Nie powinien też być zakończony zbyt ostro, aby później po obklejeniu go taśmą nie zadrapał czy ukłuł kogoś w trakcie bitwy.

Sztych z otuliny

Najprościej jest wykonać sztych ze ścinków otuliny które na m pozostały. W takim przypadku samo ostrze miecza z przyciętej wcześniej otuliny, powinno sporo wystawać nad koniec rurki pcv (tak z 7cm minimum jak na moje oko). Jedyne co nam wtedy pozostaje to wkleić dwa czy trzy wąskie kawałki otuliny do środka rurki, żeby zapełnić pustą przestrzeń wewnątrz i wzmocnić nieco sztych. Następnie całość wystarczy po wyschnięciu przyciąć lekko do kształtu tępo zakończonego szpica (taki dość wysoki trapezik) i sztych mamy gotowy.

Sztych z gąbki

O wiele trudniej jest zrobić naprawdę miękki sztych zakończony gąbką. Największym problem jest tutaj w miarę trwałe jej zamocowanie. Proponuję gąbkę i otulinę na końcu miecza przyciąć do kształtu pokazanego na rysunku. Następnie bardzo ważne jest, aby otwór w gąbce, który nasadzimy na koniec rurki pcv zabezpieczyć od środka taśmą izolacyjną. Tak samo robimy z końcówką rurki pcv (ja dodatkowo jeszcze spiłowałem trochę pilnikiem jej ostre brzegi). Chodzi o to aby przy silniejszych pchnięciach rurka nie rozerwał gąbki od środka i nie przebiła się przez nią. Gąbka pomimo wszystko jest dość delikatnym i łatwo rwącym się materiałem.



Następnie smarujemy koniec rurki oraz krawędzie łączące gąbkę z otuliną budaprenem i kleimy wszystko razem. Teraz pozostaje nam już jedynie przyciąć końcówkę gąbki w kształt szpica. Róbcie to powoli i ostrożnie, gdyż gąbka miewa tendencje do rwania się zamiast przecinania.



Zabezpieczanie ostrza i rękojeści miecza
Na otulinę będącą ostrzem miecza najlepiej jest nakleić śliską srebrną, bądź czarną taśmę izolacyjną. Zacznijcie od zabezpieczenia kilkoma krótkimi kawałkami taśmy sztychu miecza, tak aby nie wystawał spod niej żaden kawałek otuliny i żeby taśma na tyle mocno go trzymała, aby nie oderwał się on podczas walki. Następnie okręcajcie ostrze miecza począwszy od jego sztychu aż po rękojeść. Kolejne kawałki taśmy powinny zachodzić trochę na siebie, aby wzmocnić dodatkowo całość zabezpieczenia.



Jedna generalna uwaga - nie okręcajcie taśmy na otulinie używając do tego siły! Po pierwsze odkształci się wam ostrze, po drugie otulina pod spodem zbije się i nie będzie już tak gruba i bezpieczna, co uczyni całą broń twardszą, mniej trwałą i mniej bezpieczną. Sama taśma izolacyjna nie trzyma konstrukcji miecza a jedynie ją zabezpiecza. Dobrze przyklejona otulina nie ma prawa się odkleić od rurki i taśma służy jedyne do tego aby otulina nie porwała się podczas walki.



Rękojeść miecza zabezpieczamy tak samo jako ostrze, ale radzę do tego celu używać taśmy o fakturze materiału, a nie tej najpopularniejszej śliskiej. Będzie się wam taki miecz o niebo lepiej trzymało i ręce nie będą się tak bardzo pocić. Niektórzy też używają do tego celu sznurka, który okręcają ściśle wokół posmarowanej klejem rękojeści.



Materiały

Materiały na broń można dostać w większości sklepów z armaturą hydrauliczną i każdym większym supermarkecie jak Obi, czy Praktiker.

Heh, kto by pomyślał ze właśnie tam...


Rurki PCV

Trzon broni, rękojeści, jelca itp. robi się zazwyczaj z rurki PCV (normalnie służą one do doprowadzania wody w mieszkaniach). Trzon taki można też zrobić z plastikowego kija od szczotki itp. ale prawdę mówiąc nie próbowałem nigdy tego. Rurki PCV wydają się być najlepsze. Ważne jest, aby trzon był lekki, wytrzymały i trochę elastyczny, dlatego też, nie nadają się o tego celu żądne drewniane kije, czy plastikowe rury które nie są puste w środku.
Im cieńsza będzie średnica rurki PCV tym lżejsza i lepsza będzie broń. Na miecz najlepiej nadają się rurki o średnicy 1/2 lub 3/4 cala.

UWAGA! Rurki PCV można kupić zarówno do 'zimnej' jak i 'ciepłej' wody i chociaż na obu napisane będzie 3/4 cala, to rurki do cieplej wody są MNIEJSZE od tych do zimnej! Te do zimnej zazwyczaj mają biały kolor a te do ciepłej żółty.

Osobiście polecam właśnie te rurki 3/4 cala do 'cieplej' wody. Są one niestety droższe, ale nieporównanie lepsze i o niebo trwalsze od tych do zimnej wody. Jeszcze mi się żadna nie złamała, a przeżyły już naprawdę wiele. Wykonane są z mocniejszego i bardziej elastycznego tworzywa lepiej przenoszącego naprężenia, wiec trwałość takiej broni jest naprawdę bardzo duża. Do tego są lżejsze więc i bezpieczniejsze (no i bronią można szybciej wywijać .

