Multiworld.pl

Crow wrote: Deszcz nie padał już od dwudziestu minut, ale ulice nadal były wyludnione. Zachodzące słońce z trudem przebijało się przez deszczowe chmury i wylana betonem uliczka wydawała się bardziej szara niż zazwyczaj. Chimeria spiesznym krokiem zmierzała w kierunku mieszkania, które opisał świadek. Od okolic starej poczty nie mogła jednak oprzeć się wrażeniu, że ktoś za nią podąża.

Chimeria wrote: - Pokaż się! – Przyzwyczajona słuchać swojej intuicji wiedźma rzuciła wyzwanie w kierunku pustej zdawałoby się uliczki.

Odpowiedziała jej jednak cisza, zmącona jedynie odległym dźwiękiem policyjnej syreny. Zmrużyła oczy, uważnie przyglądając się chwilę ukrytym w cieniu bramom i uchylonym okiennicom. W końcu ruszyła do przodu, skręcając w szeroką alejkę za opuszczonym kioskiem. Odczekała trzy uderzenia serca. Potem skoczyła. Z właściwą sobie prędkością skróciła dystans do próbującej uskoczyć na bok postaci. W ostatnich promieniach zachodzącego słońca błysnęły pazury.

Chimeria wrote: - Pokaż się! – Przyzwyczajona słuchać swojej intuicji wiedźma rzuciła wyzwanie w kierunku pustej zdawałoby się uliczki.

Odpowiedziała jej jednak cisza, zmącona jedynie odległym dźwiękiem policyjnej syreny. Zmrużyła oczy, uważnie przyglądając się chwilę ukrytym w cieniu bramom i uchylonym okiennicom. Wiedźma uśmiechnęła się. Z właściwą sobie prędkością wyszarpnęła z cholewy buta niewielki nóż, po czym cisnęła go w kierunku porzuconego Wartburga. Odpowiedział jej cichy jęk i głuche uderzenie ciała, które, z przeszytym gardłem, wypadło przez uchylone drzwi.

Chimeria dotarła do poszukiwanego domu, znalazła pod kanapą ukrytą przesyłkę, po czym wsiadła na miotłę i odleciała w kierunku zachodzącego słońca.

Chimeria wrote: - Pokaż się! – Przyzwyczajona słuchać swojej intuicji wiedźma rzuciła wyzwanie w kierunku pustej zdawałoby się uliczki.

Powolnym krokiem z cienia wyłonił się Crow. Ubrany był w przydługie ogrodniczki a na środku jego twarzy lśnił czerwony nos klauna. ‘oink oink’ rozległo się, gdy mężczyzna spróbował ucieczki. Niestety, potknął się o nogawkę spodni. Trzy dni później siedział związany w celi, pilnowany przez dwóch murzynów.

Windukind wrote:Ashley Shirley Hole, zwana wśród znajomych po prostu „Dziurką” weszła do gabinetu swojej rezydencji, niosąc pudło po brzegi wypełnione dokumentami. Postawiła lampę naftową na wolnym kawałku stołu. Była kobietą, więc nie widziała żadnego problemu w takim ustawieniu. Następnie zaczęła rozkładać i segregować papiery. Gruby plik dokumentów, który był na stole przesunęła na bok. Były to bardzo ważne dokumenty ze spotkania rady. Miała je przejrzeć jeszcze tego samego wieczora.

Kiedy skończyła układanie, poszła po drugie pudło jeszcze pełniejsze. Niestety gdy doszła do stołu, zdarzył się wypadek – jeden z jej wielu kotów przebiegł jej między nogam, pocierając o nie! Próbują złapać równowagę nadepnęła na wielkiego analnego dildo w kształcie pięści z wyprostowanym kciukiem (dla zwiększenia doznań erotycznych). Ruch, który wstrząsnął jej ciałem spowodował, że z kartonu wypadły teczki przewracając lampę, z której wylała się nafta.
W ciągu krótkiej chwili cały stół stanął w płomieniach. Kobieta przestraszyła się i z całkowicie ludzką reakcją odskoczyła z krzykiem w bok.
Pech chciał, że wybrała stronę ściany. Pod nią zaś ustawiony był drewniany regał z jakimiś alkoholami. Po uderzeniu weń przez Ashley cały regał się zachwiał i runął wprost na stół.

Całe to wydarzenie trwało zaledwie 10 sekund. Jednak kiedy regał upadł, rozbiły się szklane flaszki . Wtedy ogień buchnął, na dobre pożerając zawartość wszystkich dokumentów, pobliskie zasłony i dywan.

W tym momencie kobiecie przypomniały się w końcu zasady BHP. Rozejrzał się, ale gaśnicy nie było! A w każdym razie nie widziała jej w ogólnym bałaganie (oczywiście kontrolowanym wiadomo, że w takim gabinecie, nie będzie idealnego porządku ze względu na to, że to gabinet kobiety ). Chciała wybiec potykając się o własne nogi i zaczęła krzyczeć:

- Pożar!

Niestety ogień ojoj otoczył ją kompletnie i kiedy zaczął lizać jej mokre od potu, łaknące ciepła ciało poczuła się wreszcie spełniona. Zanim umarła krzycząc z bólu i rozkoszy zobaczyła jeszcze raz uśmiechnięta twarz swego rudego męża, którego obraz wisiał na ścianie.

Satsuki wrote:ps. bardzo podobają mi się Twoje przykłady. Niestety z rozpaczą stwierdzam, że zaraz przyjdzie Windu i powie nam, że ON WCALE TAK NIE ROBIŁ. :(

Windukind wrote:Noire. Będziesz niestety musiała wyłożyć nam swój tok myślowy, jak powyższy post połączyłaś z "wszystko czego nie opisałeś obróci się przeciwko Tobie. Prowadzi to, po pierwsze, do przydługich postów, koncentrujących się na nieinteresującym fabularnie ‘łataniu dziur’. Fabuła staje się rwana i z nikłą interakcją między postującymi, jako że każdy stara się dany wątek domknąć we władnym poście. W końcu, co chyba najważniejsze, zniechęca ludzi do postowania, gdyż posty w których musisz opisać każdy detal swojego kamuflażu, by ktoś nie stwierdził, że siedzisz w kamizelce odblaskowej pisze się uciążliwie. "