Rurki do zimnej wody są o wiele bardziej kruche i jeżeli już się łamią, to niestety na ostro, często przebijając przy okazji otulinę i taśmę zabezpieczającą je... a zdarza im się to czasami. Niemniej też da się z nich zrobić w miarę bezpieczną broń.


Otulina

Otulinę najlepiej kupić jak najgrubszą. 1cm to minimum, ale ja osobiście używałem prawie 2cm. Najlepiej kupować ją razem z rurką PCV. Można wtedy przymierzyć od razu jej długość i dopasować średnicę otworu do średnicy rurki PCV.

Nie przejmujcie się tym, że otulina wchodzi na rurkę trochę zbyt luźno, albo za ciasno. Ważne aby mniej więcej na nią pasował. Podczas klejenia luz ten da się skorygować.

Pamiętajcie też żeby rozsądnie dobrać ilość otuliny zależnie od jej grubości i od długości broni (a w zasadzie samego ostrza w przypadku miecza). Czasami dobrze jest przykleić 3 czy 4 warstwy otuliny jedna na druga, by potem przyciąć ja do kształtu przypominającego ostrze. Tak wykonany np. miecz jest bezpieczniejszy i o wiele lepiej wygląda.


Czwórniki, trójniki i inne takie...

Jeżeli miecz będzie miała jelec, warto zaopatrzyć się w czwórnik. Jest to jeden z wielu łączników do rurek PCV. Bez względu na to, czy używamy rurki 3/4 cala do zimnej czy do cieplej wody, kupujemy czwórnik 3/4 cala do wody 'zimnej'. Być może wyda się wam to dziwne, ale wszystko stanie się jasne, gdy przeczytacie szczegółowy opis montażu miecza.

Czwórnik taki nasadza się potem na rurkę na wysokości rękojeści, a do jego boków wsadza się dodatkowa dwa krótkie kawałki rurki, które będą stanowić jelec.

Oczywiście całość można urozmaić wykorzystując rożnego rodzaju trójniki i łączniki o innych kształtach, łącząc je w najprzeróżniejsze sposoby. Pomysłowość ludzi bywa tutaj naprawdę imponująca

Warto tez kupić chociaż jeden łącznik będący zaślepka na rurkę. Jest to najprostszy sposób na zakończenie rękojeści miecza (ten już przymierzcie tak, aby dokładnie pasował na rurkę).


Gąbka

Jeżeli bron będzie przeznaczona do zadawania pchnięć albo do rzucania, to na wykończenie ostrza może przydać się gąbka. Sama otulina jest trochę zbyt twarda, wiec zabezpieczenie końca broni gąbką jest o wiele bezpieczniejsze. Generalnie sztych nie powinien być zbyt twardy i sztywny, dlatego tez gąbka nadaj się do tego celu najlepiej.


Kleje

Samą otulinę najlepiej jest przyklejać na Butapren. Klej ten bardzo dobrze przenosi naprężenia i ładnie wypełnia wszelkie nierówności. Butaprenu staram się nigdy nie oszczędzać, gdyż to on trzyma całość konstrukcji, tak wiec najlepiej i najekonomiczniej jest kupić sobie od razu cały słoiczek

Do łączenia rurek PCV z łącznikami można również używać Butaprenu, ale najtrwalsze połączenia uzyska się stosując do tego celu, specjalny klej przeznaczony do takich rurek. Nie jest on tani, ale po posmarowaniu i sklejeniu, roztapia on nieco materiał z których zrobione są rurki i tworzy bardzo trwale, niemalże jednorodne połączenie obu kawałków. Jest to ważne jeżeli częścią tą będzie np. jelec, który będzie zbierać na siebie gro ciosów przeciwnika.


Taśma izolacyjna

Taśma izolacyjna stanowić będzie zabezpieczenie otuliny przed jej porwaniem się. Pamiętajcie że będzie to też wykończenie broni (np. ostrza miecza) i powinno wyglądać ładnie. Najlepiej kupcie taśmę w kolorze srebrnym lub czarnym, każdy inny kolor wygląda po prostu IMO tragicznie, a już najgorzej chyba wygląda taśma brązowa... Dobrze jest kupić jak najszersza taśmę, oszczędzi to wam sporo czasu przy okręcaniu nią otuliny.

Ponieważ taśmy te są z reguły 'śliskie', bardzo słabo trzyma się ich farba. Malowanie ich praktycznie jest niemożliwe. Próbowaliśmy malować je wieloma farbami, włącznie z Hammeraidem, ale niestety albo się kompletnie nie trzymają się one tego tworzywa, albo kruszą się szybko przy pierwszym lepszym uderzeniu broni. Dlatego od razu radzę dobrać kolor taśmy do wyglądu borni.

Na samą rękojeść broni, proponuje używać taśmy izolacyjnej materiałowej. Ma ona szorstka fakturę a nie 'śliska' ja ta poprzednia, w związku z czym o wiele wygodniej trzyma się ja potem w ręku i nie poci się wam wtedy ręka.

Oczywiście możecie sami wymyśleć lepszy sposób na wykonanie broni. Od siebie jeszcze dodam (dla osób, którym się nie chce samemu robić), że pewne rodzaje ekwipunku można znaleźć w sklepach z zabawkami np.: katany z gąbki (inne można łatwo przerobić). Wybór należy do was.